به گزارش راهبرد معاصر، «دونالد ترامپ»، رئیسجمهور آمریکا در کنفرانس خبری مشترک با «امانوئل ماکرون»، رئیسجمهور فرانسه با عباراتی در همگسیخته و بدون انسجام نظراتش را درباره ایران مطرح کرد.
او با بیان اینکه فکر نمیکند با فرانسه در خصوص ایران اختلاف داشته باشد گفت: «فکر نمیکنم رئیسجمهور [فرانسه] بخواهد ایران سلاح هستهای داشته باشد، من هم این را نمیخواهم. همه ماجرا این است. او هم نمیخواهد که آنها سلاح هستهای داشته باشند. من نمیخواهم آنها سلاح هستهای داشته باشند و سلاح هستهای هم نخواهند داشت.»
او در ادامه گفت: «حالا که این گفته شد، بگذارید ببینیم درباره ایران چه پیش میآید. وقتی که من رئیسجمهور شدم-باور کردنی نیست همین دو سال و نیم پیش بود، نه بیشتر- ایران یک دولت واقعی تروریست بود، البته هنوز هم هستند، اما آنها قهرمانهای بلامنازع تروریسم بودند و این چیز بدی است.»
رئیسجمهور آمریکا با بیان این ادعا که ایران در ۱۴ نقطه میدان جنگ حضور داشته گفت: «آنها دیگر این کار را انجام نمیدهند و عملکرد بسیار ضعیفی به عنوان یک کشور دارند؛ به عنوان یک کشور در حال شکست خوردن هستند و من نمیخواهم که آنها به عنوان یک کشور شکست بخورند. ما خیلی سریع میتوانیم این روال را برگردانیم، اما تحریمها فوقالعاده قدرتمند بودهاند و چیزهای دیگر.»
ترامپ در ادامه سخنانش گفت: «میدانم که آنها میخواهند گفتوگو کنند و اگر بخواهند گفتوگو کنند، خوب است، ما هم گفتوگو میکنیم، ولی یک چیزی که نمیتوانند داشته باشند، سلاح هستهای است. فکر میکنم رئیسجمهور فرانسه با این مسئله کاملاً موافق است. فکر میکنم او هم موافق است که آنها نباید سلاح هستهای داشته باشند.»
رئیسجمهور آمریکا و مقامهای دولت او در هفتههای گذشته بارها اظهارات و رفتارهای ضد و نقیضی درباره ایران مطرح کرده و انجام دادهاند، اما محور این اقدامات و گفتهها بر تهدید نظامی از یک طرف و دعوت به گفتوگو از طرف دیگر استوار بوده است.
دولت آمریکا بعد از خروج از برجام در اردیبهشتماه سال گذشته سیاستی موسوم به «کارزار فشار حداکثری» را علیه ایران در پیش گرفته است. واشنگتن میگوید هدف از این سیاست رسیدن به توافقی جدید با ایران است که در آن به همه مسائل مورد اختلاف پرداخته میشود.
این سیاست تا کنون نتوانسته آمریکا را به هدفش برای آوردن ایران بر سر میز مذاکره بر سر توافقی جدید برساند؛ دولت آمریکا احتمالاً به همین سبب، از چند هفته پیش صحنهآرایی نظامی با هدف القای قریبالوقوع بودن جنگ را در دستور کار قرار داد.
«جان بولتون»، مشاور امنیت ملی کاخ سفید روز ۱۶ اردیبهشتماه در بیانیهای تحریکآمیز اعلام کرد ارتش آمریکا برای «مقابله با تهدید ایران» یک ناوگروه رزمی را به منطقه خلیج فارس اعزام کرده است. با این حال، اندکی بعد معلوم شد که این ناو طبق برنامهای از پیش تعیینشده روانه منطقه شده است.
این اقدامات تحریکآمیز در روزها و هفتههای بعد با ارسال بمبافکن، استقرار سامانه موشکی و تصمیم برای اعزام ۱۵۰۰ نیروی نظامی به منطقه ادامه یافت.
علیرغم این تحرکات، مقامهای آمریکایی، از جمله «پاتریک شاناهان»، وزیر دفاع موقت آمریکا و «دونالد ترامپ»، رئیسجمهور این کشور بارها تأکید کردند که قصد درگیری نظامی با ایران را ندارند. آنها از طرف دیگر، پیشنهاد مذاکره با ایران را مطرح کردند.
ترامپ روز دوشنبه ۶ خردادماه در یک کنفرانس خبری مشترک با نخستوزیر ژاپن گفت که تمایل دارد با تهران وارد مذاکره شود. او مدعی شد قصد آسیب زدن به ایران را ندارد.
«مایک پامپئو»، وزیر امور خارجه آمریکا که اردیبهشتماه سال گذشته بعد از خروج آمریکا از برجام ۱۲ شرط را برای عقد توافق جدید با ایران مطرح کرده بود روز یکشنبه ۱۲ خرداد از این شروط عقبنشینی کرد و گفت که دولت آمریکا حاضر است «بدون پیششرط» با ایران مذاکره کند. او در عین حال گفت «کمپین فشار» آمریکا علیه ایران ادامه خواهد یافت.
در همین حال، یک منبع آمریکایی روز چهارشنبه ۱۵ خردادماه به پایگاه آسیاتایمز گفته «دونالد ترامپ» بعد از بررسیهایی که در دولت او انجام شده به دنبال راهی آبرومندانه برای خروج از وضعیت تنش با ایران است و به همین سبب پیشنهاد «مذاکره بدون پیششرط با ایران را مطرح کرده است.
جمهوری اسلامی ایران با بیان اینکه آمریکا میز مذاکره را ترک کرده، تأکید کرده وارد گفتوگو با این کشور نخواهد شد. حضرت آیتالله خامنهای، مقام معظم رهبری روز چهارشنبه ۸ خرداد پیشنهاد مذاکره را تاکتیک آمریکا برای تکمیل راهبرد فشار علیه ایران توصیف کردند.
ایشان فرمودند: « آمریکاییها وقتی میخواهند با فشار، چیزی را در کشوری هدف قرار بدهند و مقصود خود را به دست آورند، "فشار" در اینجا برایشان راهبرد است؛ یک تاکتیک هم دارند به اسم مذاکره.»
مقام معظم رهبری تأکید کردند: «فشار میآورند تا طرف خسته شود و بعد میگویند حالا مذاکره کنیم. این مذاکره مکمل فشار است و برای آن است که محصول فشارها نقد شود. فشار میآورند و بعد میگویند حالا مذاکره کنیم؛ مذاکره این است. راهبردشان مذاکره نیست؛ فشار است. مذاکره یک ذیلی است در راهبرد فشار.»