به گزارش «راهبرد معاصر»؛ آمریکا و رژیم صهیونیستی با طراحی و اجرای جنگ تحمیلی 12 روزه علیه ایران به زعم خود درصدد بودند کار را تمام کنند، اما شکست سختی خوردند. اکنون در حال طراحی نقشه دوم هستند؛ تضعیف ایران تا جایی که در جنگ بعدی تاب مقاومت نداشته باشد و اسنپ بک اروپا در همین راستاست.
اما آیا آمریکا و رژیم صهیونیستی موفق خواهند شد؟ پاسخ به این پرسش به چهار مؤلفه قدرت ملی بستگی دارد:
مردم ایران باید نشان دهند همان مردمی هستند که در جنگ تحمیلی ۱۲ روزه ایستادگی کردند
در این یادداشت تأکید بر مردم و موشک است و در فرصتی دیگر به اقتدار اقتصادی و دیپلماسی خواهیم پرداخت.
الف. دشمنان یک ملت اغلب بر اساس وضعیت داخلی و رفتار مردم تصمیم به جنگ میگیرند. آنها بررسی میکنند که آیا مردم در زمان جنگ از نظام و کشور خود حمایت خواهند کرد یا خیر. به عنوان نمونه، در جنگ تحمیلی ۱۲ روزه، رژیم صهیونیستی و آمریکا بر این باور بودند مردم ایران در جنگ پشت نظام نمی ایستند و از آنان استقبال خواهند کرد؛ به همین دلیل تصمیم به اقدام نظامی گرفتند.
ب. دلیل دیگری که کشورها به جنگ روی میآورند، احساس قدرت و برتری نظامی است. طرفی که جنگ آغاز میکند، باید یقین داشته باشد میتواند در میدان جنگ پیروز شود. این احساس میتواند ناشی از ارزیابی نادرست از قدرت نظامی طرف مقابل باشد. به عنوان نمونه، رژیم صهیونیستی و آمریکا بر این باور بودند قدرت دفاعی ایران توان مقاومت لازم در برابر حملات ندارد و به همین دلیل حمله کردند.
این روزها غربی ها به سرکردگی آمریکا برای جنگ بعدی با ایران در حال برنامه ریزی هستند. مهمترین برنامه آنها عبارتند از:
مردم ایران باید نشان دهند همان مردمی هستند که در جنگ تحمیلی ۱۲ روزه ایستادگی کردند. به عنوان نمونه، جمعیتی که در نماز جمعه آخر قبل از آتشبس حاضر شدند، بیشتر از جمعیت روز قدس بود. این حضور دشمن را به این نتیجه رساند نباید جنگ را ادامه و باید خاتمه دهد.
مردم، سیاستمداران، روشنفکران و علما باید بهطور مداوم این پیام را منتقل کنند که ملت ایران با دخالت بیگانگان، بهویژه آمریکا و رژیم صهیونیستی، برای تعیین سرنوشت خود مخالف و ایرانیان هستند که آینده سیاسی، اقتصادی و سایر ابعاد خود را میسازند.
در شرایط کنونی، علاوه بر قدرت بازدارندگی حضور مردم در صحنه، مهمترین قدرت دفاعی ما موشک ها هستند. از این رو نیروهای مسلح باید بکوشند روز به روز بر قدرت دفاعی و موشکی بیفزایند.
مردم و قدرت دفاعی و موشکی کشور، لازم و ملزوم یکدیگرند و اگر هرکدام نباشند یا آن گونه که لازم باشد، تحقق نیابند، دیگری نیز استحکام لازم نخواهد داشت. همان طور که پشتیبانی و حمایت مردم، سوخت اصلی موشکها را تأمین میکند، غرش موشکها و درهمکوبیدن دشمن نیز انگیزه انسجام و همدلی مردم است.