به گزارش راهبرد معاصر؛ کلیه اقدامات یکجانبه ای که سیاستمداران آمریکایی علیه جمهوری اسلامی ایران انجام می‌دهند از تحریم‌های یکجانبه تا فشارهای دیگری که در تمام سالهای گذشته بر جمهوری اسلامی ایران تحمیل کرده اند همگی غیرقانونی به شمار می‌رود، اما عملکرد سازمان های بین المللی که تحت نفوذ آمریکا قرار دارند به گونه ای است که هیچ گاه در مقابل قانون شکنی های آمریکا قد علم نکرده و مانند سایر کشورها آمریکا را تحت موضع تنبیهی شدیدی قرار نداده اند. واضح ترین این موضوع نقض قطعنامه ۲۲۳۱ توسط آمریکا در هنگام خروج از برجام است. آمریکایی ها نه تنها درباره نقض قوانین درحوزه ایران بلکه در تهدید به تحریم و دستگیری قضات دادگاه لاهه هم به خوبی نشان دادند که کمترین وقعی به قوانین بین المللی نمی گذارند لذا آمریکایی ها ناقض بزرگ و درجه یک تعهدات بین المللی به شمار می‌روند. اگر چه لازم است جمهوری اسلامی ایران از تمامی ظرفیت های حقوقی خود در صحنه بین‌المللی برعلیه آمریکا استفاده کند اما درنهایت نمی توان به خروجی چنین اقدامی علیه آمریکا چندان امیوار بود، اگر چه شکایت حقوقی و اطلاع رسانی نقض مواردی که از سوی آمریکا در عرصه بین الملل رقم می خرود به اذهان عمومی جهان موضوعی لازم و ضروری است اما کافی نیست.
مسئله این است که آمریکایی‌ها در قبال قانون شکنی هایی که در محیط بین المللی انجام می دهند تا زمانی که هزینه ای بر آنها به دلیل اقدامات تجاوزکارانه اشان وارد نشود دست از تعدی وتجاوز برنمی دارند و کماکان همانند گذشته به اقدامات زورگویانه و خرابکارانه خود ادامه می دهند، قطعا جمهوری اسلامی ایران با حمایت از مردم ونزوئلا در برابر کشوری ایستاده که با هدف برهم زدن آرامش و ثبات و ایجاد ناامنی در دو کشور ایران و ونزوئلا اقدامات تحریمی خود را هدف گذاری کرده است. اعزام و ارسال محموله های سوخت و مواد غذایی از ایران به ونزوئلا به نوعی تحقیر آمریکا به شمار می رود، لذا اعزام و ارسال محموله های غذایی و سوخت از ایران به ونزوئلا مجموعه اقدامات خصمانه آمریکا را درباره ونزوئلا به تعویق و تأخیر انداخته است و با ادامه ارسال محموله‌های مواد غذایی سیاست ایجاد ناآرامی در این کشور را ابطال کند، لذا این احتمال می‌رود که آمریکایی ها برای توقیف محموله های جمهوری اسلامی ایران دست به اقداماتی بزنند، قطعا مسئولین جمهوری اسلامی در قبال چنین اقدامی سکوت نخواهند کرد و به مانند آنچه که در سال گذشته در مورد توقیف کشتی آدریان جمهوری اسلامی در جبل الطارق در مقابله به مثل کشتی دیگری در خلیج فارس توقیف شد، یعنی بعد از وارد کردن هزینه به طرف بریتانیایی آنها وادار به تمکین و آزادی کشتی جمهوری اسلامی ایران شدند، انتظار می رود این بار نیز جمهوری اسلامی از ظرفیت‌های خود نه تنها در آبهای خلیج فارس و دریای عمان بلکه از سایر ظرفیت های دیگر در سطح منطقه و جهان استفاده به عمل آورد تا مانع زورگویی های آمریکا در برابر ارسال محموله به کشور ونزوئلا شود.
خوشبختانه سیاست وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران از اردیبهشت سال ۹۸ نسبت به آمریکا، توافق برجام و طرف های غربی و مقاومت فعال جمهوری اسلامی در برابر غرب تغییرات چشمگیری داشته است، وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران باید به طرف غربی به ویژه آمریکا نشان دهد که هر اقدام خصمانه ای علیه جمهوری اسلامی هزینه زاست و آمریکا در برابر ایجاد هر گونه تنشی در برابر ارسال محموله های جمهوری اسلامی ایران به سمت ونزوئلا یا هر کشوری قطعا واکنش های شدیدی نشان می دهد که منجر به ایجاد تنش بیشتر دو کشور و ضربه زدن به وضعیت آقای ترامپ در صحنه انتخابات آمریکا می شود.
در پایان باید گفت این احتمال که آمریکا دست به توقیف یا ایجاد سد در برابر محموله های جمهوری اسلامی ایران به ونزوئلا اقدام می کند یا خیر، به نتیجه گیری این کشور از معادله سود زیان این اقدام بستگی دارد. در صورتی که آمریکا با توجه به سوابق اخیر متقاعد شود که هزینه های چنین اقدامی بیشتر از منافع آن است، قطعا واکنشی مشابه با آنچه که در مورد ۶ کشتی قبلی انجام داد خواهد داشت، اما در صورتیر که ارزیابی های واشنگتن حاکی از هزینه های گزاف نباشد، قطعا با توجه به ضربه عظیمی که ارسال بنزین و کالا از ایران به ونزوئلا به حیثیت و سیاستهای تحریمی آمریکا وارد ساخته، سعی خواهد کرد تا این سیاست جدید الاجرای جمهوری اسلامی را قطع نماید.