ناکارآمدی شورای شهر؛ تونل و ایستگاه های بدون واگن در حال خاک خوردن

به گزارش راهبرد معاصر؛ خبر خاک خوردن و تعطیلی کارخانه واگن سازی کشور در تهران از خبرهای نگران کننده و ناراحت کننده ای است که نه امروز بلکه پیشتر از این باید مورد توجه دولت، شهرداری و شورای شهر قرار می گرفت، چرا که مساله حمل و نقل شهری، آثار حمل ونقل ریلی بر سلامت محیط زیست و کاهش آلودگی هوا که تاثیر مستقیمی بر روی سلامتی اعضای جامعه دارد از موضوعات بسیارحائز اهمیت است.

از جمله مسائلی که در تعطیلی کارخانه واگن سازی نگرانی دیگری در سال جهش تولید ایجاد می کند بی توجهی دولت به مساله تولید که به تبع آن موضوع اشتغال و رونق اقتصادی نیز تحت تاثیر بی مبالاتی دولت قرار می گیرد. کارخانه واگن سازی تهران یکی از مجهزترین و آماده ترین کارخانه هایی به شمار می رفت که در زمان فعالیت خود تولیدات قابل ملاحظه ای به چرخه واگن سازی و متروی کشور ارائه داد، هر چند برخی از مهمترین قطعات مورد نیاز قطارهای شهری از چین خریداری می گردید، اما بخش اعظم این قطعات در این  کارخانه و به دست توانمند تولید گران صنعتی داخل آماده عرضه می شد، شهرداری و شورای قبلی بر آن بود تا به تدریج با استفاده از نخبگان جوان و کمک شرکت های دانش محور به صورت تدریجی برخی از قطعات وارداتی مورد نیاز حمل ونقل ریلی را در داخل تولید و به بهره برداری برساند، اما تحقق این مساله مهم تنها منوط به فعالیت یا خواست شورای شهر یا شهرداری نیست چرا که دولت نیز دراین مساله باید یاری کننده و حمایت کننده مدیریت شهری باشد.

متاسفانه علی رغم اینکه گمان می رفت دولت آقای روحانی همفکر جریان اصلاح طلب است با روی کار آمدن شهرداری و شورای شهر یا مدیریت اصلاح طلبان قطعا بدهی خود را به مدیریت شهری پرداخت می کند، اما همگی شاهد بودیم که دولت سهم 50 درصدی و بدهی خود را از سال های گذشته تا کنون به مدیریت شهری پرداخت نکرده است، لذا تا زمانی که دولت به این موضوع مهم که به حمل و نقل شهری و پیامدها و نتایج آن مربوط است اهتمام جدی نورزد، قطعا نمی توان به راه اندازی کارخانه ای که برای آن هزینه بسیاری صرف شده و موجب صرفه جویی بسیاری در هزینه های اقتصادی کشور می شود کار خاصی صورت داد.

از سوی دیگر وضعیت بودجه شورای شهر و شهرداری تهران هم آنقدر مطلوب نیست که بدون حمایت دولت بتوانند خود اقدام به راه اندازی کارخانه و استقلال عمل در موضوع ساخت واگن ها و خرید قطعات لازم از چین داشته باشند، بنابراین تا زمانی که دولت از شهرداری و شورای شهر حمایت مالی به عمل نیاورد سرمایه ی لازم  برای انجام این امر مهم فراهم نیست. پر واضح است که در حال حاضر مهمترین کمبود و ضعف متروی نداشتن واگن به میزان لازم است، درحال حاضر حداقل به 1000واگن و در حد نرمال نیازمند ساخت و وارد کردن 2000واگن به سیستم حمل ونقل متروی تهران هستیم، لازم به ذکر است بر فرض محال و مثال در صورت تامین بودجه و کمک دولت به مدیریت شهری و خرید ضروریات مورد نیاز کارخانه واگن سازی، قطعات مورد نیاز حداقل یک سال و نیم دیگر ساخته و وارد خط خواهد شد، بنابراین مدیریت شهری با اینکه برای فروش اوراق قرضه وهزینه کرد آن  در خرید تجهیزات مورد نظر مترو تلاش کرده اما بی اعتنایی دولت به انتشار اوراق قرضه از سال گذشته که تا پایان تیر ماه سال جاری فرصت انتشار دارد نشان می دهد که دولت کمترین اهتمامی برای حل بخشی از مشکلات حمل ونقل ریلی شهری ندارد. به هر حال شورای شهر و شهرداری برای احقاق حق ملت باید تلاش کنند تا بتوانند حق مردم را از دولت دریافت کنند چرا که حمل ونقل شهری یکی از مطالبات مهم شهری است که سهولت آن در صرفه جویی های مالی و سلامت شهر و محیط زیست و شهروندان و صرفه جویی در زمان ووقت مردم تاثیرات بسزایی به جا می گذارد.

به هر حال مساله حمل و نقل درون شهری موضوعی نیست که به راحتی بتوان از کنار آن گذشت چرا که نادیده گرفتن این موضوع تبعات بسیار جدی بر روان افراد جامعه و سلامت آنها و بنیان های مالی اقتصادی وارد می کند. دولت باید بودجه  مورد نیاز مدیریت شهری در امر حمل ونقل را تامین کند، چرا که واردات تجهیزات و راه اندازی مجدد کارخانه واگن سازی نیازمد بودجه کلانی است که مدیریت شهری به تنهایی قادر به تامین و تضمین آن نیست، لذا تضمین دولت و بانک های معتبر دولتی موضوع مهمی است که حتما باید درآن تغییرات لازم اتخاذ شود، تونل و ایستگاه های ساخته شده از دوران مدیریت قبلی شهری منتظر ورود واگن های جدید است، تا زمانی که واگن ها وارد این چرخه نشوند عملا تونل ها و ایستگا بدون  قطار در حال خاک خورد است!