به گزارش راهبرد معاصر به گفته آلفونس استرلینگ، اخترفیزیکدان از مرکز پرواز فضایی مارشال ناسا در هانتسویل، آلاباما، ماه گرفتگی کامل تقریباً هر 1.5 سال یک بار رخ می دهد. ماه گرفتگی کامل امسال فرصت‌هایی برای تماشای خسوف فراهم کرده و ستاره شناسان باید از ماه‌گرفتگی نوامبر استفاده کنند، زیرا ماه‌گرفتگی کامل بعدی تا سال ۲۰۲۵ رخ نخواهد داد.
ماه گرفتگی کامل زمانی اتفاق می افتد که زمین یک سایه کامل، به نام umbra را روی ماه می اندازد. سایه زمین به دو بخش تقسیم می‌شود: یکی umbra، درونی ترین قسمت سایه که در آن نور مستقیم خورشید به طور کامل مسدود می شود و نیم سایه، بیرونی ترین قسمت سایه که نور تا حدی مسدود شده است.
یکی دیگر از ویژگی های ماه گرفتگی کامل، رنگ قرمز ماه در طول این فرآیند است. رنگ قرمز به دلیل شکست، فیلتر کردن و پراکندگی نور توسط جو زمین رخ می دهد. این پراکندگی به پراکندگی ریلی که به افتخار لرد ریلی فیزیکدان بریتانیایی قرن نوزدهم نامگذاری شده، معروف است.
پراکندگی ریلی دلیل طلوع و غروب خورشید قرمز نیز است. نور خورشید به گازهای جو زمین برخورد می کند و به دلیل طول موج کوتاه تر، نور آبی فیلتر می شود، اما نور قرمز به دلیل طول موج طولانی تر به راحتی پراکنده نمی شود. بخشی از آن نور قرمز هنگام عبور از جو زمین شکسته یا خم می شود و در نهایت با نور قرمز شبح مانندی به ماه می تابد. درجه قرمزی ماه می تواند تحت تأثیر شرایط جوی ناشی از فوران های آتشفشانی، آتش سوزی و طوفان های غبار باشد.
به گفته میتزی آدامز، اخترفیزیکدان در مارشال، فضانوردان روی ماه در طول ماه گرفتگی کامل، حلقه قرمز رنگی را در اطراف زمین می بینند. از آنجایی که ناسا از طریق برنامه آرتمیس برای حضور دائمی انسان در ماه تلاش می کند، جالب است بدانیم که زمینی ها چگونه رویدادهای نجومی را دور از سیاره خود تجربه خواهند کرد.
برخلاف خورشید گرفتگی (که در طول روز اتفاق می افتد) برای مشاهده ماه گرفتگی نیازی به چشم مسلح نیست. در حالی که ماه گرفتگی را می توان با چشم غیر مسلح مشاهده کرد، یک جفت دوربین دوچشمی یا تلسکوپ می تواند دید را بهبود بخشد./فارس