به گزارش راهبرد معاصر؛ ترامپ پیشتر و از سال 1989 پای بر گردن سیاه پوستان و رنگین پوستان آمریکایی گذاشته و با اعمال روش های نژادپرستانه راه تنفس مردم آمریکا را گرفته است دستگاه قضایی و پلیس آمریکا دست در دست هم، نظام سرمایه داری آمریکا را به سوی فروپاشی سوق می دهند، چنبره سرطانی به نام نژادپرستی و سرمایه داری باعث شده است که امروز توده‌های کم برخوردارتر آمریکا علیه طغیان نمایند، این غده سرطانی در حال گسترش است و به تعبیری کل آمریکا را فرا گرفته و به اصطلاح پزشکی متاستاز شده است.
سریال «وقتی ما را می ببینند» در سال 2019 از شبکه نتفلیکس پخش و نقدهای مثبتی را از طرف منقدان و روزنامه نگاران مختلف جهان دریافت کرد.
سریال «وقتی ما را می بینند»، به کارگردانی ایوا دوورنی، بر اساس داستان واقعی سنترال پارک5 ، ساخته شده است. این سریال داستان 5 نوجوان سیاه پوست و رنگین پوست است که به اتهام تجاوز به یک سفید پوست سرمایه دار 28 ساله به نام خانم تریشا میلی در حالی که بی گناه هستند دستگیر می شوند، جوان آدپو، کریس چاک، کایلی پانبری، آنجانو الیس، ورافارمیگا، فلیستی هافمن در این سریال ایفای نقش می کنند. ریموند سانتانا، آنترون مکری، یوسف سلام، کوین ریچارد سون، کوری وایس (تنها فردی که تسلیم نشد و در برابر فشارها دوام آورد و اعتراف به تجاوز نکرد) 12 سال زندان بخاطر اینکه سفید پوست نبودند، برای جرمی که مرتکب نشده اند، در نهایت پس از دوازده سال تحمل زندان و اثبات بی گناهی آنها دولت به پرداخت مبلغ 41 میلیون دلار به هرکدام از نوجوان های سیاه پوست سنترال پارک محکوم شدکه به بالاترین غرامت در تاریخ تبدیل شد، اما این مبلغ می تواند خسارت های روحی، روانی وارد شده به آنان را جبران کند؟
سریال وقتی ما را می بینند، مستقیم به نظام قضایی و دولت کنونی آمریکا حمله می کند و سخنان مهمی را در قالب فرم بیان می کند که برای سازندگان اثر باعث جایزه امی را به ارمغان می آورد، فیلمنامه در قسمت دوم و قسمت چهارم که قسمت آخر است به اوج خود می رسد و دولت ترامپ را همه جانبه مورد هجوم قرار می دهد وتبعیض و بی عدالتی در آمریکا به زیبایی به نمایش گذاشته می شود، در این سریال، 5 نوجوان رنگین پوست را در قسمت اول با فشار و شکنجه مجبور به اعتراف غیر واقعی علیه یکدیگر می کنند، ولی در ادامه آنها به اشتباه خود پی می برند و داستان به این اصل مهم اشاره می کند تا وقتی سیاه پوستان ورنگین پوستان آمریکا در برابر پلیس و نظام قضایی آمریکا متحد نشوند وضعیت زورگویی، بی عدالتی و نابرابری تغییری نخواهد کرد و افرادی مثل ترامپ برای سرکوب آنها از همه امکانات و روش های ضد انسانی استفاده خواهد کرد، کارگردان این مجموعه با بیانی هنرمندانه این واقعیت را مطرح می کند و مخاطب یک اثر سیاسی سرگرم کننده را شاهد است و از دنبال کردن آن خسته نمی شود.
ترامپ در سال 1989 در قضیه سنترال پارک 5، نقش مهمی را ایفا کرد و هزینه زیادی در این غائله معروف برای محکوم کردن این 5 نوجوان رنگین پوست پرداخت کرد تا نظر مردم سفیدپوست را در جهت اهداف آینده خود جلب کند، ترامپ نماد سرمایه داری بدون رحم و عریان آمریکاییست که برای سیاه پوستان و فقرای آمریکا ارزشی قائل نیست، ترامپ در سال 1989 به دنبال اعدام و قصاص این 5 نوجوان بود تا افکار عمومی را با خود همراه سازد.
