رئیس‌جمهور پیشین آلمان درگذشت
به گزارش راهبرد معاصر؛ «هورست کوهلر» رئیس‌جمهور پیشین آلمان که از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۰ رئیس دولت آلمان و از حامیان قاطع آفریقا بود، روز شنبه در ۸۱ سالگی پس از یک بیماری کوتاه درگذشت.
«فرانک والتر اشتاین مایر» رئیس جمهور کنونی آلمان در نامه‌ای به بیوه کوهلر گفت: «با مرگ هورست کوهلر، ما یک فرد بسیار محترم و بسیار محبوب را از دست دادیم که به دستاورد‌های بزرگی برای کشور ما و در جهان دست یافت.»
«اولاف شولتس» صدراعظم آلمان نیز از کوهلر به عنوان «سیاستمداری متعهد که در طول زندگی خود برای جهانی عادلانه‌تر تلاش کرد» تقدیر کرد.
خبرگزاری فرانسه نوشته کوهلر در بامداد شنبه، در برلین در کنار خانواده‌اش درگذشت.
کوهلر در سال ۱۹۴۳ در لهستان تحت اشغال آلمان متولد و عمده سال‌های ابتدایی زندگی خود را پیش از آنکه در شهر «لودویگسبورگ» آلمان ساکن شود، همراه با خانواده خود در اردوگاه‌های آوارگان گذراند.
او در رشته اقتصاد تحصیل و به عضویت حزب «دموکرات مسیحی» درآمده بود، به سمت معاون وزیر دارایی در دولت هلموت کهل صدراعظم سابق آلمان رسید و نقشی کلیدی در جایگزینی مارک آلمان غربی به‌جای واحد پول آلمان شرقی پس از فروپاشی حکومت کمونیستی در سال ۱۹۹۰ و در روند اتحاد دو آلمان، ایفا کرد.
رئیس جمهور اسبق آلمان، در سال ۲۰۰۰ مدیر اجرایی صندوق بین‌المللی پول (IMF) شد و تا سال ۲۰۰۴ و پیش از نامزدی برای ریاست‌جمهوری آلمان، در این سمت باقی ماند. کوهلر همچنین نقش های‌دیگری در خدمات ملکی و بانکداری داشت.
او پس از مطرح شدن توسط «آنگلا مرکل» رهبر مخالفان وقت، که بعداً صدراعظم شد، رئیس دولت آلمان شد. رئیس‌جمهور در آلمان، یک نقش تشریفاتی است.
او در سال ۲۰۰۹ برای دومین دوره ریاست جمهوری خود انتخاب شد. اما در ماه می‌سال بعد، پس از بیان اظهاراتی در مصاحبه‌ای که به گفته منتقدان از ایده اعزام هیئت‌های نظامی آلمان به خارج از کشور برای ایمن‌سازی مسیر‌های تجاری حمایت می‌کرد، استعفا داد.
کوهلر در سخنرانی‌های خود مکررا بر اهمیت اعتقاد به قدرت آلمان و انرژی و خلاقیت مردم آن تأکید می‌کرد.
او آلمان را به عنوان «سرزمین ایده‌ها» معرفی کرد که آینده خود را شکل می‌دهد و به عنوان یک نیروی خیر در جهان عمل می‌کند.
در سیاست خارجی، کوهلر تمرکز زیادی بر آفریقا داشت و بار‌ها از این قاره بازدید کرد.
به گفته مقامات آلمانی، برای او تعامل با آفریقا نه تنها عاقلانه و آینده نگر به نظر می‌رسید، بلکه از نظر اخلاقی نیز ضروری بود. / ایسنا