به گزارش راهبرد معاصر؛ رژیم صهیونیستی همواره ادعا می کند که "تنها دموکراسی خاورمیانه" است و رسانه های غربی به ویژه امریکایی را برای جا انداختن چنین لقبی در افکار عمومی به کار گرفته. اما واقعیت های میدانی از این حکایت دارد که آزادی بیان در فلسطین اشغالی بیشتر یک ادعا برای مشروعیت بخشی به حکومتی است که بر اساس اخراج یک ملت از کاشانه خود بنا شده است. به عبارت صریح تر، بر خلاف ظاهر رسانه ای که اسرائیل از خود به عنوان یک دولت پذیرای انتقاد و پایبند به شفافیت ارائه می کند، در باطن این رژیم موارد متعددی وجود دارد که نشان می دهد گاه حتی انتقادی تلویحی هم تحمل نخواهد شد. نقطه اتکای رژیم صهیونیستی برای ادعاهای خود بیشتر مواردی از قبیل آزاد بودن ازدواج همجنس بازان، اجازه تحصیل به عرب-اسرائیلی ها و مواردی از این دست است. در این نوشتار بر آنیم که تنها به چند نمونه از بایکوت هایی که از سال 2011 به این سو علیه منتقدین نرم (نه سخت) رژیم صهیونیستی از سوی دولت نتانیاهو اشاره کنیم.
نتانیاهو، پیشتاز سرکوب صدای مخالف
نخست وزیر فعلی رژیم صهیونیستی که اکنون برای انتخابات پیش رو وعده الحاق شهرک های ساخته شده به دولت اسرائیل را می دهد و بارها از غزه و کرانه باختری تا عراق، سوریه، لبنان و حتی یمن را مورد تجاوز قرار داده، ثابت کرده که آستانه تحملش تنها در مقابل دشمنان خارجی پایین نیست بلکه تحمل مخالفت درونی و بیرونی نرم حتی از سوی کسانی که یهودی و تبعه اسرائیل هستند را هم ندارد. از سال 2011 تاکنون، دولت نتانیاهو حداقل زمینه بایکوت 7 شخص حقیقی یا حقوقی، رسانه و جنبش را صادر کرده است که هیچکدام دست به سلاح نبرده اند و تنها زبان و قلمشان علیه رژیم صهیونیستی فعال بوده است.
جنبش BDS : سال 2011، جنبشی به رهبری یک امریکایی فلسطینی الاصل با تابعیت اسرائیل با نام BDS به راه افتاد. نام جنبش مخفف سه واژه انگلیسی Boycott,Divestment,Sanctions است. هدف از این جنبش که بعدها "انتفاضه الکترونیک" را هم به میدان آورد، بایکوت محصولات رژیم صهیونیستی، تحریم حضور در دانشگاه ها و مجامع فرهنگی آن و منزوی سازی غاصبان قدس بود. هر چند با سیطره رسانه ای دولت های همسو با تل آویو، این جنبش هیچگاه فرصت عرض اندام چندانی نیافت اما در همین حد فعالیت از سوی صهیونیست ها تحمل نشد. سال 2011، کنست به پیشنهاد کابینه، قانونی را به تصویب رساند که طبق آن، اسرائیلی هایی که عضو این جنبش شدند، تحت پیگرد قانونی قرار می گرفتند. البته احساس خطر صهیونیست ها از جانب این جنبش چندان بیراه نبود. موسسه رند تخمین زد که اگر این جنبش به شکلی موفق عمل می کرد و می توانست 10 سال دوام بیاورد، ضرری 47 میلیارد دلاری به اقتصاد اسرائیل می زد.
تمام سایت ها با دامنه ایرانی: منابع راهبرد معاصر از سرزمین های اشغالی خبر داده اند که هیچ یک از سایت هایی که به دامنه .ir منتهی می شوند، در این مناطق باز نمی شوند. جالب آن که حتی باز کردن این سایت ها با فیلتر شکن های عادی هم امکانپذیر نیست و تنها برخی فیلترشکن های قوی قادر به بازگشایی سایت های ایرانی در اسرائیل هستند. این واقعیت وقتی جالب می شود که بدانیم تاکنون تلاش یهودیان ارتدوکس در کنست برای "محدودیت"، نه "ممنوعیت" سایت های پورن حتی برای کودکان، راه به جایی نبرده است. سال 2008، که کنست بالاخره موفق شد قانونی را به تصویب برساند که طبق آن، دسترسی به محتوی پورن برای کسانی که بزرگسال بودن آن ها اثبات می شد، به مشکل بر بخورد ولی در 2009، کابینه صهیونیستی رسما اعلام کرد این قانون را اجرا نخواهد کرد. سال 2015 هم وقتی دوباره این درخواست از سوی برخی نمایندگان مطرح شد، نتانیاهو تلویحا آن را مخالف آزادی اینترنت خواند و به آن تن نداد. به عبارت دیگر، برای اسرائیل، محتوای سایت هایی با دامنه ایرانی، حال با هر محتوا و زبانی که می خواهند باشند، خطرناک تر از محتوای پورن است!
