تور امارات برای جذب ستاره‌های زیر ۲۳ سال فوتبال ایران/ از غندی‌پور تا سام دلیری
به گزارش راهبرد معاصر، سیل روزافزون بازیکنان ایرانی به سمت لیگ امارات، همچنان سوژه جذابی برای رسانه‌ها به شمار می‌آید و زیاد در موردش بحث می‌شود. با این حال حتی در چنین فضایی هم ناگهان بعضی اخبار باعث غافلگیری مخاطب می‌شود؛ مثل انتقال رضا غندی‌پور به شباب‌الاهلی یا از آن عجیب‌تر، پیوستن امیرحسین سام‌دلیری به الاتحاد کلبا. این موضوع در کنار برخی شواهد دیگر نشان می‌دهد گویا اماراتی‌ها در سیاستگذاری کلان فوتبال‌شان، روندی متفاوت‌تر در پیش گرفته‌اند و حالا در کنار بازیکنان بزرگسال و اسمی، سراغ جوانان هم می‌روند.
توری برای زیر ۲۳ساله‌ها
رضا غندی‌پور ۱۹ساله یکی از معدود پدیده‌های فوتبال ایران در سالیان اخیر به شمار می‌آمده است؛ بازیکنی که فصل گذشته در پیراهن ملوان خوش درخشید و در ۲۳بازی ۸گل و ۴پاس‌گل به ثبت رساند. با پایان فصل، روشن بود که او مشتری‌های زیادی خواهد داشت و طبیعتا مدعیان لیگ برتر هم به صرافت جذب این بازیکن افتادند. با این حال غندی‌پور در نهایت پیشنهاد شباب‌الاهلی امارات را پذیرفت تا همبازی سعید عزت‌اللهی و سردار آزمون شود. داستان سام‌دلیری اما جالب‌تر هم بود و کسی نمی‌توانست حدس بزند مدافع میانی ۲۲ساله نساجی هم مشتری اماراتی داشته باشد، اما در نهایت سام دلیری به الاتحاد کلبا پیوست تا به جمع انبوه ایرانیان این باشگاه ملحق شود؛ از سامان قدوس و احمد نوراللهی تا شهریار مغانلو. فوتبال ایران اما در این تابستان یک ترانسفر زیر ۲۳سال دیگر هم به امارات داشت که شاید در موردش کمتر شنیده باشید؛ مبین دهقان ۱۹ساله که از خیبر خرم‌آباد به الوحده پیوست. دهقان فصل گذشته فقط ۸۳۳دقیقه برای خیبر بازی کرد، اما جالب است که مورد توجه باشگاه اماراتی قرار گرفت و به این تیم پیوست. او عضو تیم ملی زیر ۲۰سال ایران است و به تناوب در ترکیب اصلی آن تیم به میدان رفته.
نقشه برای تغییر تابعیت؟
چنان که گفتیم اماراتی‌ها در این زمینه سیاست کلان دارند و حتی به باشگاه‌ها اعلام شده بازیکنان زیر ۲۳سال، سهمیه خارجی به شمار نمی‌آیند. همین مسئله هم اشتیاق تیم‌های لیگی آن کشور برای انتخاب بازیکنان جوان خارجی، ازجمله از بازار ایران را افزایش داده است. این استعدادها که خیلی هم گران نیستند، احتمالا به بهبود کیفیت و افزایش طراوت فوتبال باشگاهی امارات کمک خواهند کرد، اما ممکن است مسئولان فوتبال آن کشور هدف بزرگ‌تری هم داشته باشند؛ اینکه بعدها بتوانند شماری از این بازیکنان را برای تغییر تابعیت و بازی در تیم‌های ملی امارات متقاعد کنند. به هر حال اغلب بازیکنان یادشده سابقه چندانی در تیم ملی بزرگسالان ایران (یا کشورهای خود) ندارند و همین مسئله باعث می‌شود بزرگ‌ترین مانع در مسیر بازی کردن‌شان در تیم ملی امارات از بین برود. چند سال زندگی مستمر در آنجا هم به حل مشکل پاسپورت و اقامت کمک می‌کند و بعد پای مشوق‌های مالی به میان می‌آید. البته که ما از عرق ملی و وطن‌دوستی بازیکنان خودمان اطمینان کامل داریم، اما خوب است که این تحولات را با نگاهی دقیق‌تر رصد کنیم. مجالی برای غفلت نیست./همشهری