آتش‌بس یمن، تحول راهبردی یا تغییر اولویت‌ها؟
به گزارش «راهبرد معاصر»؛ هنوز یک ماه کامل از زمانی که دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا در دومین سفر بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی به کاخ سفید ضربه ای به وی زد، نگذشته است. ترامپ با اعلام خبر مذاکره با ایران، نتانیاهو را غافلگیر کرد، در حالی که نخست وزیر رژیم صهیونیستی امیدوار بود آتش اختلافات میان واشنگتن و تهران را شعله‌ور کند.
کمتر از یک ماه بعد، ترامپ با اعلام خبر غافلگیرکننده توافق با انصارالله یمن، بدون هیچ هماهنگی قبلی با رژیم صهیونیستی، ضربه دوم را وارد کرد و بار دیگر نتانیاهو را در موقعیت نامناسبی قرار داد. این موضوع، سؤالی به وجود می آورد، اینکه آیا روند کنونی نشان‌دهنده آغاز تحولی راهبردی در سیاست آمریکا در قبال رژیم صهیونیستی یا صرفاً تغییری در اولویت‌های دستور کار آمریکاست.
تأکید بر این نکته مهم است که توافق با انصارالله به معنای انحراف از سیاست و راهبرد ترامپ مبنی بر اولویت دادن به آمریکا نیست
در واقع، اعلام توافق ترامپ با انصارالله ابعاد جدیدی به روابط آمریکا و رژیم صهیونیستی بخشیده است، به ویژه آنجا که در ازای توقف حملات هوایی آمریکا علیه انصارالله، توقف حملات انصارالله به کشتی‌های آمریکایی در دریای سرخ نیز پیش‌بینی شده است و شامل توقف حملات انصارالله به رژیم صهیونیستی نمی‌شود. این موضوع می‌تواند تل‌آویو را در موقعیت دشواری قرار دهد، زیرا مجبور است بدون پوشش مستقیم آمریکا با تهدیدات انصارالله مقابله کند و این موضوع سؤالاتی را درباره اینکه آیا این روند نشان دهنده کاهش میزان و تغییر ماهیت حمایت آمریکا از رژیم صهیونیستی است، مطرح می‌کند.
تأکید بر این نکته مهم است که توافق با انصارالله به معنای انحراف از سیاست و راهبرد ترامپ مبنی بر اولویت دادن به آمریکا نیست. بلکه، مظهر آن دیدگاه راهبردی ای است که از همان ابتدا، حتی در دوره رقابت های انتخاباتی‌اش، در سیاستش متبلور شد. این مفهوم، همانطور که مشخص شده، مبتنی بر «بازتعریف تعهدات آمریکا» بر مبنای اصل اولویت‌های ملی است. در پرونده‌های ایران، سوریه و یمن، دولت آمریکا تمایل آشکاری برای متمایز کردن خود از موضع رژیم صهیونیستی و بازتنظیم اتحادها برای حفظ منافع مستقیم آمریکا نشان داده است؛ حتی اگر این موضوع به قیمت از دست دادن متحد سنتی و نزدیک آمریکا تمام شود.
آنچه درک یا ترس رژیم صهیونیستی از تغییرات در گزینه‌های آمریکا را تقویت می‌کند، واکنش صهیونیست ها به بیانیه آمریکاست. گزارش‌ها نشان می دهد، نتانیاهو و کابینه اش عمداً اعلام کردند به وسیله رسانه‌ها از توافق مطلع شده‌اند، زیرا خواستند خشم خود را نشان دهند و نشان‌دهنده هماهنگ نبودن میان دو متحد است. طبق گزارش‌ها، توافق آمریکا امکان دارد انصارالله را تشویق کند بدون دخالت آمریکا برای بازداشتن دو طرف، به هدف قرار دادن رژیم صهیونیستی ادامه دهد. همچنین آزادی عمل نظامی رژیم صهیونیستی در یمن را بدون حمایت مستقیم آمریکا محدود می‌کند. به گفته سخنگوی انصارالله، این موضوع می‌تواند به فروپاشی توافقی منجر شود که هنوز در مرحله آزمایش است.
در این زمینه اگر برداشت‌های اولیه درست باشد، رفتار ترامپ نشان‌دهنده تغییر تدریجی در سیاستش در قبال رژیم صهیونیستی است، زیرا به نظر می آید وی رویکردی عمل‌گرایانه اتخاذ می‌کند که تابع منافع مستقیم آمریکا و نه تعهد ایدئولوژیک محکم به منافع امنیتی رژیم صهیونیستی است. گرچه ترامپ از زمان دور نخست ریاست جمهوری، در آستانه دور دوم ریاست جمهوری و پس از بازگشت به کاخ سفید مشتاق بود نشان دهد متحد قوی رژیم صهیونیستی است و خواهد ماند، مواضعش درباره ایران و انصارالله نشان از نوعی کاهش حمایت، حتی در سطح حمایت مطلق دارد که به نظر می آید مشروط شده است.
این توافق امکان دارد بهانه جدیدی برای زیر سؤال بردن نفوذ نتانیاهو در واشنگتن فراهم کند
در موارد قبلی، مانند اعلام ترامپ مبنی بر مذاکره با ایران در جریان دیدارش با نتانیاهو، رژیم صهیونیستی غافلگیر شد و ترسش از احتمال امضای توافق هسته‌ای با ایران که منافع امنیتی‌اش را نادیده می‌گیرد، افزایش یافت.
در جبهه داخلی رژیم صهیونیستی، این توافق احتمالاً فشار بیشتری بر نتانیاهو وارد خواهد کرد که با انتقاد فزاینده‌ای از سوی مخالفانش به دلیل کسب نکردن دستاوردهای ملموس دیپلماتیک و امنیتی، به ویژه با توجه به تنش‌های جاری در غزه و تهدیدهای ایران مواجه است. این توافق امکان دارد بهانه جدیدی برای زیر سؤال بردن نفوذ نتانیاهو در واشنگتن فراهم و وی را مجبور کند یا با سیاست جدید آمریکا سازگار شود، که می‌تواند وجهه داخلی اش را تضعیف کند، یا با آن وارد درگیری شود که می‌تواند انزوای بین‌المللی اش را تسریع کند و باعث سرعت یافتن پایان دوران سیاسی اش شود.
توافق با انصارالله را می‌توان شاخص دیگری از تغییر در راهبرد آمریکا در قبال غرب آسیا دانست که نشان‌دهنده تأکید فزاینده بر منافع مستقیم آمریکا به قیمت از دست دادن اتحادهای سنتی، ازجمله با رژیم صهیونیستی است.