انتخاب «عون» و چشم‌انداز مقاومت-راهبرد معاصر
یادداشت سعد ناجی جواد، تحلیلگر عراقی؛

انتخاب «عون» و چشم‌انداز مقاومت

بی‌تردید بزرگترین چالش پیش روی رئیس جمهور جدید، حفظ سلاح مقاومت است، زیرا بدون آن صهیونیست‌ها می‌توانستند در مدت چند ساعت سراسر لبنان را درنوردند. همین موضوع مبنایی است که به وسیله آن رئیس جمهور لبنان می‌تواند توانایی‌اش را در مدیریت کشور ثابت کند.
سعد ناجی جواد؛ تحلیلگر عراقی
تاریخ انتشار: ۰۹:۴۷ - ۲۴ دی ۱۴۰۳ - 2025 January 13
کد خبر: ۲۶۸۰۷۹

انتخاب رئیس جمهور جدید لبنان و چشم‌انداز مقاومت

 

به گزارش «راهبرد معاصر»؛ مجلس لبنان موفق شد جوزف عون را پس از خلاء ریاست جمهوری بیش از دو ساله در این کشور (از اکتبر 2022 میلادی) انتخاب و تنش های ناشی از تحرکات برخی جریان ها را برای انتخاب رئیس جمهور جدید از طیف سیاسی خود، خنثی کند. در این دوره لبنان شاهد حوادث بزرگی بود که اقتصاد این کشور را تحت تأثیر خود قرار داد، اوضاع سیاسی متشنج شد و در آستانه فروپاشی قرار گرفت.

 

همه این مصیبت‌ها باعث نشد رهبران احزاب و جریان‌ها میان خود برای انتخاب رئیس‌جمهور جدید به توافق دست یابند یا طرحی تدوین کنند که ثبات لبنان بینجامد. ای کاش توافق نکردن ها به دلیل اختلافات واقعی ملی یا بر سر منافع لبنان و شهروندان لبنانی بود، اما بیشتر اختلافات نتیجه دیکته ها و نفوذ خارجی بود که هیچ اهمیتی به منافع لبنان نمی داد. این اختلافات نخستین بار نبود، زیرا قبل از توافق بر سر میشل عون، رئیس جمهور سابق نیز همین اتفاقات رخ داد و خلأ ریاست جمهوری مشابهی (دو سال و 6 ماه) وجود داشت.

نکته ناراحت کننده اینکه بیشتر طرف های خارجی که مانع انتخاب رئیس جمهور جدید بودند و هنوز هم مانع ادامه کار می شوند، خودشان طرحی که به ثبات لبنان یا خروج از بحران های بزرگ کمک کند، ارائه نمی دهند

 

 به یاد دارم آن زمان در یکی از سفرهایم به بیروت با برخی برادران که بر سر نامزدی خاص اصرار داشتند، صحبت کردم و گفتم، «برادران، شما وقت خود را تلف می کنید و ثبات لبنان و منافع لبنانی ها را در جایگاه پنجم یا دهم قرار می دهید. بعد از مدتی متوجه می شوید دوره همان نامزد منتخب پایان یافت و آنهایی که تصمیمات مطابق با سلایق احزاب سیاسی می گرفتند، خواهان ثبات و پیشرفت لبنان نیستند».

 

 این همان چیزی است که اتفاق افتاد. البته نکته ناراحت کننده اینکه بیشتر طرف های خارجی که مانع انتخاب رئیس جمهور جدید بودند و هنوز هم مانع ادامه کار می شوند، خودشان طرحی که به ثبات لبنان یا خروج از بحران های بزرگ کمک کند، ارائه نمی دهند و از هیچ رئیس جمهور جدیدی که به قدرت برسد، حمایت نمی کنند. حتی فرانسه که به عنوان حافظ، مدافع و پدر یا مادر معنوی لبنان شناخته می شود، این کشور را رها کرده است و ترجیح می دهد به جای کمک به لبنان برای خروج از بحران، میلیاردها دلار و مقادیر زیادی سلاح به اوکراین بپردازد.

 

انتخاب رئیس جمهور جدید، مردم لبنان را بسیار خوشحال کرده است و آنها واقعاً سزاوار این شادی هستند. آنها اکنون منتظرند با تصمیمات حساس عون، مانند تلاش برای افزایش واقعی حقوق کارمندان و بازنشستگان و بازگرداندن پول سپرده گذارانی که پس اندازهایشان به طور غیرقانونی به سرقت رفته است، لبنان از بحران اقتصادی خارج شود؛ کشوری که به عنوان مأمن سپرده گذاران عربی به شمار می رفت.

 

مردم لبنان منتظر احیای چرخه انرژی، برق و خدمات مدنی به کشورشان هستند تا گردشگری احیا شود؛ آن هم برای کشوری که به دلیل ویژگی های زیبایی شناختی اش به عنوان جذاب ترین مقصد گردشگران حوزه عربی شناخته می شد.

 

در زمان جلسه مجلس، اختلافات بزرگی میان نمایندگان مردم لبنان آشکار شد و نشان داد کسانی که بخواهند همچنان این کشور را به مسیری ناشناخته بکشانند، بسیار بیشتر از آنهایی هستند که واقعاً می خواهند اوضاع بحرانی پایان یابد. با وجود این، اختلافات به صورت مسالمت آمیز و در مرحله دوم که نتیجه اعلام شد، پایان یافت و مشخص شد همه تنش ها و اختلافات نتیجه فشارهای خارجی و مداخله کشورهایی بود که بر نمایندگان لبنانی فشار می آوردند.

