پشت پرده گردهمایی صهیونیستی در «اربیل» چه بود؟

به گزارش راهبرد معاصر؛ با تشکیل دولت یهود در سال 1948 ما شاهد آغاز سلسله جنگ‌های اعراب و رژیم صهیونیستی برای بازگشت سرزمین فلسطین به آغوش امت اسلامی بودیم. در راس این مبارزه عربی-اسلامی کشورهایی همچون مصر و سوریه قرار داشتند؛ اما سایر کشورهای منطقه نیز همچون عراق با اعزام سرباز، مشارکت فعالی در جنگ علیه صهیونیست‌ها داشتند. اما خصومت میان بغداد-تل‌آویو به جنگ‌های عربی برای بازپس گیری قدس ختم نمی‌شود. سال 1981 تل‌آویو طی یک عملیات نظامی، رآکتور اتمی تموز در اوسیراک را نابود کرد که ضربه بزرگ به رژیم بعث محسوب می‌شد. چندی بعد در جریان جنگ نخست خلیج فارس، صدام حسین تصمیم گرفت که در پاسخ به حملات آمریکا، با ده ها موشک اسکاد تل‌آویو و حیفا را هدف قرار دهد.

در حالی که دولت-ملت عراق خود را برای میزبانی از بزرگ‌ترین اجتماع دینی جهان در روز اربعین امام حسین (ع) آماده می‌کردند؛ انتشار خبری در رسانه‌ها موجب تعجب و خشم بسیاری از جریانات، احزاب، دولتمردان و طوایف عراقی شد. روز جمعه 24 سپتامبر 2021، اندیشکده «مرکز ارتباطات صلح» نشستی با موضوع حمایت از عادی سازی روابط با تل آویو در اقلیم کردستان برگزار نمود. در بیانیه پایانی این نشست که توسط «سحر الطائی» رئیس بخش تحقیقات وزارت فرهنگ عراق قرائت شد؛ حاضرین در جلسه خواهان پیوستن عراق به پیمان صلح ابراهیم شدند. این نشست در حالی برگزار شد که پس از عادی سازی روابط میان امارات عربی متحده و بحرین با رژیم صهیونیستی، ایالات متحده آمریکا با همراهی کشورهای حاشیه خلیج فارس بشدت به دنبال سوار کردن بغداد در قطار «تطبیع» بودند اما مواضع سازش ناپذیر جریانات مستقل و دلبسته به جریان مقاومت مانع تحقق این توطئه شد. در ادامه این یادداشت سعی خواهیم کرد تا نگاهی به ابعاد مختلف و اهداف برگزاری «نشست اربیل» در سپهر سیاسی عراق داشته باشیم.

 «العربی 21» در گزارشی ضمن اشاره به روابط موسسه آمریکایی «مرکز ارتباطات صلح» با تل‌آویو، درباره رئیس این مجموعه اطلاعات قابل تاملی درباره وی منتشر کرده است. «جوزف براود» رئیس این اندیشکده به عنوان مشاور در مرکز مطالعاتی «المسبار» که موسس آن «ترکی الدخیل» سفیر کنونی ریاض در ابوظبی است، فعالیت می‌کند. وی که پدر بزرگ‌اش خاخام اعظم یهودیان در عراق بوده است در سال 2003 به دلیل سرقت آثار باستانی متعلق به عراق بازداشت و سال 2004 راهی زندان شد. با نگاهی به این سابقه به راحتی می‌توان ردپای امارات و سعودی را پشت برگزاری این مراسم مشاهده کرد. «هیفی بوظو» روزنامه‌نگار و مجری آمریکایی-سوری یکی از حامیان سرسخت عادی سازی روابط با اسرائیل، یکی دیگر از برگزار کنندگان این نشست است.

پس از برگزاری این مراسم ما شاهد موج واکنش‌ها و اعتراضات نسب به برگزاری این نشست هنجار شکن بودیم. روز شنبه 25 سپتامبر نفتالی بنت رهبر حزب «یامینا» و نخست وزیر رژیم صهیونیستی ضمن استقبال از این نشست در حساب توییتری خود نوشت:«دیروز صدها شخصیت عراقی سنی و شیعه در یک گردهمایی همگان را به صلح با اسرائیل فرا خواندند. این پیامی نه از سطوح بالا، بلکه درخواستی از پایین است؛ از مردم نه از دولت و از همه مهم‌تر به رسمیت شناختن ظلم تاریخیست که به یهودیان عراق روا شد. اسرائیل نیز در مقابل دست صلح به شما دست دراز می‌کند.» نفس این پیام از سوی بالاترین مقام اجرایی رژیم صهیونیستی نشان دهنده آگاهی و هماهنگی میان مقامات تل آویو و برگزار کنندگان این نشست در اربیل است.

