به گزارش راهبرد معاصر ؛ یکی از شاخص‌های مربوط به توسعه نیروی انسانی در دنیا به بهداشت و رفاه عمومی باز می‌گردد که زیر شاخه آن شاخص امید به زندگی محسوب می‌شود. براین اساس توسعه و افزایش کیفیت بهداشت و رفاه عمومی باید منجر به کاهش مرگ و میر مادران و اطفال شود.
عملکرد جمهوری اسلامی ایران از سال ۵۶ تا ۹۶ یعنی در ۴۰ سالگی انقلاب نشان می‌دهد که در استانداردهای امید به زندگی در حوزه بهداشت و سلامت موفقیت های چشمگیری حاصل شده است.
بر این اساس امید به زندگی در بدو تولد( طول عمر متوسط) از ۵۶.۶ درصد در سال ۱۳۵۶ به ۷۵ سال در سال ۱۳۹۶ رسیده است.
همچنین در زمینه مرگ و میر مادران (در یکصد هزار تولد زنده) از ۲۳۷ مورد در سال ۱۳۵۶ به ۱۸ مورد در سال ۱۳۹۶ تنزل یافته است.
طبق گزارش ها میزان مرگ و میر اطفال زیر پنج سال (هزار تولد زنده) از ۱۷۴ مورد در سال ۱۳۵۶ به ۴.۹ مورد در سال ۱۳۹۶ کاهش پیدا کرده است.
طبق گزارش سازمان برنامه و بودجه کشور، شاخص دیگر به مرگ و میر اطفال زیر یک سال (هزار تولد زنده) باز می گردد در این بخش از ۱۱۱ مورد در سال ۱۳۵۶ به ۱۲.۵ مورد در سال ۱۳۹۶ کاهش یافته است.