کوت عبدالله و روایت ناکارآمدی مدیریت شهری

به گزارش راهبرد معاصر؛ در روزهای اخیر، استان خوزستان شاهد ورود سامانه بارشی بود؛ اما پس از باران، معضل همیشگی یعنی بالا آمدن فاضلاب‌های شهری رخ نمود. حالا کوت عبدالله با خروج فاضلاب‌های شهری و ورود آن به منازل مردم دست و پنجه نرم می‌کند تا حدی که بعضی از مردم، برای حفظ سلامتی خود و فرزندانشان، خانه‌ را رها کرده و رفته‌اند.

کوت عبدالله کجاست؟

کوت‌ عبدالله مرکز شهرستان کارون‌، شهر جدیدی است که در زمستان سال ۹۱ با ایجاد شهرستان کارون از شهرستان اهواز جدا شد و به‌عنوان مرکز این شهرستان قرار گرفت. این شهر، از ادغام مناطق کوت‌ عبدالله، استیشن، خزامی، درویشیه، شریعتی‌، کوت نواصر، کوی منتظری، گاومیش آباد، گندمکار و هادی‌آباد ایجاد شده و در فاصله پنج کیلومتری اهواز واقع است.

به گفته مردم، سه سال است که این منطقه با مشکل جوشیدن چشمه گونه فاضلاب از کف کوچه ها و خیابان هایشان مواجه اند و مسئولان تنها وعده می‌دهند و هیچ کار اجرایی انجام نداده‌اند. با گذشت چند روز از اتمام بارش‌ها در خوزستان، همچنان مردم شهرستان کارون و به‌ویژه شهر کوت عبدالله با مشکل عدم دفع آب‌های سطحی و پس‌زدگی فاضلاب به خانه‌های خود مواجه هستند.

در نتیجه این وضعیت، ۱۲ هزار نفر دچار آب‌گرفتگی و ۵۰ هزار نفر در معرض خطرند. همچنین فروریزش دو نقطه از اتوبان اهواز- آبادان به همین دلیل اتفاق افتاده است.

کوت‌ عبدالله همواره شهر مهمی بوده و وقتی از اهواز جدا شد هم به حاشیه نرفت. شهرتش به زمان کشف نفت در مسجد سلیمان و ساخت پالایشگاه در آبادان برمی‌گردد. چون برای انتقال نفت به تلمبه‌خانه نیاز بود و یکی از اصلی‌ترین تلمبه‌خانه‌ها در کوت‌ عبدالله قرار گرفت. همین امر و نزدیکی به اهواز، کوت عبدالله را به یکی از مراکز مهم استقرار و پشتیبانی شرکت نفت تبدیل کرد؛ چون به‌نوعی، نقش مرکزیت تلمبه‌خانه‌ها را ایفا می‌کرد. به دلیل همین اهمیت یک فرودگاه کوچک، یک کارخانه تولید آجر، یک کارخانه نساجی و از همه مهم‌تر، ایستگاه تولید نیروی برق که برق مناطق اطراف آن را تأمین می‌کرد در کوت‌عبدالله ساخته شد. اما با کشیدن خط لوله جدید اهواز- آبادان، کل نیاز پالایشگاه به نفت خام از بین رفت و نفت مسجدسلیمان از طریق خط صادراتی به خارک ارسال شد. از این تاریخ، تلمبه‌خانه‌های چهارگانه اهمیت خود را از دست دادند؛ دوران اوج کوت‌عبدالله به پایان رسید و با سخت‌تر شدن شرایط، بسیاری از امکانات آن در گذر زمان از بین رفتند. کارخانه نساجی و آجرسازی کارون هم تعطیل شد و بسیاری از کارگران آن بیکار شدند تا اینکه در سال ۹۱ با تشکیل شهرستان کارون، کوت‌ عبدالله به مرکز شهرستان تبدیل شد. در حالی که انتظار می‌رفت با این کار توجه به این شهر بیشتر و مشکلات کمتر شود، اما در حال حاضر مردم کوت‌عبدالله با حجم عظیمی از مشکلات روبه‌رو هستند که فاضلاب تنها یکی از آنهاست.

دادخواهی کوت عبدالله؛ فقط سپاه و بسیج هستند!

حالا اهالی کوت‌عبدالله با خروج فاضلاب‌های شهری و ورود آن به منازل دست و پنجه نرم می‌کند تا حدی که بعضی از مردم، برای حفظ سلامتی خود و فرزندانشان، خانه‌ را رها کرده و رفته‌اند.اما با گذشت چند روز از اتمام بارش‌ها در خوزستان، همچنان مردم شهرستان کارون و به‌ویژه شهر کوت‌عبدالله با مشکل عدم دفع آب‌های سطحی و پس‌زدگی فاضلاب به خانه‌های خود مواجه هستند و تنها نیروهای بسیجی و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی هستند که در این اوضاع نابسامان به داد مردم مظلوم این منطقه رسیده‌اند.

به تازگی ویدئویی از روایتی مردمی از روزهای سخت کوت عبدالله در فضای مجازی منتشر شده است که نشان می دهد پس از گذشت چند روز همچنان اوضاع وخیم است و کمک رسانی های نیروهای بسیج و سپاه در این منطقه کافی نیست وامدادرسانی باید افزایش یابد. اهالی نگران از آب فاضلابی هستند که این منطقه فرا گرفته است و از اینکه هیچ ارگانی به کمک آن ها نیامده اند گله مند هستند.

تبعات بهداشتی و اجتماعی معضل

اگرچه البته در حال حاضر در این مناطق، زمین خشک شده است، اما همچنان وضعیت از نظر بهداشتی خطرناک و نگران‌کننده است و مسلماً تبعات بسیاری خواهد داشت. البته فاضلاب تنها یکی از مشکلات کوت‌عبدالله است. هنوز حتی محدوده شهری آن هم مشخص نیست. این منطقه از اهواز جدا شد که توسعه پیدا کند، اما به توسعه که نرسید هیچ، حتی ادارات و سازمان‌هایی که در آنجا مستقر شدند برای اینکه این شهر را مدیریت کنند، درگیر این وضعیت شده‌اند و هر کدام مسئله را به گردن دیگری می‌اندازد.

تخلیه منطقه،راه حل نهایی!

به نظر می رسد که مردم این منطقه باید منتقل شوند و در شهرک‌های تازه تأسیس اسکان یابند. مردم منطقه از هجوم حشرات موزی به زندگی مردم در نتیجه رها شدن فاضلاب در جوی‌های رو باز خبر می‌دهند. فعالان اجتماعی اعتقاد دارند که فاضلاب چون بمب ساعتی عمل می‌کند که با ریزش ساختمان‌ها در آینده خودش را بیشتر نشان می‌دهد. اهالی منطقه از زمستان و بارش‌های تند پیش رو واهمه دارند. با وجود این هر روز به تعداد کسانی که در حصیر آباد یا منطقه «منبع آب» ساکن می‌شوند اضافه می‌شود چون میل مهاجرت به مرکز برای یافتن کار از روستا و شهرهای اطراف زیاد است.