به گزارش راهبرد معاصر؛ اکنون دیگر مشخص شده که ایالات متحده، به عراق نه به عنوان سرزمینی که صرفا بخواهد الگویی از سیستم حکومتی غربی در جهان اسلام، بلکه به عنوان پایگاهی برای ضربه به مقاومت می نگرد. نیروهای امریکایی از 2003 تاکنون، حتی از 2011 تا ظهور داعش که رسما اعلام خروج از عراق کرده بودند، هیچگاه به طور کامل از این کشور خارج نشدند و حالا هرچند تعداد دقیقشان مشخص نیست و منابع مختلف شمار آن ها را از حدود 5000 تا 13000 عنوان می کنند، اما روشن است که حداقل در دولت ترامپ، کاخ سفید عراق را به عنوان مرکزی برای کنترل و در صورت لزوم ضربه به مقاومت می بیند. اما در پهنه کشور آشوب زده و متشتت عراق، نقطه تمرکز اصلی ایالات متحده، پایگاه عین الاسد است.
مشخصات و مختصات کلی عین الاسد
کار ساخت پایگاه هوایی عین الاسد، 7 سال طول کشیده (1980-1987) و مهندسین یوگوسلاو در آن مشارکت داشتند. این پایگاه هوایی که پس از پایگاه هوایی البلد (نزدیک فرودگاه بغداد)، دومین پایگاه هوایی عراق است، 50 کیلومتر مربع مساحت و 30 کیلومتر محیط دارد و در آن امکاناتی نظیر واحد مسکونی، مسجد، مدرسه ابتدایی و راهنمایی هم بوده. پس از اشغال آن از سوی امریکایی ها، این پایگاه همچون یک شهر در آمده. سال 2006، خبرنگار بی بی سی که به درون این پایگاه رفته بود، آن را چنین توصیف کرده: «قسمتی از پایگاه که برای امریکایی ها بود، وضعیت بهتری داشت و آسفالت ها سالم تر بود. آن ها تلاش کرده بودند آن جا را مثل یک منطقه حومه نشین امریکا در بیاورند... برای این که سربازان دیوانه نشوند، آنجا رستوران، سینما، کافی شاپ هم هست... هیچ چیز حتی آب سربازان امریکایی مستقر در عین الاسد هم از عراق نیست و تمام آن از امریکا می آید». پس از این در سال 2007 هم امریکایی در عین الاسد یک بیمارستان پیشرفته نظامی ساختند. آنطور که در تصاویر گوگل ارث مشخص است، حداقل 20 هلی کوپتر و 25 جنگنده در این پایگاه قرار دارد.
اکنون آن چه که طبق گزارش ها روشن است، این است که عین الاسد یک پادگان-شهر نظامی امریکایی است که واشنگتن روی آن حساب ویژه باز می کند و به نوعی آن را مرکز فعالیت های خود در عراق و تاحدودی منطقه قرار داده یا آنطور که العالم تیتر زده بود، آن را "پایتخت امریکا در عراق" کرده.
شواهدی دال بر اهمیت عین الاسد برای امریکا
با مطالعه اجمالی سابقه حضور امریکا در عین الاسد و اقدامات آن برای حفاظت از این پایگاه و رفت و آمدهایی که در آن شده، اهمیت آن در نگاه مسئولین کاخ سفید روشن می گردد. علاوه بر حضور پر شمار نیروهای امریکایی که محمود مرضی شمار آن ها را در دوره فعلی، حداقل 5 هزار تن دانسته، موارد دیگری هم هست که اثبات می کند که صحت ادعای ما را اثبات می کند.
امریکا سال 2005، با یکی از شرکت های خصوصی امنیتی 6.4 میلیون دلار قرارداد برای تامین امنیت عین الاسد امضا کرد. این میزان هزینه در ان سال ها با توجه به این که خود عین الاسد میزبان شمار زیادی از سربازان امریکایی بود، قابل توجه است.
شاهد دیگر در اثبات اهمیت عین الاسد برای امریکایی ها این است که آن ها هیچگاه، حتی وقتی در سال 2011 رسما اعلام کردند که از عراق خارج شده اند، دست از عین الاسد نکشیدند. توضیح آن که از 2011 تا 2014 (که امریکایی ها مجددا در پوشش ائتلاف بین المللی ضد داعش در ابعادی گسترده به عراق باز گشتند) حداقل 300 نیروی امریکایی در پایگاه مورد بحث مستقر بودند و به اصطلاح به عراقی ها، مشاوره نظامی می دادند. سال 2013، وقتی داعش رقه را گرفته بود و در بیابان های الانبار رفت و آمد می کرد ولی هنوز موصل را اشغال نکرده بود، فرمانده امریکایی های مستقر در عین الاسد رسما مصاحبه ای داشت و مدعی شد که آن ها در این پایگاه به نیروهای عراقی آموزش می دهند.
