ایمان به مقاومت، سلاح راهبردی حزب‌الله
به گزارش «راهبرد معاصر»؛ واضح است تظاهرات عظیم مردمی که برای بزرگداشت نخستین سالگرد شهادت سیدحسن نصرالله، دبیرکل فقید حزب الله برگزار شد، پیامی قدرتمند و قاطع دارد که طرف‌های محلی، منطقه‌ای و بین‌المللی مرتبط با لبنان نمی‌توانند آن را نادیده بگیرند.
حضور میلیونی مردم پاسخی عملی، مادی و مؤثر به حملات رژیم صهیونیستی مورد حمایت آمریکا بود
این نخستین بار نبود چنین جمعیت عظیمی گرد هم می آمدند؛ پیش تر حضور بی‌سابقه مردم در تاریخ لبنان را در مراسم تشییع پیکر شهید نصرالله شاهد بودیم. نخستین تجلی سیاسی آن در عملکرد انتخاباتی در انتخابات شهرداری‌ها مشهود بود که قدرت ائتلاف ملی (حزب‌الله و جنبش امل) و نفوذ قابل توجه آن را در جامعه شیعیان تأیید کرد. با وجود این، برخی احزاب این دو رویداد را منعکس کننده لحظه ای احساسی و زودگذر دانستند که اثراتش با گذشت زمان از بین می‌رود.
با توجه به اینکه میلیون‌ها نفر در مراسم تشییع پیکر شهید نصرالله وداعی احساسی با رهبری برجسته داشتند، احتمال می رفت شرکت‌کنندگان طعمه کارزار رسانه‌ای و سیاسی شرورانه با هدف تضعیف مقاومت و حمایت مردمی حزب‌الله شوند. امروز، یک سال بعد از آن تشییع میلیونی می‌توان گفت این جنبه از توطئه ضد مقاومت، افول قابل توجهی تجربه کرده است. مردمی که به مقاومت ایمان دارند، توانستند روایت متفاوتی بسازند و بار دیگر اردوگاه مقابل را در سردرگمی فرو ببرند که عمدتاً ناشی از ناتوانی در پیش‌بینی عملکرد ملت مقاومت و درک محیطی آن است.
با نگاهی گذرا نکات زیر قابل توجه است:
نخست، اینکه حضور میلیونی مردم پاسخی عملی، مادی و مؤثر به حملات رژیم صهیونیستی مورد حمایت آمریکا بود. دشمن موشک‌های ساخت آمریکا را به سمت شهرها و روستاهای لبنان شلیک کرد که به شهادت بیش از ۳۰۰ نفر منجر شد و از زمان اعلام آتش‌بس، بیش از ۴ هزار مورد نقض آتش‌بس انجام داد. هدف، مواجهه جامعه لبنان با این معادله بود که ادامه پذیرش و اتخاذ گزینه مقاومت، بهای سنگینی از نظر جان، مال و سبک زندگی خواهد داشت. مشارکت گسترده مردم تأیید کرد مقاومت، صرف نظر از هزینه، انتخاب اجتماعی قاطعی است. در واقع، نشان می دهد مردم معتقدند هزینه مقاومت کمتر از هزینه سازش در برابر دشمن است.
دوم، نیروهای مردمی در تمام مراسم بزرگداشت نخستین سالگرد شهادت سیدحسن نصرالله در واکنش به محاصره بین‌المللی مداوم، تصمیماتی که مانع بازسازی روستاهای ویران شده می‌شود و پروژه‌های منطقه حائل اقتصادی که آمریکایی‌ها سعی در تحمیل آن به لبنانی‌ها دارند (که متأسفانه با دستور آمریکا و بدون اطلاع قبلی از سوی عناصر کلیدی دولت لبنان تأیید شده است) شرکت کردند.
سوم، جمعیت با احساسات غلیان کرده شان مشخص می‌شدند، اما بصیرت و آگاهی قابل توجهی را منعکس می‌کرد که در شعارها و عباراتی که شرکت‌کنندگان در زمینه موضوعات مختلف در صحنه سیاسی لبنان، به ویژه مربوط به مقاومت و پروژه خلع سلاح بیان می‌کردند، مشهود بود.
این حضور مردمی مانعی سیاسی در برابر هرگونه مسیر عادی‌سازی یا توافق با دشمن است و توهم «مناطق اقتصادی» در خاک لبنان را عملاً از بین می برد
این وضعیت، طرف‌های مخالف مقاومت را مجبور می‌کند تا از خود سؤالات انتقادی در زمینه سیاست‌ها، انتخاب‌ها و پروژه‌هایشان بپرسند. شاید برجسته‌ترین این سوالات عبارتند از:
- آیا سلاح مقاومت در لبنان پراکنده یا انتخاب مردم است؟
- آیا سلاح مقاومت دیگر مورد اعتماد مردم نیست، یا هنوز هم رکن اطمینان و امید آنها هست؟
- آیا سلاح به باری بر دوش مقاومت و مردم تبدیل شده است یا هنوز مایه افتخار و سربلندی هستند؟
- آیا سلاح مقاومت مربوط به گذشته یا هنوز هم عنصری اساسی و مؤثر هستند و بر آینده لبنان و منطقه تأثیر می‌گذارند؟
این جمعیت عظیم با حضورشان به همه سؤالات به روشنی و بدون ابهام پاسخ دادند. حضور مردم صرفاً ابراز احساسات نیست، بلکه انرژی پویا و زنده‌ای است که در مراحل آینده، به‌ویژه در انتخابات پارلمانی، ظهور خواهد کرد؛ جایی که نفوذ سیاسی قوی و قابل توجه این دو حزب ملی آشکار و جایگاه مؤثرش در قلب دولت لبنان تأیید خواهد شد.
این حضور مردمی مانعی سیاسی در برابر هرگونه مسیر عادی‌سازی یا توافق با دشمن است و توهم «مناطق اقتصادی» در خاک لبنان را عملاً از بین می برد. از این رو، هرگونه تلاشی برای تغییر موضع لبنان در درگیری با دشمن یا خنثی کردن آن، کار آسانی نخواهد بود. حضور مردمی که شاهدش بوده‌ایم، عنصری اساسی در مقابله با پروژه‌های تفرقه و اختلاف خواهد بود و به حفظ وحدت ملی در مواجهه با طرح‌هایی که تام باراک، فرستاده آمریکا در سخنانش درباره تغییر نقشه‌های منطقه بیان کرد، کمک می کند.
ملت اجازه نخواهند داد تاریخ لبنان بر اساس هوس‌های اشغالگران و خواسته‌های قیمومیت خارجی نوشته شود. تاریخ معاصر لبنان در صفحات خود ثبت خواهد شد تا یادآوری کند مقاومت از کشور محافظت کرد و نمادی از غرور و عزت آن بود.