به گزارش «راهبرد معاصر»؛ با آغاز جریان بیداری اسلامی در سال 2011، سوریه به محل همکاری سه محور اخوانی، سلفی- تکفیری و پادشاهی‌های حاشیه خلیج فارس تبدیل شد. در آن دوران بسیاری از تحلیلگران کنار رفتن بشار اسد، رئیس جمهور سوریه از قدرت را قطعی می‌دانستند، اما مقاومت دمشق با کمک مستشاری ایران و پشتیبانی هوایی روسیه معادله جنگ را تغییر داد و امروز دولت اسد بر روی بیشتر مناظق سوریه حاکمیت ملی خود را احیا کرده است. با وجود این، دشمنان دولت- ملت سوریه که نتوانستند در میدان رزم محور مقاومت را شکست دهند، قصد دارند با عملیات رسانه‌ای، پخش شایعات و جنگ روانی علیه روابط راهبردی تهران- مسکو در سوریه نیروهای نظامی و مردم دو کشور را نسبت به اهداف و حسن نیت یکدیگر دچار سوء ظن کنند و مقدمات بازگشت آشوب به سوریه را فراهم بیاورند.
جمعه دوم سپتامبر روزنامه الشرق الاوسط به نقل از برخی منابع آگاه سوری مدعی شد به دلیل تشدید عملیات‌های هوایی رژیم صهیونیستی علیه اهداف نظامی در سوریه، فرماندهان روسی از همتایان ایرانی خود خواسته‌اند برای جلوگیری از حملات تل‌آویو، نیروهای مقاومت برخی پایگاه‌های نظامی خود را در استان‌های حماه و طرطوس تخلیه کند. انتشار چنین خبری را می‌توان در راستای اقدامات عملیات روانی رژیم صهیونیستی در کنار اقدامات سخت این رژیم در سوریه تحلیل کرد.
با آغاز بحران اوکراین روابط میان رژیم صهیونیستی و روسیه به دلیل حمایت صهیونیست‌ها از کی یف و آموزش نیروهای نئونازی آزوف به تیرگی گرایید تا جایی که به سمت جنگ دیپلماتیک پیش رفتند. صهیونیست‌ها علاقه‌ای به تأثیر اختلافات‌شان با مسکو بر روی پرونده سوریه ندارند. رژیم صهیونیستی به خوبی از همکاری نزدیک و مشترک میان ایران و روسیه بر مبنای اصل حفظ منافع ملی باخبر است، به همین دلیل قصد دارد با دروغ پراکنی یا پر رنگ کردن اختلافات تاکتیکی (که موضوعی عادی در بخش نظامی است)به کارشکنی در روابط میان دو کشور بپردازد و وضعیت امنیتی سوریه را برای تجاوز نظامی آماده کند.
با آغاز عملیات نظامی مشترک تهران- مسکو در سوریه گروه‌های تروریستی و معارضان سوری از آسمان و زمین تحت حمله هدفمند قرار گرفتند و به‌تدریج سرزمین‌های تحت اشغال آنها آزاد شد
دیگر خط عملیات روانی صهیونیست‌ها و رسانه‌های غربی، پر رنگ کردن حملات هوایی رژیم و نوع برخورد سامانه‌های پدافندی روس با آنهاست. چهارم شهریور روزنامه تایمز چاپ رژیم صهیونیستی به نقل از یک شرکت فعال در حوزه ماهواره از خروج سامانه‌های پدافندی روسیه از منطقه نظامی مصیاف و استفاده از آنها در جنگ اوکراین خبر داد. این خط خبری جدید با تمرکز بر جملاتی همچون «نقض عهد روسیه»، «تضعیف توان نظامی روسیه در جنگ اوکراین» و «حمایت نکردن از اهداف نظامی ایران در سوریه» دنبال می‌شود. این در حالی است که تهران و مسکو با داشتن اتاق عملیات مشترک همواره به هماهنگی در امور نظامی پرداخته اند و بدون اطلاع یکدیگر به تغییر مواضع نیروها یا انتقال استعدادهای نظامی خود در خاک سوریه اقدام نمی‌کنند.
با آغاز عملیات نظامی مشترک تهران- مسکو در سوریه گروه‌های تروریستی و معارضان سوری از آسمان و زمین تحت حمله هدفمند قرار گرفتند و به‌تدریج سرزمین‌های تحت اشغال آنها آزاد شد. پس از سلسله عملیات‌های موفقیت آمیز محور مقاومت در سوریه بود که ترکیه به عنوان یکی از طرف‌های اصلی منازعه به روند گفت و‌گوهای صلح پیوست و سبب تغییر معادلات در منطقه شام شد. این تجربه جدید در منطقه غرب آسیا موجب شد تا بلوک‌های منطقه‌ای نسبت به نزدیکی ایران و روسیه احساس خطر و سعی کنند با خدعه، برجسته سازی روابط مسکو-تل‌آویو، سیاه‌نمایی در زمینه عملکرد سامانه پدافندی روس‌ها در سوریه و ... بذر اختلاف میان دو کشور بکارند و جلوی تکرار این الگوی کارآمد را در سایر بحران‌های منطقه بگیرند.
افکار عمومی ایران به دلایل تاریخی- سیاسی حساسیت زیادی نسبت به نوع سیاست ورزی و عملکرد روس‌ها دارند. رقبا و دشمنان این دو قدرت مستقل در نظام بین‌الملل با آگاهی از این موضوع سعی می کنند با برجسته سازی نقاط اختلاف و متهم کردن مسکو به بدعهدی در میدان سوریه، سبب بدبینی ملت و دولتمردان ایرانی نسبت به مسکو شوند تا به این وسیله بتوانند عنصر مقاومت در غرب آسیا را تضعیف و زمینه لازم را برای بازتعریف و بقای غربی‌ها در منطقه پیدا کنند. البته این خط عملیات روانی تنها در سوریه دنبال نمی‌شود، بلکه مخاطبان و مذاکرات برجام نیز به صورت‌های مختلف در معرض خبرهای ناصحیح و جهت دار ضد روسی قرار دارند.
با تغییر نظم منطقه‌ای و حرکت دولت‌های غرب آسیا به سمت سیاست تجدیدنظر در ائتلاف‌ها و تنش‌ها، رژیم صهیونیستی با پیشبرد روند عادی سازی روابط با دولت‌های محافظه کار، عادی سازی روابط با آنکارا، تشدید حملات هوایی علیه اهداف مقاومت در سوریه و ایجاد اختلاف تهران- مسکو به دنبال تغییر معادلات منطقه به نفع تل‌آویو است.
بی‌شک پیشبرد این سیاست چندبرداری می‌تواند سبب تضعیف مقاومت در سوریه شود و زمینه لازم را برای اعمال فشار به دمشق برای تن دادن به فرآیند عادی سازی روابط با صهیونیست‌ها فراهم آورد. در چنین شرایطی جمهوری اسلامی ایران باید علاوه بر حفظ روابط راهبردی خود با روس‌ها در بحران سوریه، حضور مستشاری خود را در سوریه تقویت کند.