سخن پایانی با مرددین در مشارکت

به گزارش راهبرد معاصر؛ زمان به سرعت به جمعه موعود یعنی ۲۸ خرداد ۱۴۰۰ نزدیک و نزدیکتر می شود و شمارش معکوس آغاز شده است. همه، حتی آنهایی که می گویند در انتخابات شرکت نمی کنند یا هنوز تصمیم نگرفتهاند چشمشان صندوقهای رای را دنبال می کند و گوششان تیز خواهد بود تا نتایج این انتخابات را بشنوند و ببینند سرانجام چه کسی و با چه میزان رای، راهی پاستور می شود.

در چنین لحظاتی چه باید گفت و شنفت؟ آنهایی که وظیفه خود را بدرستی تشخیص داده و عزمشان را برای حضور جزم کرده اند، فارغ از اینکه نامزد منتخبشان کیست، مخاطب این یادداشت نیستند. مخاطب این یادداشت آنانی هستند که هنوز مرددند در آمدن و انتخاب کردن. این اهالی تردید هم جزو خواص و افراد با نفوذ هستند و هم از آحاد بدنه جامعه.

مهمترین دلایل بدنه جامعه برای نیامدن، گلایه از کمبودها، اعتراض به ناکارآمدی ها، احساس بی فایده بودن و شنیده شدن سکوت اعتراضی شان به وضع موجود است ولی به نظر بنده خواص ساکت بیشتر بدلیل عافیت طلبی به میدان نیامده اند تا هم خود را همراه آحاد مردم نشان بدهند و هم از حملات و طعنه ها و کنایه های برخی در امان بمانند!

با خواص عافیت طلب صحبتی نداریم اما به جماعت معترض و گلایه مند به صراحت می گوییم اعتراض و گلایه های شما از وضع موجود بجا و بحق است، اما با نیامدن و رای ندادن نه تنها مشکلات حل نمیشود بلکه بر آنها افزوده هم خواهد شد.

حل نشدن مشکل از این طریق که واضح است اما افزوده شدن چرا؟! حضور و مشارکت مردم در همه نظام های مردم سالار بخصوص در کشور ما، تولید قدرت می کند لذا عدم مشارکت منجر به سست شدن استحکام درونی نظام خواهد شد. کاهش استحکام درونی نیز منجر به افزایش انواع تهدیدات و حتی عملیاتی شدن تهدیدات خواهد گردید.

نمونه واضحی از تاثیر مشارکت در منافع ملی را می توان در اقدام روزنامه آمریکایی واشنگتن پست مشاهده کرد. این روزنامه چندی پیش و همزمان با مذاکرات وین، در مقالهای به قلم جیسون رضائیان، به دولتمردان آمریکا پیشنهاد کرد، مذاکرات با ایران را تا بعد از انتخابات پیش رو به تعویق بیندازند. دلیل این پیشنهاد اینگونه ذکر شده است: "پس از انتخابات ایران، احتمالاً واشنگتن "ارزیابی دقیقتر و مطمئنتری" خواهد داشت و "در موضع بهتری برای دادوستد امتیازات" قرار می گیرد."

دقت کنید اولا" آنها ارزیابی دقیق تر و مطمئن تر خود را از صحنه انتخابات بدست می آورند و ثانیا" میزان داد وستد یا به عبارت روشنتر امتیازاتی که می خواهند بدهند یا بگیرند را به نتیجه این انتخابات موکول کرده اند!

معنای روشنتر و صریح تر این مطلب آن است که اگر مشارکت، بالا باشد ارزیابی آنها از ایران، ایران قوی تر خواهد بود و طبيعتا" هم امکان تحمیل فشار کاهش پیدا می کند و هم فرصت امتياز گرفتن؛ و بالعکس مشارکت پایین به آنها سیگنال ضعف ارسال خواهد کرد که نتیجه آن فشار بیشتر برای گرفتن امتیازات بیشتر است. بنابر این مردم با حضور خود تهدیدات را دفع و منافع ملی را تأمین و تضمین می کنند.

نکته دیگر اینکه ایران قوی مستلزم داشتن دولت قوی است و یکی از مؤلفه های مهم تحقق ایران قوی،برخورداری از پشتوانه رای بالاتر است. بر این اساس آنانی که از حضور پای صندوقهای رأی خودداری می کنند بدانند با نیامدنشان در کارهای خوب آینده شریک نخواهند بود اما در ضعف ها ،کاستی ها و پی آمدهای منفی نیامدن سهیم خواهند بود!