پیام‌های اظهارات پوتین درباره نبرد ادلب چیست؟
سخنان رئیس‌جمهوری روسیه درباره نامناسب بودن زمان برای آغاز حمله‌ای فراگیر به ادلب دلایل زیادی دارد که بارزترین آن، در نظر گرفتن تدابیر امنیتی برای غیرنظامیان است و با در نظر گرفتن این امر، می‌توان گفت بازپس‌گیری شرق فرات سوریه است.
به گزارش راهبرد معاصر، «عبدالباری عطوان» تحلیلگر مطرح جهان عرب در سرمقاله روزنامه فرامنطقه‌ای «رای الیوم» نوشت: دو اظهارنظر مهم درباره اوضاع سوریه، که از سوی «ولادیمیر پوتین» رئیس‌جمهوری روسیه در حاشیه مجمع همکاری بین‌المللی طرح «کمربند و جاده» در پکن و نیز از سوی «بشار الجعفری» نماینده دائم سوریه و رئیس هیئت سوریه در مذاکرات آستانه، مطرح شده است، تأکید می‌کنند که نبرد ادلب بیشتر از خیلی نزدیک‌تر از پیش‌بینی‌های بسیاری از ناظران است.
درست است که پوتین در این اظهاراتش گفت که حمله فراگیر برای بازگرداندن ادلب تحت حاکمیت سوریه و بیرون راندن گروه‌های مسلح از آن «در شرایط حاضر مناسب نیست»؛ چرا که باید نیازهای امنیتی غیرنظامیان( حدود 3 میلیون غیرنظامی) را در نظر گرفت. ولی با توجه به حملات هوایی روسیه، که طی چند روز اخیر مواضع این عناصر مسلح را به شکل گسترده هدف گرفته است، به نظر می‌رسد که صبر سوریه و روسیه بعد از تاخیر «رجب طیب اردوغان» رئیس‌جمهوری ترکیه در اجرای تعهداتش مبنی بر اخراج عناصر مسلح از این شهر در ماه اکتبر، که اواخر سال گذشته در نشست سوچی داده بود، در حال تمام شدن است.
پوتین در سخنانش در پکن، بدون هیچ‌گونه مناسبتی، از همپیمان سوری‌اش «بشار اسد» تقدیر و تأکید کرد که او از بحران پیروز بیرون آمده است ولی این پیروزی، او را به تحمیل شروطی درباره کمیته قانون اساسی، که قرار است وظایفش تدوین قانون و نقشه راه برای حکومت در سوریه در آینده و برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری و پارلمانی باشد، سوق نداده است. رئیس‌جمهوری روسیه معارضان را به سنگ‌اندازی در مسیر تشکیل این کمیته متهم کرد.
به نظر ما، این اظهارات غافلگیرکننده پوتین یک تفسیر دارد که بارزترین آن، در وهله نخست تقویت جبهه روسیه و سوریه برای آماده شدن به نبرد ادلب و در وهله دوم، ردّ کردن شایعات درباره وجود اختلافات میان این دو همپیمان است. همچنین چنین اظهاراتی، این موضوع را مورد تأکید قرار می‌دهد که دوستی میان پوتین و «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر رژیم اشغالگر نمی‌تواند بر دوستی با سوریه و به‌ویژه با شخص بشار اسد، مقدم شود.
چه بسا این حمایت مجدد روسیه از سوریه دلیلی بر اظهارات دکتر جعفری در آستانه باشد که او، طی این اظهارات حضور ترکیه در سوریه را بدتر از همتای اسرائیلی‌اش، توصیف کرد؛ چرا که نیروهای ترکیه 6 هزار کیلومتر مربع از خاک سوریه، یعنی معادل چهار برابر بلندی‌های جولان( عفرین و جرابلس) را اشغال کرده‌اند و برنامه آموزشی ترکیه نیز به مدارس سوریه در مناطق اشغال‌شده تحمیل شده است.
پرونده سوریه بار دیگر در ویترین قرار گرفته است به‌ویژه بعد از سرکوب گروه تروریستی داعش، بازپس‌گیری تمام مناطق تحت اشغال این گروه و اخراج تمامی نیروهای خارجی( آمریکایی، انگلیسی، فرانسوی و ترکیه‌ای)، که به صورت غیرقانونی در خاک سوریه حضور دارند. این موضوع در اظهارات دکتر بسیار جعفری اشاره شده است.
