انقلاب سوم با هدف تثبیت استقلال و محو وابستگی
آیا وقت آن نرسیده که ملت ایران در چهلمین سالگرد بلوغ آمیز خود، پس از مهلت های مکرر به رویکرد وابستگی، و اثبات عدم کارآیی آن، تکلیف موانع عزت و استقلال خود را یکسره و مرتفع نماید و با محو رویکرد وابستگی و ذلت، انقلاب سوم را رقم زند؟
به گزارش "راهبرد معاصر"؛ منادیان و مدافعان رویکرد استقلال و عزت ملی، ناشی از اعتماد به نفس ملی، آن را شرط لازم و بستر ساز برای پیشرفت حقیقی و پیشقراولی و پیشتازی در عرصه های مختلف حیات بشری با تاکید بر علم، فناوری و صنعت میدانند. این رویکرد به ویژه با اتکا به نعمت لایزال دسترسی به آموزه های وحیانی و سنتهای لایتغیر الهی و سبک زندگی برتر اسلامی و نیز فرهنگ غنی ایرانی اسلامی معنا و مفهوم عمیق تری پیدا مینماید.
مروجان وابستگی که عموما غرب زدگان حیرت زده و تحصیل کردگان دانشگاههای غربی و به اصطلاح فرنگ رفته یا فرنگ پرست میباشند، تلاش میکنند با ادبیات بزک کرده، تحت عنوان همکاری در نظام جهانی، دهکده جهانی، نظم نوین جهانی، زیست جهانی و ... با احساس حقارت از داشته های ملی، اعتقاد عمیق به توسعه غربی داشته و چون شان و وزن خود را دستیابی به آن جایگاه نمی‌بینند، به ناچار به ریزه خواری و پذیرش نقش حاشیه ای پیرامون آرمانشهر خود را توصیه مینمایند و شرط حیات و توسعه را دریوزگی و وابستگی در مقابل آنها حتی به بهای محو هویت خود و به عنوان تنها شرط بقا میدانند! دقیقا همان رویکرد رسوا، پوسیده و منسوخ پهلوی در قبل از انقلاب اسلامی.
انقلاب اسلامی در چهلمین سالگرد تاسیس خود با وجود پیشرفتهای خیره کننده در عرصه های علمی و فناوری و نیز کاربست نمونه آن در حوزه های دفاعی و اثبات کارآمدی آن به ویژه در دوران پرافتخار دفاع مقدس و حضور مقتدرانه در منطقه غرب آسیا، به عنوان ام القرای کشورهای اسلامی در مقابل همه داشته های نظام سلطه، اثبات برتری رویکرد استقلال طلبی در مقابل حداقل پنجاه و چهار سال رویکرد وابسته پهلوی علیرغم همه موانع و تهدیدات جهانی را به نمایش گذارد.
بعد از انقلاب شکوهمند اسلامی نیز علیرغم تحولات عظیم نشات گرفته از فداکاریها و ایثارگریهای ملی، عده ای خودباخته یا نفوذی از همان ابتدا با پدیده استقلال ارتباط برقرار نکردند و اصرار بر هضم در نظام جهانی با پذیرش قواعد ظالمانه آن، همراه با کوتاه آمدن از خطوط قرمز و اعتقادات هویتی، به بهانه توسعه سردادند و عده ای نیز به تاسی از پیر مراد خود؛ امام و رهبری معظم انقلاب، پایبند به اصول انقلاب ماندند و حرکت کشور را بر آن مسیر تنظیم کردند.
اکنون یکبار دیگر پس از چهل سال نوبت قضاوت ملت ایران است که کدام رویکرد کشور را به تعالی رسانید و کدام رویکرد، کشور را به بحران می‌کشاند. پیشرفتهای اقتدارآفرین و بازدارنده دفاعی و موشکی در تراز جهانی حاصل کدام رویکرد است و وطن فروشی تدریجی در چارچوب معاهدات ظالمانه بین المللی حاصل کدام رویکرد تعریف میشود. آیا شان ملت ایران تحقیر اخیر نفت در برابر غذا و دارو در برابر اروپا به عنوان فرجام برجام است؟ همان رویکردی که در برابر عراق به مدت ۱۰ سال اتخاذ شد و پس از تضعیف، مورد اشغال قرار گرفت. هیهات من الذله
آیا وقت آن نرسیده است که ملت ایران در چهلمین سالگرد بلوغ آمیز خود، پس از مهلت های مکرر به رویکرد وابستگی، و اثبات عدم کارآیی آن، تکلیف موانع عزت و استقلال خود را یکسره و مرتفع نماید و با محو رویکرد وابستگی و ذلت، ( بعد از انقلاب اول در محو استبداد پهلوی و انقلاب دوم در فتح لانه جاسوسی)، انقلاب سوم را رقم زند؟
این انقلاب میتواند در لبیک و بیعت مجدد با امام امت با هوشیاری و مطالبه مردمی از دولت، قوه مقننه و قوه قضاییه که در آستانه تحول و تعالی می باشند، در چارچوب ساز و کارهای قانونی و حقوقی، با تاکید بر اولویت کارآمدسازی اقتصادی و کنترل و مقابله با فشارهای اقتصادی خارجی و حفظ آرامش و ثبات نظام اسلامی، در این دوران گذار جلوه گر گردد.