به گزارش راهبرد معاصر؛ بارش شهابی جوزایی در هفته سوم آذر ۱۴۰۲ را باید مهمترین رویداد نجومی این هفته دانست و نبود نور ماه هم به هیجان انگیزتر شدن پربارترین بارش شهابی سال کمک می‌کند.
در هفته سوم آذر ۱۴۰۲ فاز ماه به پایان دوره یک‌ماهه خود می‌رسد و بنابراین حضور محسوسی در آسمان نخواهد داشت همین کاهش فاز باعث نبود مهتاب می‌شود و فرصت مناسبی برای رصد اجرام کم نورتر آسمان شب مانند اجرام اعماق آسمان فراهم است به جز اجرام اعماق آسمان نبود نور ماه به مشاهده یک رویداد تماشایی یعنی بارش شهابی جوزایی ۱۴۰۲ هم کمک می‌کند.
بارش شهابی جوزایی امسال از حدود ۱۶ آذر آغاز شده است و پایان هفته یعنی پنجشنبه شب ۲۳ آذر ماه در زمان اوج و در بهترین شرایط تعداد شهاب در ساعت یا به عبارت دقیق‌تر آهنگ ساعتی سرسویی آن تا ۱۵۰ شهاب پیش‌بینی شده است؛ بنابراین اگر شرایط جوی یاری کند می‌توانید شاهد یکی از تماشایی‌ترین آتش‌بازی‌های آسمان شب باشید.
این بارش از معدود بارش‌های شهابی است که منشآشان دنباله‌دار نیست و سیارک است. منشأ این بارش سیارک فایتون ۳۲۰۰ است که به نظر برخی اخترشناسان نوعی جرم به نام دنباله‌دار خاموش به حساب می‌آید. شهاب‌های این بارش قطر زیادی دارند و به همین دلیل این بارش شهاب‌های درخشان زیادی دارد و آذرگوی‌ها در میان آنان فراوانند.
سرعت میانگین شهاب‌های این بارش نسبت به سیاره زمین در اوقات اوج بارش شهابی معمولاً حدود ۳۵ کیلومتر بر ساعت است که برای یک بارش شهابی بزرگ سرعت کمی به شمار می‌آید سیارک فایتون ۳۲۰۰ که منشأ این بارش است سالی نجومی حدود ۱/۴ سال دارد و در اوقات حضیضش با خورشید تنها در حدود ۲۱.۰۰۰.۰ کیلومتر به خورشید نزدیک می‌شود که از نیم فاصله میانگین سیاره عطارد با خورشید هم کمتر است.
برای دیدن شهاب‌ها نیازی نیست به نقطه کانون بارش نگاه کنید.
برای لذت بردن از تماشای شهاب‌ها نیازی نیست تنها به یک جهت نگاه کنید یا بخواهید نقطه کانون بارش را پیدا کنید تا شهاب‌های بیشتری را ببینید شهاب‌ها در سراسر آسمان ظاهر خواهند شد. با این حال نقطه کانون می‌تواند جالب باشد.
بارش شهابی یک پیش‌آمد آسمانی در آسمان شب است که در هنگام عبور سیاره زمین در پیمودن مسیر مدار خود از میان توده‌ای از ذرات در فضا که شهاب‌واره خوانده می‌شوند رخ می‌دهد. در جریان حادث شدن این رویداد تعداد زیادی شهاب‌واره در جو زمین می‌سوزند. هر بارش شهابی در ناحیه مشخصی از آسمان اتفاق می‌افتد و به این محل کانون بارش گفته می‌شود.
جهت حرکت شهاب‌ها متفاوت است، اما امتداد مسیر آن‌ها به کانون بارش آن رویداد منتهی می‌شود. به دلیل دورنمای سه بُعدی، چنین به نظر می‌رسد که تمام شهاب‌هایی که از یک راستا می‌آیند، از یک نقطه گسیل می‌شوند. / تسنیم