آلبرت بغزیان در گفت و گو با راهبرد معاصر در خصوص برخی نقدها به بازار بورس گفت: یکی از ایراداتی که دائما از آن سخن به میان می آید موضوع کاغذ بازی در بورس است، بنحوی که عنوان می شود سرمایه های مردم در بازار سرمایه به سمت تولید هدایت نمی شود و اینکه برخی شرکت های بورسی ارزنده نیستند، بلکه نقدینگی در بازار سرمایه در کاغذ بازی و دلالی صرف می شود، لذا این منابع وارد تولید نمی شود، مساله این است به دلیل افزایش تورم و بالا رفتن نرخ ارز، نرخ دارایی های بسیاری از شرکت های حاضر در بورس به شدت افزایش یافته است.
وی در این باره گفت : مردم توقعاتی که از بورس دارند متفاوت از سایر توقعات آنها از بازارهای دیگر است، مثلا اگر فردا واردات خودرو آزاد شود، آیا قیمت پراید ۸۰ میلیون تومانی کنونی به ۲۰ میلیون تومان کاهش می یابد، چرا کسی از این موضوع صحبت نمی‌کند؟ چرا کسی از قیمت خانه ای که در یک جای پرت به دلیل نرخ بالای تورم چند برابر شده سخنی نمی گوید، کسی نگران نیست که اگر فردا تولید مسکن زیاد شود، قیمت مسکن به شدت کاهش می یابد و کسانی که در بخش مسکن یا خودور سرمایه گذاری کرده اند، متضرر می‌شوند و برای اعتراض به دولت داخل خیابان می ریزند؟
وی در این باره اعلام کرد: جالب است هیچ کس نگران چنین مواردی در اقتصاد و تنش های متعاقب آن نیست، اما بسیاری نگران به هم ریختن بازار سرمایه و سقوط بورس هستند، در صورت ضرر و زیان قیمت سهم آنقدر افزایش پیدا کرده که عملاً سرمایه گذاران خرد چیزی از دست نمی دهند، چرا که آنهایی که جدیدا وارد بازار سهام شده اند بسیار کمتر از قدیمی هاست، رقم هایی که تازه واردها به بورس تزريق کردند کمتر از عددی است که قبلا در بازار سرمایه وجود داشته و قیمت سهامشان در حال حاضر بالا رفته است.
وی در ادامه خاطرنشان کرد : بر فرض آزاد سازی خودرو آیا قیمت سانتافه ای که به یک و نیم میلیارد تومان افزایش یافته با نرخ ارز کنونی کمتر می شود؟ اگر واردات صورت بگیرد با کدام ارز و با چه نرخ ارزی وارد می شود؟ اگر با همین نرخ ارز وارد شود آیا قیمت خودرو کمتر می شود؟ بنابراین کسانی که می‌گویند بورسی آینده مبهمی دارد و معتقدند شرکت هایی که در بورس عرضه می شود اصلا ارزنده نیست متوجه نیستند که ارزش دارایی های شرکت ها به دلیل افزایش تورم به شدت افزایش یافته است، بنابراين به همین قیمت، قیمت سهام شرکت ها هم افزایش می یابد.
وی در پاسخ به این سوال که ادعا شده برخی بازار گردان ها با ترفندهایی شرکت‌های کم ارزش را با ارزش جلوه می دهند تا در ازای سپردن سرمایه های مردم به آنها پورسانت بگیرند گفت: این موارد به سادگی قابل شناسایی است، یعنی ظرف یک هفته می بورس می‌تواند وارد عمل شود و مانع چنین رفتارهایی در شرکت هایی شود که رشد آنها بی دلیل بوده، مگر بيش از ۳۰۰ تا ۴۰۰ شرکت در بورس داریم که شناسایی آنها سخت باشد، بسیاری از شرکت های بورسی، واقعا ارزشمند هستند. به هر حال با دلار ۲۵ هزار تومانی همه چیز گران می شود، لذا ارزش شرکت های بورس هم افزایش می یابد.
استاد اقتصاد دانشگاه تهران گفت: به نظر می رسد دولت باید خیال مردم را از این جهت راحت کند، یعنی با عرضه شرکت‌های بیشتری به بورس حق انتخاب را در بازار سرمایه برای مردم بیشتر کند، ضمن اینکه شرکت های سودآور را به بورس عرضه کند که نگرانی از زیان‌ده بودن آن برطرف شود و درصد شناوری را هم افزایش دهد.
عضو هیات علمی دانشگاه تهران در ادامه خاطر نشان کرد : متوسط ۲۵ درصد شرکت‌ها در بورس عرضه شده اند در حالی که ۷۵ درصد شرکت‌ها دست مالکینی است که در بورس عرضه نشده است، این شرکت‌ها برای نیاز به تامین مالی از بانک ها تسهیلات طلب می کنند، تسهیلاتی که بین ۲۵ تا ۳۰ درصد سود برای آنها تمام می شود که به هیچ وجه برای تولید به صرفه نیست، در حالی که انتظار می رود این شرکت‌ها وارد بورس شوند، در حدی که نیاز مالی خود را از طریق بازار سرمایه برطرف کنند، شرکت های خصوصی اگر در بورس عرضه شوند عملا منابع مالی را برای توسعه خود شرکت به دست آورده اند، اینجاست که دوستانی که از بورس انتقاد می کنند که بورس به رشد اقتصادی کمک نمی کند، اگر سرمایه ها در سمتی سیاست گذاری شود که به این شرکت ها تزریق شود، و سهامداران با خرید سهام این شرکت ها منابع مالی را برای توسعه دادن شرکت ها مورد توجه قرار دهند، بازار سرمايه می‌تواند منجر به ایجاد توسعه شود، اما اگر شرکت ها و بنگاه های اقتصادی برای توسعه خود به سراغ بانک بروند، مجبور به دریافت وام با نرخ های بالا هستند، لذا تولیدکننده از خیر تولید می گذرد، وقتی وارد بورس شود، نرخ بهره پرداخت و مردم را در سود شناور شریک کند قطعا تولید در روال خوبی به حرکت در می آید.