کادربندی ها همه درست هستند و دوربین در جای مناسب قرار گرفته وخط فرضی رعایت شده و فرم را توانسته در بیاورد و حس را کامل به بیننده منتقل می کند و استرس شدید خانواده دستگیرشدگان در بخش هایی از سریال به خوبی نمایش داده می شود و تنفر 5 خانواده از شخصیت ترامپ به خوبی طراحی شده که رفرنس حال حاضر را می دهد، استرس و هراس از اعدام را در جامعه سیاه پوستان آمریکا همگانی می کند و نورپردازی قسمت دوم سریال در دیدار با زندانیان، ناامیدی جامعه رنگین پوستان آمریکا را نشان می دهد در این قسمت ترامپ با سیاست های نژاد پرستانه مردم آمریکارا به سرکوب سیاه پوستان تشویق می کند، استفاده از پالت قرمز در زندگی ریموند که مکزیکی تبار و یکی از 5 متهم است تا آزادی مشروط وی به وضوح دیده می شود که نماد خشونت و خونریزی است، ریموند نماد مکزیکی تبار هایی است که ترامپ برای جلوگیری از ورود آنها به خاک آمریکا در مرزهای مشترک دیوار می کشد و مهاجرین در کشور نژاد پرست آمریکا جایی ندارند، ریموند در نتیجه فشار روانی اعتراف دروغ به جرمی که مرتکب نشده به خاطر کسب آزادی مشروط، به مسیر خرید و فروش مواد مخدر کشیده می شود، قسمت سوم سریال به دردسرهای بعد از آزادی 4 نفر از متهمین که برای گرفتن عفو مشروط به دروغ اعتراف کرده اند می پردازد، در یک سکانس زیبا که به صورت اسلو موشن گرفته شده ونمایی از تصویر مریم مقدس، بازتاب نور از لابلای شاخه های درختان یادآور این نکته است که آمریکا نیاز به یک منجی دارد، در اپیزود چهارم ( قسمت آخر ) به زمان 1989 و دادگاه کوری وایس می پردازد و ترس نوجوانان در زندانی که جای آن ها نیست و دادگاهی که نوجوانان سیاه پوست را بی گناه به تجاوز محکوم می کند و در تاریکی با پالت زرد حس ترس را به درستی به مخاطب منتقل می کند و این رنگ به رنگ سبز در اواسط این قسمت تبدیل می شود و رنگ سبز رنگ قالب دیوار ولباس زندانی ها است و آرامش کوری وایس را می رساند، رنگ سبز امید را تداعی می کند.
در اپیزود آخر نور بر پنجره زندان می تابد و در واقع تابیدن نور امید در آینده کوری وایس را که نماد سیاه پوستان مقاوم دربرابر بی عدالتی است نمایش می دهد و ضرورت مقاومت در برابر ظلم را با فروپاشیدن برج های دوقلو به عنوان نماد پایان قدرت ترامپ را یادآور می شود که بالاخره نظام سرمایه داری مانند برج های دوقلو فرومی ریزد و البته به برج ترامپ نیز اشاره دارد. لذا با یک پایان دقیق پیام خود را به مخاطب می رساند و پایانی امید بخش برای آمریکا پیش بینی می کند.
تبعیض نژادی مسئله ای تازه نیست و ریشه در تفکر خود برتر بینی سرمایه داری دارد، تجلی آن را در کشته شدن جورج فلوید سیاه پوست دیدیم، اشتراک جورج فلوید و این 5 نوجوان سنترال پارک در بی گناهی و ظلم و ستم پلیس آمریکا به آنهاست که نظام سرمایه داری با تمام قدرت پا بر گلویشان گذاشته تا خفه شوند، استمرار این وضعیت یک خیزش جهانی را برای پایان دادن به نژادپرستی و برده داری مدرن ایجاد کرده و پایه های نظام باطل سرمایه داری را به لرزه انداخته است و دولت آمریکا را در حالت هشدار قرار داده، اینترنت در بعضی نقاط قطع شده است، رفتار پلیس آمریکا وحشی و غیر قابل کنترل شده، آنها به مردم حمله می کنند و قصاصی برای پلیس های جانی در کار نیست، حقوق بشر فقط برای بقیه کشورهاست و در آمریکا سیاه پوستان بشر حساب نمی شوند و دارای حقوقی نیستند.
آمریکا در بحرانی قرار گرفته که رهایی از آن وجود ندارد و فروپاشی آمریکا را نزدیک می کند و برون رفت از این وضعیت فقط با لغو قوانین نژادپرستانه گذشته محتمل خواهد بود، گرچه آنها هرگز این مسیر را در پیش نخواهند گرفت، در نتیجه اعتراضات به نزدیک انتخابات کشیده شده، جمهوری‌خواه و دموکرات در تفکر کلی نظام آمریکا، یک ایدئولوژی را دنبال می کنند و این ایدئولوژی بر استعمار کشورهای مختلف و به زانو درآوردن رنگین پوستان کشور خود استوار شده است و خواست اجتماعات عظیم مردمی خواستار تغییر آن هستند.
سریال سعی دارد اتحاد را در بین مردم سیاه پوست آمریکا ایجاد کند و بگوید اگر اتحاد داشته باشید حکومت ها نمی توانند به آنها ظلم کنند و البته نگاه اپوزوسیون نرمی دارد که فقط دولت ترامپ را براندازی کند و به نظام کلی آمریکا پایبند است و حتی در داستان یک پلیس سفید پوست نقش مثبت وجود دارد به کوری وایس در قسمت آخر کمک می کند تا زندان برای او سخت تر نشود و جامعه آمریکا را نابود شده نمی بیند بلکه امیدی را در بک گراند کار تزریق می کند که می گوید سرنوشت انسان ها در دستان خودشان است و می توانند به نظام سرمایه داری و دونالد ترامپ نه بگویند.
ترامپ در سال آخر ریاست‌جمهوری خود تحت فشارهای اقتصادی و سیاسی و شکست های پی درپی در نبردهای دیپلماتیک، او را ناامید کرده است و هالیوود و نتفلیکس یک صدا برای بیرون کردن ترامپ متحد شده اند، آیا این یک‍صدایی می تواند منجر به تغییر ریاست جمهوری آمریکا و یا سیاست های کلان واشنگتن شود؟ سیاه پوستان آمریکا تنها در صورت مقاومت و اتحاد می توانند در برابر ترامپ و تفکر ترامپیسم مقابله و به حق خود دست یابند.