به گزارش راهبرد معاصر، بعداز ویدئوی تکاندهنده و پیگیریِ نماینده وزیر ارشاد، برخی از چهرههای شناخته شده با رضا رویگری بازیگر سینما و تلویزیون در آسایشگاه کهریزک دیدار کردند.
در این ویدئو علیرام نورایی و حضورِ اینترنتی پرویز پرستویی و شهربانو منصوریان و چندی دیگر دیده میشوند.
شاید در کنارِ این همه اتفاقِ ناگوار برای رضا رویگری بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون، خبرِ خانهدار شدنِ او شیرینترین اتفاق برای این بازیگر محبوب باشد.
در این ویدئو پرویز پرستویی از این اتفاق ناگوار میگوید و چهرهها به خانهدار شدنِ او اشاره میکنند که قرار است به زودی در آپارتمان خودش مستقر شود و پرستاری تماموقت از او مراقبت کند.
ساعتی قبل هم گزارشی از آخرین وضعیت رضا رویگری در آسایشگاه سالمندان کهریزک منتشر شد که در آن به حضورِ نماینده وزارت ارشاد و پیگیری سازمان سینمایی اشاره شد و البته انتقاداتی که کماکان به عدم مسئولیتپذیری خانه سینما وجود دارد هم پرداخته شد.
رویگری ۷۶ ساله خواننده سرود معروف «ایران ایران» (الله الله) در اوایل انقلاب است. مختارنامه از جمله آثار این بازیگر ارزشمند است. او در ویدئوی ناراحتکنندهای که در فضای مجازی دست به دست میشود از طرفداران خود درخواست کمک دارد.
پیگیریهانشان میدهد رضا رویگری، چون در مضیقه مالی بوده و همسرش توانایی جابهجایی و نگهداری او را نداشته بهتازگی در بخش شکوفه آسایشگاه سالمندان کهریزک بستری شده است، از طرفی بهدرخواست خانوادهاش گوشی او گرفته شده است.
پرویز پرستویی و انتشار حرفهای تلخ رضا رویگری
پرویز پرستویی با انتشار ویدئویی در اینستاگرام خود آورده است:
وقتی سرپایی
همه رفیقن
وقتی میدویی
همه همپاتن
وقتی داری
همه خاطرخواتن
امان ار موقعی که بشینی و ندویی و نداشته باشی
وقتی که صدات درمیاد
همه گوشن
وقتی بالایی
همه یارن
اما، امان از اون موقعی که
نخندی و صدات درنیاد و بیفتی پایین...
این صدای رضا رویگری عزیز بود.
راستی یه سوال؟
الان میدونیم خانم ژاله علو، توران مهرزاد، فریماه فرجامی و فرامرز صدیقی و فردوس کاویانی عزیز و خیلیهای دیگه، کجا هستند؟
حالشون خوبه؟
مشکل دارن یا نه؟
این وضع، ته خط همهمونه
حالا یکی از اول فمر این روزها رو کرده، یکی نه
یکی به زبون میاره، یکی نه
خدا برای هیچکس این روزهای بد رو نیاره
خیلی روزهای بد و تلخیه
تاهستی، هستی
وقتی نیستی، نیستی
یه روز تو بورسی
یه روز ته بورس
تا بوده همین بوده
روح آقا مهدی فتحی، استادم شاد، میشه گفت بهترین بازیگر تئاتر خاورمیانه بود، حالا سینما و تلویزیون بماند، وقتی از دار دنیا رفت، تو زندگی هزاران گره باز نشده داشت و خیلیهای دیگه به همین وضع دچار بودند.
هنرمند جماعت، آدمها رو میخندونه، میگریونه، ولی از پا که بیفته کسی سراغشم نمیگیره، خودش باید به حال خودش بخنده و گریه کنه!
عجب رسمیه، رسم زمونه
میرن آدما
از اونا فقط
خاطره هاشون به جا میمونه...
از کسی آبی گرم نخواهد شد.
توقعی هم نباید داشت
هنرمند برای دلش کار میکنه
انتخاب کرده که در خدمت مردم باشه
هنرمند فقط از رنج کارش لذت میبره
پس
بیایم خودمون هوای همدیگه رو داشته باشیم.