به گزارش راهبرد معاصر؛ مناظرات ریاست جمهوری در حالی به پایان رسید که برآیند مناظرات، نمایش دو نگاه یا دو دیدگاه در عرصه سیاست‌گذاری کشور در موضوع رفع تحریم‌ها است. هر چند کاندیداها در برخی موارد دیدگاه‌های مشترک دارند اما در موضوع سیاست خارجی و رابطه با غرب، تمایزها عیان‌تر میشود و تفاوت‌ها بر چشم‌انداز آینده کشور عمیق‌تر میشود.
مردم شاهد دو نگاه در مناظره ها بودند. اول؛ نگاه حامیان و طرفداران دولت به مساله ارتباط با دنیای غرب یعنی آمریکا و اروپا که معتقد است بدون ارتباط با دنیای غرب هیچ کاری در اقتصاد ما سامان نمی‌یابد و نمی‌توانیم کاری را به درستی انجام دهیم. ذهنیت جای در این جناح بر این موضوع به شدت پافشاری می‌کند که بدون امضای برجام و تعاملات اقتصادی با غرب، اقتصاد ما قادر به رشد مثبت نیست. همین نگاه، هشت سال گذشته را به یک دوره فرصت سوز برای ایران تبدیل کرد و تمام تلاشها منحصر به برقراری ارتباط با دنیای غرب شده بود.
ارتباط با کشورهای استعمارگری که تمایلی به رشد، توسعه و استقلال اقتصادی ما ندارند، به هیچ وجه معنا ندارد؛ اما متاسفانه دولت یازدهم و دوازدهم بر این موضوع بسیار تاکید داشته و دارد. اما در مقابل نگاه دیگری هم وجود دارد که علی‌رغم اینکه در زمینه رفع تحریم‌ها در کنار دولت تلاش کرده است؛ اما معتقد است برای رفع محدودیت های برجامی، نباید دست از استفاده از ظرفیت‌های داخلی برداشت و اقتصاد کشور را معطل نیم نگاه غرب کرد.
نگاه جناح منتقد دولت بر این مدار قرار گرفته که استفاده از همه ظرفیت ها و توانمندی‌های داخلی، شرط عبور کشور از بحران‌های اقتصادی است. چراکه دشمن قصد کوتاه آمدن و عدم دشمنی با ما را ندارد؛ لذا تا زمانی که دشمن همچنان بر دشمنی و توطئه با مردم ما اصرار دارد هر گونه کوتاهی برای استفاده از توانمندی‌های داخلی اقتصادی کشور به نوعی همراهی و بسترسازی برای توفیق عملی دشمن در تحریم‌های شدیدی است که به ملت ایران تحمیل کرده است.
نگاه جناح رو‌به‌روی دولت ضمن تلاش برای لغو تحریم‌ها، بر این موضوع تاکید دارد که نباید دست روی دست منتظر نتایج نشست‌هایی باشیم که هشت سال وقت ملت را هدر داده است؛ بلکه در راستای لغو عملی کلیه تحریم‌ها باید تمام توانایی‌های مادی و معنوی داخلی، نیروی انسانی متخصص، مدیران متعهد و نخبه و منابع طبیعی را به کار گرفت تا بسیاری از بحران‌ها را یکی پس از دیگری کنار زد و اقتصاد کشور را از این موقعیت خارج کرد.
استفاده مطلوب از ظرفیت‌ها و توانمندی‌های اقتصاد ایران، بستر و ابزارهای لازم برای رساندن اقتصاد به جهش تولید است. موضوعی که مقام معظم رهبری در طی سال‌های گذشته به کرات به دولت‌ها تذکر داده است که برای استفاده از توان داخلی برنامه‌ریزی داشته باشند که متاسفانه با گره‌خوردن همه چیز به غرب و چشم انتظاری برای برجام و معطل ماندن اقتصاد در هشت سال گذشته، توسعه تولید داخلی که می‌توانست راه‌حل عبور کشور از بحران‌های اقتصادی باشد، جدی گرفته نشد. امیدواریم دولت سیزدهم بخش مهمی از دغدغه‌ها و برنامه‌های اقتصادی آتی خود را بر محور حمایت و جهش تولید قرار دهد.