دلیل دیگر در اثبات اهمیت وافر عین الاسد برای امریکایی ها، سفر مقامات عالیرتبه دولت این کشور به این پایگاه است. ترامپ، رئیس جمهور امریکا که حتی پایش را در بغداد نگذاشت، به عین الاسد رفت و در میان سربازان امریکایی سخنرانی کرد. یک سال بعد او هم مایک پنس، معاون اول رئیس جمهور ایالات متحده، دوباره بدون رفتن به بغداد به عین الاسد رفت. اکنون هم زمزمه هایی از سفر پمپئو به عین الاسد شنیده می شود (که البته برخی منابع آن را تکذیب هم کرده اند). فار غ از این که پمپئو به این پایگاه رفته باشد یا نه، صرف سفر ترامپ و پنس به آن و نه پایگاه دیگر، وزن آن را در سیاست خارجی واشنگتن در قبال عراق تعیین می کند.
مورد بعدی که می توان در اثبات برتری اهمیت عین الاسد در نگاه امریکایی ها آورد، مربوط به دوره ای است که در پارلمان، برخی نمایندگان پس از سفر ترامپ به این پایگاه، خواستار تعیین تکلیف حضور نظامیان امریکایی شده بودند. در آن برهه، عادل عبدالمهدی به منظور بحث بر سر این موضوع با امریکایی ها، فالح فیاض را نه به سفارت واشنگتن، بلکه به عین الاسد فرستاد.
مدرک بعدی در اثبات ادعای طرح شده، به گزارشی است که اکرم الکعبی، فرمانده النجبا داده؛ به گفته او ژنرال های اسرائیلی که در عراق فعالیت دارند، به عین الاسد منتقل می شوند.
و در آخرین مورد، که اوج حساسیت عین الاسد برای امریکایی ها را اثبات می کند، بایستی به واکنش فوری علیه حمله راکتی به عین الاسد رجوع کرد. 4 دسامبر گزارش هایی از یک حمله راکتی به عین الاسد منتشر شد. منابع امریکایی اعلام کردند خودرویی که راکت ها از آن پرتاب شده، فورا منهدم شد. با انتشار تصاویر از خودروی منهدم شده، مشخص شده با وجود سوار بودن 15 گلوله کاتیوشا روی آن، تنها 8 عدد خالی شده و 7 عدد باقی مانده. این یعنی حفاظت از عین الاسد آنچنان بالاست که طی یک حمله کاتیوشایی به آن، یک خودرو پیش از آن که 15 گلوله کاتیوشا خالی کند (امری که شاید ظرف چند ثانیه انجام گیرد)، منهدم شده.
دلایل اهمیت عین الاسد برای امریکا
برخی رسانه های عراقی خبر داده اند که ذخایر گاز بسیار بزرگ که مقدار آن ده ها برابر بیشتر از مجموع گاز روسیه و قطر روی هم است، در منطقه ای قرار دارد که عین الاسد نزدیک آن واقع شده. این شاید البته یکی از دلایل مادی باشد که عین الاسد را در چشم مسئولین امریکایی مهم کرده اما مهم تر از آن، موقعیت سوق الجیشی آن است. با توجه به قوت پهپادی، اطلاعاتی و شناسایی جمهوری اسلامی ایران، احداث چنین پایگاهی در نزدیکی مرزهای این کشور با عراق، می توان برای امریکایی ها توام با ریسک زیادی باشد. اما نظر به ضعف سوریه، به ویژه پس از 2011 و به خصوص که با آزادی ابوکمال از سوی مقاومت، مسیر ترانزینی تهران-مدیترانه از استان الانبار و گذرگاه القائم می گذرد، طبیعی است که این پایگاه برای امریکایی ها اهمیت مضاعف پیدا کند. دونالد ترامپ در مصاحبه خود به صراحت گفته بود که امریکا در عراق باقی می ماند تا "ایران را بپاید"!. چه نقطه ای بهتر از عین الاسد برای پاییدن تحرکات مقاومت به رهبری ایران که ضمن فراهم بودن زیرساخت ها از قبل، تنها 130 کیلومتر به القائم و 11 (از مسیر بغداد-الرمادی) یا 32 کیلومتر (از مسیر بغداد-بیجی-حدیثه) با جاده مواصلاتی تهران-دمشق فاصله دارد؟