به گزارش «راهبرد معاصر»؛ 12 بهمن در حافظه تاریخی ملت ایران یادآور روزی است که شاعر انقلاب در رسای آن شعری با مصرع مشهور «دیو چو بیرون رود، فرشته درآید» سرود؛ ترانه ای که روزهای خوش بازگشت امام خمینی (ره)، رهبر کبیر انقلاب اسلامی به وطن و مبارزات مردم انقلابی را برای بیرون راندن طاغوت و پیروزی حق علیه باطل زنده می کند.
روزی که بزرگترین استقبال تاریخ در تهران از پیر جماران رقم خورد و سرآغاز شکل گیری روزهایی شد که پیروزی انقلاب اسلامی در 22 بهمن 1357 رقم خورد. فرار شاه و ورود امام خمینی (ره) نقطه عطفی در تاریخ این سرزمین بود.
12 بهمن سرشار از خاطرات ریز و درشتی است که با هر کدام می توان کتابی به بلندای تاریخ انقلاب نگاشت و صدها فیلم و سریال با موضوعات عجیب اما واقعی از عشق مردم انقلابی به امام و مریدشان در خود دارد
روایت ها از شور و شوق مردم در استقبال از امام امت بسیار است؛ روایت هایی که همه شاخصه های جمعیت استقبال کننده را بیان می کند؛ طول استقبال جمعیت از امام خمینی (ره) به ۳۳ کیلومتر می رسید و مردم گل به دست منتظر بودند. ساعت ۹:۵۰ دوازدهم بهمن هواپیمای حامل امام (ره) در فرودگاه مهرآباد بر زمین نشست. ایشان پس از ورود به فرودگاه و ایراد سخنرانی، طبق برنامه‌ای که از قبل تنظیم شده بود، عازم بهشت زهرا شدند و در میان استقبال گسترده مردم تهران ساعت یک عصر از قطعه ۱۷ که مدفن شهدای انقلاب بود، بازدید و سخنرانی تاریخی خویش را ایراد کردند.
هنگام ورود امام خمینی (ره) به مدت 20 دقیقه مراسم استقبال مردمی از تلویزیون به طور زنده پخش شد.
12 بهمن سرشار از خاطرات ریز و درشتی است که با هر کدام می توان کتابی به بلندای تاریخ انقلاب نگاشت و صدها فیلم و سریال با موضوعات عجیب اما واقعی از عشق مردم انقلابی به امام و مریدشان در خود دارد؛ داستان هایی که از علاقه نظامیان به امام راحل روایت می کند و قصه هایی که از گوش به فرمان شدن ارتش و نیروهای دریایی و زمینی و هوایی از ایشان روایت می کند.
امام خمینی (ره) یکی از مبارزان اصلی علیه طاغوت بود و از همان ابتدا در نقش رهبری مردمی مبارزات مردم را با بیانیه ها و سخنرانی های روشنگرانه در راستای احقاق حق مردم و جاری شدن احکام اسلامی هدایت می کردند.
ایشان با موضع گیری های صریح خود نقش مؤثری در نقد عملکرد رژیم پهلوی و آگاه کردن مردم از برنامه های ضداسلامی آن رژیم ایفا کردند. مخالفت امام خمینی (ره) با لایحه انجمن های ایالتی و ولایتی در مهر ۱۳۴۱، مبارزه با همه پرسی انقلاب سفید در بهمن ۱۳۴۱، اعلام عزای عمومی در نوروز ۱۳۴۲ و سخنرانی در ۱۳ خرداد ۱۳۴۲ که به قیام 15 خرداد منجر شد، بخشی از مبارزات امام خمینی (ره) علیه رژیم پهلوی بود.
رژیم پهلوی با سرکوب شدید قیام مردم، دستگیری و زندانی کردن 11 ماهه امام خمینی (ره) در آن سال تصور می کرد مقاومت مردم را در هم شکسته است. تصویب کاپیتولاسیون یا همان مصونیت قضایی نظامیان آمریکایی و وابستگانشان از خواسته های آمریکا بود که رژیم پهلوی در مهر ۱۳۴۳ آن را تصویب کرد.
