به گزارش راهبرد معاصر؛ تظاهرات اخیر لبنان در دو قسمت مهم می توان تقسیم کرد. یک قسمت تحرکات مردم بخاطر معیشت و قسمت بعدی بخاطر دخالت های کشورهای عربستان اسرائیل و امریکا بود. وقتی دستگاه قضایی لبنان رسما به سفیر آمریکا در این کشور تذکر داد که وارد حریم خصوصی لبنان شده و باید عذرخواهی کنید. حتی تهدید به محاکمه مطرح شد و قرار شد وزارت امور خارجه سفیر آمریکا در بیروت را احضار کند پشت صحنه این ماجرا ها دیده شد. این نکته را در نظر بگیرید که لبنانی ها اساسا مایل نیستند اختلافات خود با آمریکایی ها را علنی و فعال کنند. وقتی این اختلافات به زبان می آید و یا به بیانیه ای رسمی تبدیل می شود و یا در شکلی قوی تر به حکمی قضایی و یا اقدامی از طرف دستگاه دیپلماتیک تبدیل می شود نشان دهنده وخامت مسأله است و نشان می دهد که آمریکایی ها حد و حدود را کاملا پشت سر گذاشته اند. بنابراین اگرچه ماهیت این قضایا در روزهای اول چندان معلوم نبود اما امروز برای مردم لبنان مشخص است که مساله چیست. این تظاهرات نیز از طرف گروهی خاص برپا می شود که خواسته های مسالمت آمیز ندارند. به صورت گروه های اجبار عمل می کنند و به بانکها حمله می کنند و جاده ها را می بندند و در حقیقت زندگی مردم را مختل کرده اند.
نمی توان این افراد را به عنوان گروهی مردمی تلقی کرد. این گروه ها تعداد مشخصی و گاهی کمتر از دو هزار نفر هستند. این طیف از مهر ماه تا کنون صحنه را ترک نکرده اند و عدد آنها به هیچ وجه افزایش پیدا نکرده است. درحالیکه مشکلات اقتصادی لبنان بیشتر شده است. پس اگر ماهیت این اعتراضات اقتصادی بود باید به مرور بر جمع تظاهر کنندگان افزوده می شود و نفرات بیشتری را مشاهده می کردیم. کابینه لبنان، کابینه حزب الله نیست و حسان دیاب آدم حزب الله نیست، درد آمریکا کابینه حزب اللهی لبنان نیست. آنها از این بابت ناراضی اند که چرا لبنان کابینه ای ضد حزب الله ندارد. حسان دیاب در میان ماجراست و با توجه به سابقه او در مخالفت با حزب الله قبل از نخست وزیری می توان گفت حتی در وسط قرار ندارد و به سمت آمریکا و سعودی کشیده شده است ولی این مشکلی از خارجی ها حل نمی کند. این قدرت های غربی و متحدین آنها در منطقه دولتی ضد حزب الله می خواهند و در لبنان امکان شکل گیری چنین دولتی وجود ندارد چون حزب الله بخشی از ساختار لبنان است و شیعه که خواستگاه حزب الله است بخش بزرگی از جامعه لبنان را تشکیل می دهد. تعداد شیعیان در لبنان 35% است و مسیحیان 28% و سنی ها بین 25 تا 30 درصد هستند و دروز لبنان نیز 7% از جمعیت این کشور هستند. بنابراین شیعیان بزرگترین جمعیت لبنان هستند. ضمن اینکه در طایفه مسیحی و مارونی و سنی و دروز لبنان نیز طرفداران زیاد و شناخته شده ای دارد. بنابراین هیچ دولتی در لبنان نمی تواند ضد حزب الله باشد.
با توجه به این تنش ها و هجمه های وارد شده به دولت حسان دیاب این احتمال نیز وجود دارد که دیاب خواستار استعفا باشد. ولی آنچه که ما امروز می بینیم نوعی همگرایی درون لبنانی با هدف حفظ دولت دیاب است. امروز این دولت بیش از روزی که تأسیس شده بود در بین طیف های مختلف لبنانی طرفدار دارد کارنامه او تا به اینجا ناموفق نبود. لبنان در یک سال آینده همین فضای فعلی را خواهد داشت و تا زمانی که آمریکا و سعودی و دیگران ناامید شوند لبنان همین تنش های فعلی را تجربه خواهد کرد.