اصلاح طلبانه یا اصولگرایانه!؟ / مواجهه‌‏ی ناطق نوری با موضوع انتخابات مجلس 98

به گزارش راهبرد معاصر؛ شاید نزدیک به دو دهه شده  که «علی‌اکبر ناطق‎نوری» کمتر در عرصه سیاست فعالیتی داشته است. پاسخ ناطق نوری به همه گمانه ها و تحلیل ها، دست کم تا چند روز گذشته این بود که «دیگر به سیاست‌ باز نمی‌گردم»؛ اما بازی سیاست راه دیگری را پیش‎روی یکی از چهره‎های سیاسی راست‎‏گرایان سنتی باز کرد. حضور او در «جامعه روحانیت مبارز» ولو به نیت چاق‌سلامتی با برخی هم‏قطاران سابقش، یکی از مصادیق سیاسی شدن مجدد چهره‏ ی نماینده‎ی اصولگرای انتخابات پرحاشیه 1376 است.

حضور مجدد در جامعه روحانیت مبارز

علی‌اکبر ناطق نوری پس از سال‌ها در جلسات جامعه روحانیت مبارز شرکت کرد. برای بسیاری شاید این خبر معنای خاصی نداشته باشد، اما برای فعالان سیاسی حضور ناطق نوری، آن هم در آستانه انتخابات مجلس یازدهم اهمیت ویژه‌ای دارد. آن گونه که اعضای جامعه روحانیت مبارز اعلام کرده‌اند، ناطق نوری به دعوت رسمی اعضای این گروه در جلسه آنان شرکت کرده است.

او را یکی از حلقه‌های اصلی جامعه روحانیت مبارز از ابتدای شکل‌گیری این تشکل می‌دانند، دلخوری‌های چند ساله او از برخی اصولگرایان ریشه در دو علت اساسی دارد. نخست می توان به سرپیچی برخی راست‎گرایان در انتخابات 1384 بر خلاف تصمیمات جامعه روحانیت مبارز در نظر گرفت، همان مقطعی که تنور نهمین انتخابات ریاست جمهوری حسابی داغ شده بود و اصولگرایان خود را برای کارزار انتخاباتی آماده می‌کردند. همان روزها بود که ناطق نوری «شورای هماهنگی نیروهای انقلاب» را ایجاد کرد و هدف حمایت از «علی لاریجانی» بود تا او را به ساختمان خیابان پاستور برسانند.  و دوم هم به مناظرات جنجنالی انتخابات سال 1388 مرتبط است. همان مقطعی که تنور نهمین انتخابات ریاست جمهوری حسابی داغ شده بود و اصولگرایان خود را برای کارزار انتخاباتی آماده می‌کردند. همان روزها بود که ناطق نوری «شورای هماهنگی نیروهای انقلاب» را ایجاد کرد و هدف حمایت از «علی لاریجانی» بود تا او را به ساختمان خیابان پاستور برسانند.

حضور علی اکبر ناطق نوری در جلسه جامعه روحانیت مبارز از سوی بسیاری به نوعی بازگشت ناطق به عرصه کنشگری سیاسی تعبیر شد بخصوص آن که ناطق نوری طی سال‌های گذشته بیشتر در مدرسه علمیه خود در لواسان ساکن بوده و کمتر به جلسات و مباحث سیاسی وارد می‌شده است. کارشناسان دوری او از سیاست را به دلخوری او از سیاست تعبیر کرده‌‌اند و برخی هم معتقد بودند که او با اصلاح‌طلبان همراه شده است، اما حالا که او دوباره به جلسات جامعه روحانیت برگشته، حسین انواری، از فعالان سیاسی اصول‌گرا و عضو حزب موتلفه درباره حضور اخیر ناطق نوری پس از یک دهه در جلسه جامعه روحانیت مبارز به «نامه‌نیوز» گفته: «آقای ناطق نوری از ابتدا همراه با جامعه روحانیت مبارز بوده و هستند. اکنون هم احساس ضرورت و تکلیف کردند. ما به‌عنوان اعضای حزب موتلفه ایشان را به خاطر این اقدام خوبی که کردند، تحسین می‌کنیم. آقای ناطق از عناصر دیرین انقلاب بوده و سوابق مهمی از صدر انقلاب دارد. او علاقه‌مند به نظام است و اگر ضرورتی برای نظام حس کند، خواهد آمد. بنده با ایشان صحبتی نکردم اما برداشت من از اقدام ایشان این است».

علاقه‌ی اصلاح طلبان به ناطق ِ اصولگرا

بازگشت مجدد او آنقدر برای گروه‎های اصلاح‌طلب دلچسب بوده است که می تواند ذهن هر تحلیلگری را به سمت و سوی چرایی این راهبرد بکشاند. در این خصوص می توان گفت که اصلاح طلبان نسبت به حضور ناطق نوری به عنوان سمبل اصولگرایی دلخوش‎دارترند تا افراد دیگری که در این سال‏ها به عنوان منتقد جدی دولت و مجلس نزدیک به اصلاح طلبان شناخته شده بودند. ناطق نوری در عین یدک کشیدن نام اصولگرایی، جزء آن دسته مصلحت گرایان محافظه‏کاری شناخته شده می شود که در دهه هفتاد بارها ارادت قلبی خود را مانند یک محبوب نسبت به مرحوم «هاشمی رفسنجانی» ابراز داشته و در نهایت برای انتخابات 1384 نیز تأکید بر کاندیداتوری یکی از وزرای دولت سازندگی [علی لاریجانی] می کند. اصولاً سیاست‎بازی ناطق نوری بر مدار گعده‎ی سیاسی است تا یک حزب سیاسی، حضور افرادی چون او در جامعه روحانیت مبارز باعث گعده‏ای شدن یکی از نهادهای تصمیم گیرنده‏ی مهم در میان اصولگرایان می‏شود، لذا اصلاح طلبان به همین دلیل که ناطق نوری روحیه محافظه کاری، سازشکاری و ملایمتی بیشتری با جریان اصلاح طلب داشته، قصد دارند او و دو دست راست و چپش را [لاریجانی – باهنر] به عنوان سه رأس اصولگرایی رقیب خود پنداشته و از دیگر نیروهای منتقد دولت و به طور کل جریان اصلاح‏طلبی چشم پوشی نمایند. این اقدامات یک برنامه‎ریزی دقیق چند ساله بوده که قرار است در انتخابات مجلس 98 به صورتی اجرایی آزمایش شود. به همین جهت است که از امروز باید نسبت به مصادره کردن مجدد جبهه انقلاب توسط برخی سالخوردگان پر نفوذ جلوگیری کرد.

سخنان ناطق نوری در مرزبندی های دهه شصت و هفتاد خود در قبال گروه‏های ملی- مذهبی و یا برنامه های وسیع عملیات روانی اصلاح طلبان بر علیه ناطق نوری در سال 1376، تنها یک گزاره را مطرح می سازد، امروز دیگر ناطق نوری و اصلاح طلبان در یک نقطه به هم رسیده‏اند. خطر حضور ناطق نوری در رأس جریان اصولگرایی و کند کردن مجدد روند رو به رشد جوانگرایی و شفافیت‏خواهی نیروهای انقلابی توسط لابی گری نیروهای سنتی، یکی از آفاتی بوده که قبلتر از ناطق، اتاق فکر جریان اصلاح طلب به آن واقف شده اند و از این جهت هر روز از ناطق تصویری در روزنامه های زنجیره ای خود و در هر ضیافت وی را در کنار رئیس دولت اصلاحات می نشانند.