به گزارش "راهبرد معاصر"؛ سخن درخصوص طرح هایی که در مجلس مطرح و ارائه می شود فراوان است. برخی طرح ها همچون انتخابات مجلس و برگزاری رفراندوم سروصدای زیادی در میان رسانه ها و در فضای مجازی ایجاد می کند. در گفت و گو با حسینعلی حاجی دلیگانی عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس به برسی این دو طرح و دلایل ابتر ماندن طرح استیضاح روحانی در بهارستان به گفت و گو نشستیم.
متن کامل این گفت و گو پیش روی شماست:
صحبت در مورد لایحه مجلس فراوان است و ما شاهد تعدد نظرات موافق و مخالف در رسانه ها هستیم و هر کدام ازین دو گروه از ظن خود نظرات خود را اعلام می کنند. اما یکی از مهم ترین گزاره هایی که مخالفان این طرح مطرح می کنند، کاهش میزان مشارکت مردم در صورت تحقق این طرح است. نظر شما در این رابطه چیست؟
روشن است که انتخابات مجلس به جهت محلی و حوزه ای بودن انتخابات، میزان مشارکت را افزایش خواهد داد و میزان فعالیت بالایی در مشارکت دادن دیگران دارد. برخی موافقان این طرح می گویند که کارآمدی مجلس مساوی با تحقق استانی شدن انتخابات مجلس خواهد بود. اگر یکی از خصوصیاتی که این افراد به دنبال آن هستند ایجاد نقش ملی در بین نمایندگان مجلس است و نماینده به این دلیل باید از سطح استان انتخاب شود، باید بگویم این نمونه اکنون در تهران وجود دارد ولی به همان میزان که نمایندگان دیگر نقاط کشور فعال هستند یا نیستند این نمایندگان نیز به همان صورت کار می کنند. بنابراین اشکال کار در جای دیگری است. اتفاقا با این نوع انتخابات مشکلی که به وجود می آید این است که هر کسی که در سطح استان دارای امکانات مالی و رابطه بیشتر با جریانهای مطرح در هر استانی باشد شانس رای آوری بیشتری خواهد داشت. بخصوص افراد جوانی که هنوز شناخت در سطح استان ندارند.
منهای طرح انتخابات مجلس، طرحی دیگر این بار توسط شما در خانه ملت فعال شد و کلید خورد مبنی بر برگزاری رفراندوم پیرامون مباحث مختلف از جمله پرداخت یارانه نقدی دویست هزارتومانی به هر ایرانی و... یکی از همکاران شما آقای محمود صادقی این حرکت را در راستای لوث کردن موضوع FATF دانست که جریان اصلاح طلب پیوسته آن را مطرح می کند و خواستار همه پرسی پیرامون این موضوع است. نظر شما در این رابطه چیست و چقدر در تحقق این خواسته پیگیر خواهید بود؟
ما در تصمیم خود کاملا جدی هستیم. امروز مساله معیشت و اقتصاد مردم در همه پرسی اولویتی بالاتر از fatf دارد. در عین حال fatf را نیز دنبال می کنیم تا آن هم به آرا مردم بگذاریم. ولی نظر سنجی ها به گونه ای نیست که fatf را به رفراندوم بگذاریم، اما از یارانه ای که حق مردم است و معلوم نیست کجا هزینه می شود غافل شویم. از 842هزار میلیارد تومان یارانه، تنها 42هزار میلیارد تومان به صورت علنی توزیع می شود و مابقی مشخص نیست به دست چه کسانی می رسد؟! این موضوع نیز باید به رفراندوم گذاشته شود و از مردم پرسیده شود آیا مایل هستند این رقم پول در اختیار خود آنها باشد و یا توسط دولت مدیریت شود. در بحث قاچاق بنزین روزانه در حدود 15میلیون لیتر قاچاق می شود. هر نوع کالایی که جزو کالاهای صادراتی است و به نوعی از کشور خارج می شود به این صورت تفاوت قیمت دارد. باید کشور را اداره کنیم ولی از انجایی که مدیران اجرایی ما اهل ریسک نیستند ورود به این مسائل نداشتیم. به نظر من آقای صادقی اظهار نظر شخصی خود را مطرح کرده اند، اما ما تاکنون اظهارنظری در مورد ایشان داشته ایم.
شاید مطرح کردن این مسائل بیشتر حساس کردن سنسور های افکار عمومی برای نیل به اهداف سیاسی باشد، اما اینکه مردم بدانند در مجلس به شکل حقیقی جریانی بدون در نظر گرفتن مسائل جناحی و سیاسی به دنبال مطالبات آن ها هستند بسیار مهم است. در واقع فرجام این مسائل نباید با طرحی که در خصوص استیضاح آقای روحانی بود مشابهت داشته باشد، طرحی که تنها سروصدا به پا کرد و در نهایت نیز ابتر ماند. آیا به طرح رفراندومی که آماده شده مجلس رای مثبت خواهد داد.