 

علاوه بر این، پس از ادای سوگند رئیس جمهور جدید و شروع سخنرانی اش که وعده های بزرگ بسیاری داد که آرزوهای اکثریت مردم لبنان است، واکنش برخی نمایندگان نشان دهنده عمق اختلافات داخلی بود. به عنوان نمونه، هنگامی که رئیس جمهور منتخب درباره لزوم محدود کردن سلاح به حیطه دولت و خارج کردن آن از دست گروه های شبه نظامی صحبت کرد، گروهی از نمایندگان بیش از یک دقیقه ایستاده کف زدند. همچنین هنگامی که عون درباره ایجاد ارتش جدید قدرتمند صحبت کرد که در برابر حملات صهیونیست ها بایستد، گروهی دیگر از نمایندگان با همان شور و حرارت وی را تشویق کردند.

 

در عین حال، وقتی رئیس جمهور جدید از مبارزه با فساد و مفسدان، بازگرداندن خدمات و حل بحران مالی صحبت کرد، پاسخ گرمی دریافت نکرد. همگان ازجمله خود رئیس جمهور لبنان می‌دانند در شرایط داخلی و منطقه‌ای این کشور و با توجه به اصرار آمریکا و غرب بر مسلح نشدن ارتش لبنان به دلیل مقابله آنها با رژیم اشغالگر صهیونیستی، تحقق این دو هدف دشوار خواهد بود.

 

شکی نیست رئیس جمهور جدید می خواهد به آنچه گفته دست یابد، حتی مردم امیدوارند بتواند به نصف یا یک چهارم آنچه وعده داده است، دست یابد؛ اما این سؤال اساسی باقی می ماند؛ آیا عون توانایی های مالی لازم را برای اجرای طرح های دشوار دارد؟ واضح تر اینکه آیا قدرتی دارد که به پشتوانه آن بتواند مقاومت را خلع سلاح کند؟ یا منابعی دارد که به وسیله آن بتواند بحران حقوق و دستمزد و سپرده گذاری را حل و آنچه رژیم صهیونیستی ویران کرده است، بازسازی و خدمات اولیه مانند برق را احیا کند؟

 

آیا عون سازوکارهایی دارد که با آن بتواند با فساد و مفسدان مبارزه کند؟ هرکس لبنان را دوست دارد، نمی‌خواهد اراده مردمش را تضعیف کند یا بر سر راه آنها سد قرار دهد، اما چیزی که عاشقان مقاومت نگران هستند، اینکه برخی از طرف‌ها بخواهند عون را وارد موقعیت هایی کنند که به افزایش تنش داخلی منجر و باعث درگیری و پیامدهای منفی بعدی شود.

پس از ادای سوگند رئیس جمهور جدید و شروع سخنرانی اش که وعده های بزرگ بسیاری داد که آرزوهای اکثریت مردم لبنان است، واکنش برخی نمایندگان نشان دهنده عمق اختلافات داخلی بود

 

بی تردید بزرگترین چالش پیش روی رئیس جمهور جدید، سلاح مقاومت است، نه به این دلیل که عاملی منفی است، بلکه بدون آن صهیونیست ها می توانستند در مدت چند ساعت سراسر لبنان را درنوردند. همین موضوع مبنایی است که به وسیله آن رئیس جمهور لبنان می تواند توانایی اش را در مدیریت کشور ثابت کند. شاید بهترین راه حل در اختیار وی تلاش برای ادغام مقاومت در نیروهای مسلح لبنان و تبدیل آنها به نیروهای مرزبانی باشد که لبنان را در برابر تجاوزات رژیم صهیونیستی محافظت می کند.

 

 

با این راه حل، نیروی توانمندی که قادر به حفاظت از لبنان باشد، قربانی نخواهد شد و رئیس جمهور جدید تجهیزات و تجربیاتی را که مقاومت کسب کرده اند، قربانی منازعات سیاسی و تنش های داخلی نخواهد کرد. علاوه بر این، از مقاومت لبنان به عنوان نیروی داخلی ارتش محافظت خواهد کرد. آیا وی می تواند چنین راه حلی را تحمیل یا تصویب کند؟ اگر بتواند و نیروهای خارجی و داخلی با وی مخالفت نکنند، به پیروزی بزرگی دست یافته است که می تواند وی را در عرصه های دیگر موفق کند.

 

وی می تواند در پاسخ به کسانی که به چنین تصمیمی اعتراض دارند، بگوید تا زمانی که ارتش لبنان ضعیف و محروم از سلاح های مورد نیاز است، لبنان به سلاح های مقاومت نیاز دارد. برای یادآوری، زمانی که آمریکا پس از اشغال عراق، ارتش این کشور را منحل کرد، ارتش جدیدی از شبه نظامیان فرقه‌گرا و نژادپرست تشکیل داد که تجربه رزمی نداشتند، فقط هویت زدایی می‌کردند و آن را «گارد ملی» نامیدند. نتیجه آن شد که ارتش عراق در مدت چند ساعت در مقابل تعداد کمی از باندهای تروریستی داعش سقوط کرد.

ارسال نظر