به گزارش راهبرد معاصر؛ اعلامیه ای که از سوی دونالد ترامپ و کیم جونگ اون در سنگاپور امضا شد، در واقع تنها نقشه راهی است برای پیشبرد مذاکرات آتی. روسای جمهور پیشین ایالات متحده همواره تاکید داشتند که به کره شمالی امتیاز دیدار در سطح سران را تنها در صورتی می دهند که ابتدا، پیونگ یانگ حاضر به برداشتن گام های اولیه جدی برای نابودسازی توانمندی هسته ای خود باشد ولی با آمدن ترامپ، این سنت سیاسی و دیپلماتیک کنار گذاشته شده است. هرچند که برای دیپلماسی امریکایی چنین امری غریب و نا متعارف می نماید ولی در واقع، ممکن است پتانسیل تسریع مذاکرات کره را بالا ببرد. پس از کش و قوس های فراوان، سرانجام می توان شاهد بود که حفظ مشی "بالا به پایین" در خصوص اهداف مشترک مورد توافق، اراده، اولویت و توانمندی شخصی دو طرف برای ادامه روند مذاکرات و به انجام رساندن آن، بوجود آمده است.
البته، اعلامیه امضا شده هنوز با یک "قرار داد" فاصله زیادی دارد. این اعلامیه تنها مجموعه ای گسترده از تعهدات برای حفظ صلح، خلع سلاح هسته ای و تحول در رویکردهای طبیعی حاکم میان امریکا و جمهوری خلق کره بوده است. توقع یا شاید تمایل حداقلی از این دیدار، ایجاد فهم متقابل از مسئله اصلی برای ایالات متحده (معنای خلع سلاح هسته ای شبه جزیره کره) بود به ویژه که امریکا با کره جنوبی اتحاد دارد و بازدارندگی دامنه داری را در این حوزه، نصب العین قرار داده است.
توافقات پیشین امریکا و کره شمالی
اما تاکنون، توافقات اندکی پیرامون معنای خلع سلاح شبه جزیره کره حاصل شده چه برسد به موضوعات مهم تری از قبیل این که چگونه باید به این هدف دست یافت. در واقع این دیدار بزرگ، دستاورد ناچیز داشته. نباید از یاد برد که تمرکز اصلی امریکا تنها بر روی توانمندی کره شمال در سلاح های کشتار جمعی است ولی در مقابل، کره شمالی منافع استراتژیک گسترده تری را پیگیری می کند که مباحث گوناگون در حوزه امنیتش را در بر دارد. به علاوه، بی اعتمادی عمیقی میان دو طرف وجود دارد چون مذاکرات و توافقات پیشین هم به راحتی از سوی یک طرف، یا هر دو، نقض شده است. امریکا در همه توافقات به دنبال تبدیل توافق به راهی برای انتقال قدرت سیاسی در کره شمالی بوده که باعث شده بارها و بارها بی اعتمادی بوجود آید.
در مجموع، هر چند ترامپ و کیم با خرسندی از آن چه به انجام رساندند، از سنگاپور رفتند ولی متخصصان از دستاوردهای ناچیز این نشست، نا امید شدند. مهم ترین بند توافق امضا شده تنها این بود که دو طرف تعهد دادند تا همکاری های لازم برای مذاکرات آتی بر سر جزئیات نقشه راه را انجام دهند. مذاکرات دیپلماتیکی که کیم جونگ اون از ماه های گذشته کلید زد به استقبال شگفت انگیز سنگاپور از وی شد که هم اعتماد به نفس رهبر کره و هم موقعیت وی در مذاکرات را ارتقا بخشید. اینک نوبت دولت ترامپ است که نشان دهد آیا به راستی به دنبال ادامه یافتن توافق و صلح با انجام تعهدات پیرامون دستیابی به اهداف مشترک بیشتر هست یا خیر. این موضوعی است که زمان برای همه روشن خواهد ساخت.