سوالی، که در اینجا مطرح می‌شود این است که اولویت در نبرد آتی کجا خواهد بود، بازپس‌گیری شرق فرات، که منابع نفت و گاز سوریه در آنجا واقع است که این امر به مثابه رویارویی با «نیروهای دموکراتیک سوریه»( قسد) و حامیان آمریکایی‌شان است، یا بازپس‌گیری ادلب، جایی که محل استقرار گروه اسلام‌گرای تندروی «جبهه النصره» است که زیر چتر حمایتی ترکیه قرار دارد؟
ولادیمیر پوتین از مناسب نبودن زمان برای حمله‌ای فراگیر به استان ادلب سوریه به چند دلیل سخن گفت که بارزترین آن مدنظر قرار دادن ملاحظات امنیتی برای غیرنظامیان بود. این گفته پوتین دست‌کم به ما می‌گوید که اولویت ممکن است بازپس‌گیری شرق فرات باشد.
تسنیم
درست است که پوتین در این اظهاراتش گفت که حمله فراگیر برای بازگرداندن ادلب تحت حاکمیت سوریه و بیرون راندن گروه‌های مسلح از آن «در شرایط حاضر مناسب نیست»؛ چرا که باید نیازهای امنیتی غیرنظامیان( حدود 3 میلیون غیرنظامی) را در نظر گرفت. ولی با توجه به حملات هوایی روسیه، که طی چند روز اخیر مواضع این عناصر مسلح را به شکل گسترده هدف گرفته است، به نظر می‌رسد که صبر سوریه و روسیه بعد از تاخیر «رجب طیب اردوغان» رئیس‌جمهوری ترکیه در اجرای تعهداتش مبنی بر اخراج عناصر مسلح از این شهر در ماه اکتبر، که اواخر سال گذشته در نشست سوچی داده بود، در حال تمام شدن است.
پوتین در سخنانش در پکن، بدون هیچ‌گونه مناسبتی، از همپیمان سوری‌اش «بشار اسد» تقدیر و تأکید کرد که او از بحران پیروز بیرون آمده است ولی این پیروزی، او را به تحمیل شروطی درباره کمیته قانون اساسی، که قرار است وظایفش تدوین قانون و نقشه راه برای حکومت در سوریه در آینده و برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری و پارلمانی باشد، سوق نداده است. رئیس‌جمهوری روسیه معارضان را به سنگ‌اندازی در مسیر تشکیل این کمیته متهم کرد.
به نظر ما، این اظهارات غافلگیرکننده پوتین یک تفسیر دارد که بارزترین آن، در وهله نخست تقویت جبهه روسیه و سوریه برای آماده شدن به نبرد ادلب و در وهله دوم، ردّ کردن شایعات درباره وجود اختلافات میان این دو همپیمان است. همچنین چنین اظهاراتی، این موضوع را مورد تأکید قرار می‌دهد که دوستی میان پوتین و «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر رژیم اشغالگر نمی‌تواند بر دوستی با سوریه و به‌ویژه با شخص بشار اسد، مقدم شود.
چه بسا این حمایت مجدد روسیه از سوریه دلیلی بر اظهارات دکتر جعفری در آستانه باشد که او، طی این اظهارات حضور ترکیه در سوریه را بدتر از همتای اسرائیلی‌اش، توصیف کرد؛ چرا که نیروهای ترکیه 6 هزار کیلومتر مربع از خاک سوریه، یعنی معادل چهار برابر بلندی‌های جولان( عفرین و جرابلس) را اشغال کرده‌اند و برنامه آموزشی ترکیه نیز به مدارس سوریه در مناطق اشغال‌شده تحمیل شده است.
پرونده سوریه بار دیگر در ویترین قرار گرفته است به‌ویژه بعد از سرکوب گروه تروریستی داعش، بازپس‌گیری تمام مناطق تحت اشغال این گروه و اخراج تمامی نیروهای خارجی( آمریکایی، انگلیسی، فرانسوی و ترکیه‌ای)، که به صورت غیرقانونی در خاک سوریه حضور دارند. این موضوع در اظهارات دکتر بسیار جعفری اشاره شده است.
سوالی، که در اینجا مطرح می‌شود این است که اولویت در نبرد آتی کجا خواهد بود، بازپس‌گیری شرق فرات، که منابع نفت و گاز سوریه در آنجا واقع است که این امر به مثابه رویارویی با «نیروهای دموکراتیک سوریه»( قسد) و حامیان آمریکایی‌شان است، یا بازپس‌گیری ادلب، جایی که محل استقرار گروه اسلام‌گرای تندروی «جبهه النصره» است که زیر چتر حمایتی ترکیه قرار دارد؟
ولادیمیر پوتین از مناسب نبودن زمان برای حمله‌ای فراگیر به استان ادلب سوریه به چند دلیل سخن گفت که بارزترین آن مدنظر قرار دادن ملاحظات امنیتی برای غیرنظامیان بود. این گفته پوتین دست‌کم به ما می‌گوید که اولویت ممکن است بازپس‌گیری شرق فرات باشد.
تسنیم