به نظر می‌رسد رژیم صهیونیستی قصد دارد تا با همکاری ایالات متحده آمریکا، فرآیند عادی سازی روابط کشورهای عربی با تل‌آویو را از سر بگیرد. اما نکته مهم در این مسیر آن است که عراق نخستین کشور نخواهد بود. بنا به نظر کارشناسان عربستان سعودی، عمان، قطر و پاکستان کاندیدا پیوستن به پیمان ابراهیم هستند.

برگزاری نشست غیر قانونی اربیل اما تنها برای صهیونیست‌ها قابل تمجید وستایش بود. تنها یک روز پس از برگزاری این نشست، دولت و رئیس جمهور عراق ضمن رد مساله عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی، این نشست را محکوم و آن را صدای ملت عراق ندانستند. محمد الحلبوسی رئیس پارلمان عراق نیز ضمن مخالفت با جریان «تطبیع»، خواستار برخورد «قانونی» و «قاطع» با شرکت کنندگان این نشست شد. دادستان عالی عراق نیز حکم بازداشت شرکت کنندگان در این نشست را صادر کرد. علاوه بر مقامات عالی دولت عراق ما شاهد واکنش تند احزاب و جریانات عراق بودیم. دیوان وقف سنی عراق، عشیره حردان دلیمی، فراکسیون دولت قانون، حشد الشعبی، شورای عشایر نینوا، ائتلاف عزم، ائتلاف فتح، جنبش النجبا، عشایر دیالی، مجمع فقهی عراق، حزب الدعوه اسلامی، جنبش عصائب اهل الحق، سید مقتدی صدر، عادل عبدالمهدی و... از جمله احزاب، سازمان‌ها و رجل سیاسی بودند که برگزاری ای نشست را محکوم و عادی سازی روابط با اسرائیل را رد کردند.

در میان مواضع قاطع گروه‌های عراقی، موضع اقلیم کردستان درباره عدم اطلاع از برگزاری این نشست و محتوای آن بسیار قابل تامل است! مقامات اقلیم خودگردان به نظر می‌رسد نسبت به فعالیت‌های موساد و تروریست‌های وابسته به تل‌آویو بینایی خود را از دست داده و دچار بیماری «خود فریبی» شدند. پیش از این نیز مواضع خانه‌های تیمی وابسته به سرویس اظلاعات خارجی اسرائیل توسط نیروهای مقاومت هدف قرار گرفته بود و مقامات سیاسی-امنیتی اقلیم تنها اظهار بی اطلاعی و فرافکنی کرده بودند. شاید لازم باشد تا مقامات تهران هر په سریع تر مراتب اعتراض و عواقب تکرار چنین اقداماتی را به مسئولان اقلیم کردی گوشزد کنند. ملاحضات امنیتی ایران ایجاب می‌کند که اجازه ندهد تا «اربیل» نیز به همانند «باکو» و «ابوظبی» تبدیل به جولانگاه صهیونیست‌ها شود.

با شکست معمار «صلح ابراهیم» در انتخابات نوامبر آمریکا، فرآیند عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی کند شده است. بر همین اساس برگزاری نشست اربیل از سوی موسسه آمریکایی را می‌توان به مانند ندای آغاز مجدد فرآیند تطبیع میان تل‌آویو با کشورهای مسلمان دانست. با اینکه دولتمردان، احزاب، جریانات سیاسی و رجل سیاسی عراق به شکل قاطع و محکم برگزرای این نشست را محکوم کردند اما لازم است تا ایران نیز به عنوان قلب محور مقاومت چتر امنیتی خود در منطقه را فعال کرده و اجازه تکرار چنین اتفاقاتی را در نزدیکی مرزهای خود ندهد. تاکید بر آرمان فلسیطین و تلاش برای «هزینه ساز» کردن فرآیند عادی سازی برای خائنین به آرمان قدس می‌تواند، سبب شکست نقشه صهیونیست‌ها در جهان اسلام شود.