به گزارش «راهبرد معاصر»؛ به نظر می آید اقدامات روسیه و عراق برای بهبود روابط رسمی ترکیه و سوریه و پایان دادن به شکافی که از سال 2011 میلادی میان دو کشور به وجود آمده، نتیجه داده است. اظهارات رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه پس از بازگشت از اجلاس سازمان همکاری شانگهای در پایتخت قزاقستان کاملاً واضح بود؛ چه اینکه وزیر امور خارجه ترکیه را برای دیدار با همتای سوری اش به دمشق می فرستد تا مقدمه احیای روابط میان دمشق و آنکارا فراهم شود.
اردوغان حتی گفت، هیچ مانعی برای دعوت از ولادیمیر پوتین و بشار اسد، رؤسای جمهور روسیه و سوریه برای سفر به ترکیه و برگزاری نشست مشترک وجود ندارد.
اردوغان به دنبال از بین بردن نگرانی های امنیتی ترکیه در شمال سوریه و سرمایه گذاری در این کشور است
این جزئیات مهمی نیست که چه کسی چه کسی را دعوت می کند؟ آیا رئیس جمهور روسیه با اسد برای دیدار از آنکارا می آید یا اردوغان در حضور اسد به دیدار پوتین خواهد رفت؟ با دمشق پس از وقوع انقلاب، امروز هیچ مانعی برای دیدار با اسد وجود ندارد.
در سال 2019 رئیس جمهور ترکیه به مسکو سفر کرد و با پوتین بستنی خورد؛ این سنت روس هاست که رئیس جمهور هر کشوری به مسکو سفر می کند، با رئیس جمهور روسیه بستنی بخورد و ممکن است به زودی شاهد همین سنت در مسکو با حضور رؤسای جمهور سه کشور باشیم.
چندین عامل و تحولات سیاسی در دوره گذشته نقش عمده ای در چرخش کنونی مواضع ترکیه ایفا کرده اند که می توان آنها را در سه مورد زیر خلاصه کرد:
معیارهای سیاسی آنکارا و دمشق، دستاوردها و ارزش های دیپلماتیک و ماهیت پیشنهادهای سیاسی، اقتصادی و تفاهمات میدانی موضوعات مهم و اساسی برای دیداری خواهد بود که شاید در زمینه سرنوشت دو کشور نزدیک تر از هر زمان دیگری باشد.
در سوی مقابل، چشمان آمریکایی ها هر لحظه تحولات در روابط دو کشور را رصد می کند و قطعاً از جنبه های خاصی به دنبال حفظ منافع خود از رهگذر سیاست های اردوغان به ویژه در رابطه با حضور کردها در شمال سوریه هستند. طبعاً درک می کنیم وقتی معاون وزیر امور خارجه آمریکا در امور خاور نزدیک می گوید قصد کشورش عقب نشینی از شمال است و بر همکاری با متحدانش در آنجا برای مبارزه با داعش تأکید می کند، چه منظوری دارد.