خارجی هایی که به عضویت BDS در آمدند: در سال 2015، قوه مقننه رژیم صهیونیستی باز هم به ابتکار قوه مجریه، قانونی را به تصویب رساند که ذیل قانون ضد BDS 2011 بود. برابر قانون جدید، هر شهروند خارجی که در BDS عضو بوده یا به هر نحوی به بایکوت رژیم صهیونیستی تشویق می کرده، ممنوع الورود می شود.
یونسکو: سال گذشته، رژیم صهیونیستی در اعتراض به سیاست حمایت گرایانه اعضای یونسکو از فلسطین و پذیرش آن به عنوان یک عضو در این سازمان و البته محکومیت های مکرر به دلیل نقض فاحش حقوق بشر، آن را بایکوت کرد و گزینه خروج را برگزید.
ایلان عمر و رشیده طلیب: دو نماینده مسلمان، یکی با اصالت سومالی و دیگر فلسطین، که هر دو دموکرات و ضد رژیم صهیونیستی و ترامپ هستند که قصد داشتند برای مسافرتی چند روزه همراه نمایندگان کنگره به فلسطین اشغالی سفر کنند. این دو شخصا از سوی نتانیاهو و به درخواست علنی ترامپ، ممنوع الورود شدند. از جمله دلایل عدم صدور مجوز برای سفر آن ها، برنامه ریزی برای حضور در حرم الشریف با مسلمانان عنوان شده است.
پسران ما، شرکت HBO و شبکه 12 رژیم صهیونیستی: سریال کوتاه پسران ما ساخته یک کارگردان و تهیه کننده اسرائیلی ضد سیاست های نژادپرستانه است که داستان آن، به رغم ارائه چهره نسبتا خشنی از فلسطینی ها، چهره انتقام جویی هم از صهیونیست ها ارائه می کند. در این سریال، کم و بیش به شخص نتانیاهو هم انتقاد می شود. به همین علت، نخست وزیر رژیم صهیونیستی، نه تنها خواستار بایکوت سریال شد، بلکه خواستار بایکوت شرکت سازنده (HBO) و شبکه پخش کننده که شبکه 12 رژیم صهیونیستی است، شد. واکنش نتانیاهو به این سریال کوتاه چنان شدید بوده که ریولین و لیبرمن را هم به انتقاد واداشته است. آن ها به شدت از این که نخست وزیر دولت به بهانه یک سریال کوتاه، یک شبکه و شرکت فیلم سازی را تحریم کند، ناخرسندند.
بهره سخن
رژیم صهیونیستی در شبکه های مجازی، دائم تصاویر ازدواج همجنس بازان را منتشر می کند و خود را تنها دموکراسی خاورمیانه می نامد اما سخنی از سرکوب جنبش های مسالمت آمیز نظیر BDS به میان نمی آورد. از فیلترینگ سایت ها در ایران در تمامی مجامع انتقاد می کند ولی قضیه فیلتر تمامی سایت ها با دامنه ایرانی را به کلی مسکوت گذاشته. ممنوع التصویری سلبریتی های ضد نظام ایران را بر نمی تابد ولی خود به خاطر یک سریال کوتاه با محتوای کمی انتقادی، یک شبکه و یک کمپانی فیلم سازی را تحریم می کند. اکنون پر واضح است که در اسرائیل، مخالف حق حرف زدن نخواهد داشت و حتی حمایت تلویحی از او هم بی هزینه نخواهد بود.
شایسته است نهادهای مرتبط با فعالیت های برون مرزی جمهوری اسلامی ایران با تمرکز و مطالعه روی مواردی که رژیم صهیونیستی آن را تحریم می کند، به جذب نیرو و سرمایه گذاری به نفع خود اقدام کند تا در دراز مدت، جامعه ای غیر ایرانی ولی ضد اسرائیلی شکل گیرد.