یه گزارش راهبرد معاصر؛ تیم ملی ایران موفق شد در اولین بازی برگشت مرحله انتخابی جام جهانی با ۳ گل از سد سوریه عبور کند و در یک قدمی صعود به جام جهانی قرار بگیرد. نمایش بازیکنان تیم ملی در این دیدار آن قدر چشم نواز بود که جا برای هیچ حرف و حدیثی باقی نگذاشت.
در لابلای این بازی زیبا و نتیجه خوب، نیمکت نشینی علیرضا بیرانوند و البته حضور امیر عابدزاده در دروازه تیم ملی تحت الشعاع قرار گرفت. در واقع بعد از اشتباهی که علیرضا بیرانوند در دیدار برابر لبنان داشت، کادر فنی تیم ملی این دروازه بان پرآوازه را نیمکت نشین کرد تا شوک مهمی به او داده شود. خبر بد برای بیرانود اینکه جانشینش یعنی امیر عابدزاده بی نقص کار کرد. اگرچه یک بار توپ به تیر افقی دروازه فرزند احمدرضا عابدزاده خورد، ولی مشخصا با جاگیری‌های مناسب، چندین خطر نصف و نیمه دیگر را به راحتی دفع کرد.
نکته برجسته، اما در بازی با پای عابدزاده و تسلطش روی توپ بود. او که بعد از ۴ سال فرصت بازی در ترکیب تیم ملی به عنوان دروازه بان فیکس در یک بازی رسمی (بدون در نظر گرفتن دیدار ساده با کامبوج) را به دست آورده قریب به ۷۰ درصد پاس هایش سالم به مقصد رسید.از آن مهمتر اینکه این پاس‌ها نه به صورت کوتاه و در عرض بلکه بیشتر به صورت طولی و بلند برای ملی پوشان ایرانی ارسال شد.
حال با چنین نمایش بی نقصی از سوی عابدزاده، شرایط برای علیرضا بیرانوند که اتفاقا در عرصه باشگاهی هم روز‌های سختی را سپری می‌کند و در پرتغال، گل‌های زیادی می‌خورد، سخت‌تر از قبل شده است. آیا بیرانوند برای بازی بعدی تیم ملی به ترکیب برمی گردد یا همچنان باید زیر سایه امیر عابدزاده باشد؟ پاسخ روز ۷ بهمن در جدال تیم ملی ایران با عراق مشخص می‌شود./ فرارو