طبق این لایحه به آمریکایی های مأمور در ایران و وابستگانشان مصونیت سیاسی و قضایی داده می شد، به طوری که اگر مرتکب جرم و جنایتی می شدند، در دادگاه های ایران محاکمه نمی شدند. مبارزات امام خمینی (ره) با رژیم پهلوی با مخالفتشان با لایحه به اوج رسید.
امام خمینی (ره) پس از اطلاع از تصویب این لایحه، هم زمان با سالروز ولادت حضرت فاطمه (س) در حضور جمع بسیاری از مردم، در خانه خویش سخنرانی و به شدت به محمدرضا پهلوی، آمریکا و رژیم صهیونیستی حمله کرد. ایشان یادآور شدند، رژیم پهلوی استقلال کشور را فروخت و دست نشاندگی خود را به آمریکا اثبات کرد؛ چنانکه طبق این لایحه خفت بار کشتن سگ آمریکایی در ایران بازخواست دارد، ولی اگر فردی آمریکایی شاه ایران را بکشد، کسی حق اعتراض ندارد.
رژیم پهلوی با سرکوب شدید قیام مردم، دستگیری و زندانی کردن 11 ماهه امام خمینی (ره) در آن سال تصور می کرد مقاومت مردم را در هم شکسته است
ایشان تصویب لایحه را روز عزای ملت ایران و دولت و مجلس وقت را نوکران آمریکا خواندند. امام خمینی (ره) در اعلامیه ای تصویب لایحه کاپیتولاسیون را به منزله سند بردگی ملت ایران و مخالف با قرآن، اسلام و اقرار رژیم پهلوی به مستعمره بودن ایران دانستند و پس از اعلام خطر برای اسلام، طلاب، علما، مراجع و مردم را به قیام علیه رژیم دعوت کردند.
مواضع و سخنان امام خمینی (ره) آمریکا و رژیم پهلوی را به این نتیجه رساند با حضورشان در ایران اصلاحات مد نظر امکان پذیر نیست؛ از این رو در 13 آبان 1343 ایشان را دستگیر و به ترکیه تبعید کردند. صبح روز تبعید کماندوهای رژیم و ساواک برای جلوگیری از تجدید قیام ۱۵ خرداد آماده باش کامل بودند. با وجود این، مردم پس از انتشار خبر تبعید امام خمینی (ره) دست به اعتراضات گسترده زدند.
پس از تبعید امام خمینی (ره)، روحانیان نقش خود را در تداوم راه امام در سنگر منبر و مسجد دنبال کردند و مبارزات و فشارهای سیاسی ادامه یافت.
محمدرضا پهلوی پس از 11 ماه تبعید امام خمینی (ره) در ترکیه به دلیل فشارهای داخلی و خارجی تصمیم گرفت ایشان را به مکان دیگری تبعید کند. امام خمینی (ره) در ۱۳ مهر ۱۳۴۴ از ترکیه به تبعیدگاه دوم خود عراق منتقل شدند. ایشان پس از 13 سال اقامت در نجف اشرف و محدودشدن فعالیت های سیاسی به دست دولت بعث عراق، در سال ۱۳۵۷ عراق را به قصد کویت و سپس فرانسه ترک کردند و در 12 بهمن ماه همان سال بعد از فرار شاه از کشور، بعد از 117 روز اقامت در نوفل لوشاتو به ایران بازگشتند.
سرانجام امام خمینی (ره) پس از سال ها دوری و تبعید، میان استقبال پرشور و میلیونی مردم به کشور بازگشتند. صف میلیونی مردم استقبال کننده از فرودگاه مهرآباد تا بهشت زهرا حاکی از عشق و علاقه بی نظیر آنها به رهبر خویش بود. مردم به شوق ورود امام خمینی (ره)، خیابان ها را آب و جارو کردند و مسیر حرکت امام تا کیلومترها با گل های رنگارنگ تزیین شده بود.
با ورود امام خمینی (ره) به سالن فرودگاه مهرآباد، فریاد الله اکبر سالن را به لرزه درآورد. گروه سرود دانش آموزی، با خواندن سرود «خمینی ای امام»، شوق ورود امام (ره) را با اشک های مشتاقان درآمیختند و دهه فجر برای به ثمر رساندن نهال انقلاب اسلامی ایران آغاز شد.