به گزارش راهبرد معاصر؛ در هفتههای اخیر، اسرائیل با هدف بسیج حمایت و پشتیبانی از هدف قرار دادن تاسیسات هستهای ایران و در عین حال ممانعت از احیای توافق هستهای یک سری سیگنالهای هشداردهنده به ایران ارسال کرده است. در اواخر ماه گذشته، نفتالی بنت، نخست وزیر اسرائیل، آمادگی خود را برای تشدید رویارویی با ایران ابراز و خاطرنشان کرد که اسرائیل به هیچ توافق هستهای جدید متعهد نخواهد بود. وی افزود: «حتی اگر بازگشتی به توافق صورت گیرد، اسرائیل طرف معامله نیست و متعهد به توافق نخواهد بود». وی همچنین بر استقلال اسرائیل برای اقدام نظامی علیه ایران تاکید کرد.
اظهارات وی در آستانه آخرین دور مذاکرات وین بین ایران و قدرتهای جهانی بیان شد که هدف آن احیای توافق هسته ای است که توسط دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق آمریکا در سال 2018 به هم خورد. اسرائیل نیز با دیدگاه ترامپ موافق است که توافق هستهای سازوکار ناکافی برای پایان دادن به بلندپروازی های هستهای ایران می باشد. بنا بر گزارشها، مقامات ارشد دفاعی اسرائیل در صدد متقاعد کردن آمریکا برای حمله به تاسیسات ایران بودهاند. اما پایان بازی کجاست؟
بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر سابق اسرائیل، با استناد به شواهد ادعایی مبنی بر گسترش سلاحهای هستهای در ایران، از باراک اوباما، رئیسجمهور وقت آمریکا خواست تا این روند را متوقف کند. هدف این بود که ایران را به عنوان یک کشور سرکش که به طور سیستماتیک در حال نظامی شدن بود ترسیم کنیم. علاوه بر این، اخیراً تحولات غیرقابل پیش بینی مختلفی در سراسر خلیج فارس و مناطق اطراف اتفاق افتاده است. در شرایط کنونی ما شاهد کنترل طالبان بر افغانستان، عادی سازی روابط کشورهای عربی با نظام بشار اسد و مذاکرات ایران و عربستان سعودی هستیم.
در واقع، واقعیت های سیاسی منطقه خلیج فارس به طور قابل توجهی در حال تغییر است و این تغییرات در راستای منافع اسرائیل نیست. علی رغم توافق ابراهیم، که روابط بین برخی از کشورهای عربی و اسرائیل را عادی کرد، تحولات منطقهای در راستای لفاظی های اسرائیل نیست. بهبود روابط بین ایران و کشورهای حاشیه خلیج فارس در نهایت نقش اسرائیل را کمرنگ خواهد کرد و استدلال آن را که ایران یک کشور سرکش و بیثباتکننده منطقه است، تضعیف خواهد کرد.
یکی دیگر از عواملی که باید به آن توجه کرد، حملات سایبری اسرائیل می باشد که در طی سال های اخیر چندین بار ایران را هدف قرار داده است. اسرائیل ممکن است عمدا خواسته های خود را به صورت حداکثری بیان کرده (حملات نظامی به تاسیسات هستهای) تا بتواند رضایت آمریکا را در تداوم حملات سایبری کسب کند. حملات سایبری در کنار این که به اسرائیل اجازه می دهد تا تبلیغات و لفاظی های ضد ایرانی خود را تشدید ببخشد، از ریسک پایین و محکومیت بین المللی کمتری برخوردار است.