نه، رای نمی دهند، اما من نماینده حتی اگر تنها باشم، می بایست براساس تکلیف و وظیفه ام عمل کنم و باید از ابزاری که در قانون اساسی برای من تعیین شده است استفاده کنم. اگر کسی برای کمک آمد و تشخیص داد نقطه نظر من درست است، چه بهتر، اما اگر احساس تکلیف نکردند و گمان کردند درست نیست پاسخگویی بر عهده خودشان است. ما در بسیاری از مسائل نگاه تک بعدی داریم و این نگاه را نداریم که حتما به نتیجه منجر شود. ما بی برنامگی ها و ضعف های مدیریتی را می بینیم و می فهمیم که این مسائل چه بر سر مردم می آورد. ما از تمام ابزار ها از سوال و استیضاح و... در مورد وزیران استفاده می کنیم، اما به نتیجه نمی رسیم و متوجه می شویم اشکال از خود آقای رییس جمهور است. طرح استیضاح ایشان را تهیه و امضا می کنیم 24 نفر بیشتر امضا نمی کنند. چه باید کرد؟! حداقل این است که فردا و در روز قیامت وقتی از ما سوال شد می گوییم ما حرکت کردیم اما پشتیبانی نشد. برای استیضاح رئیس جمهور، 97 امضا نیاز است ولی فقط 24 نفر کمک کردند. پیام این مساله بسیار روشن است و این حرکت سیاسی محسوب نمی شود.
همفکران شما در جریان اصولگرایی چرا پای کار نیامدند؟
کارهایی که انجام می دهم در قالب کار فراکسیونی و گروهی و حمایتی نیست و آنچه را که می فهمم و درک می کنم و با همکارانم در رابطه با آن به نتیجه می رسیم را پای کار می آورم.
یعنی شما کار را فارغ از لابی گری های مرسوم در مجلس پیش می برید و طبیعی است که به دلیل قواعد موجود در مجلس منجر به نتیجه نمی شود.
ممکن است یکی از دلایل همین باشد. شاید افراد یا احساس درستی پیدا نمی کنند و یا اینکه کلا نمی خواهند به این مباحث ورود پیدا کنند. اما امروز حداقل به دو نکته رسیده ایم. اول اینکه اگر بنا است راجع به آقای رییس جمهور استیضاح یا عدم کفایتی صورت بگیرد آدرس را اصلاح کرده ایم، یعنی به جامعه خود به خود و عملا این آدرس را دادیم که جای استیضاح و اثبات عدم کفایت در مجلس است و در جای دیگر به دنبال آن نگردید. متاسفانه برخی در رسانه ها و فضای مجازی آدرس اشتباهی به مردم می دهند و به نوعی وانمود می کنند که این تصمیم باید توسط مقام معظم رهبری گرفته شود در حالی که در قانون اساسی به این صورت نوشته نشده است. مردم باید بدانند که اگر قرار باشد استیضاح یا مطرح شدن عدم کفایت رییس جمهور در جریان باشد این کار باید از نمایندگان مجلس خواسته شود و تبدیل به مطالبه گردد، این یک نتیجه است. دوم اینکه در بحث استیضاح آقای روحانی، یک جریان سیاسی خاص در مجلس مرتبا فرار رو به جلو داشت و می خواست خود را از شراکت در به روی کار آوردن آقای روحانی مبرا کند و بگوید آقای روحانی کاندیدای ما نبود.
در حقیقت فاصله گذاری بین جریان سیاسی خود و اقدامات و روش هایی که دولت به کار گرفت و منجربه نتیجه نشد.
بله. در این داستان تکلیف این موضوع هم روشن شد چون آقایانی که به تندی راجع به رییس جمهور حرف می زدند نیز، حاضر نشدند پای کار باشند و استیضاح را امضا کنند.
شما اسم این مساله را عافیت طلبی می گذارید یا سیاسی کاری؟!
من به این رفتار دو رویی می گویم. دوروهای سیاسی در مجلس مانع استیضاح روحانی شدند، لذا ما در هر جایی هر کاری که انجام آن به نفع مردم باشد صورت خواهیم داد و هیچ گونه ابایی از نتیجه نداریم و به این فکر نمی کنیم که شاید منجر به نتیجه نباشد. به همین دلیل عقب نشینی کنیم و به قول برخی خود را خراب نکنیم. ما اینطور فکر نمی کنیم و به وظیفه خود عمل می کنیم.