سرنوشت عجیب یک زن ایرانی مقیم فرانسه
به گزارش راهبرد معاصر روز گذشته شاهد حضور زهرا امیرابراهیمی روی فرش قرمز جشنواره کن بودیم. نام او طی سالیان اخیر همواره با یک حاشیه خاص همراه بوده و همین امر باعث شد تا سال‌ها از فضای تصویر دور باشد. شاید بهترین تصمیم او در آن فضا همین مهاجرت بود تا به اینجایی برسد که حالا رسیده.
سیامک قاسمی(روزنامه‌نگار) در توئیت اخیر خود، حضور امیرابراهیمی در کن را ققنوس‌وار توصیف کرده و ملت را به برافروختن آتش برای او متهم کرده. شاید این نبش قبر کردن گذشته و بیان جملات نخ‌نماشده و شعاری در حال حاضر دیگر محلی از اعراب ندارد و آقای قاسمی به خوبی می‌داند که مخاطب چنین جملاتی سال‌هاست از این فضا عبور کرده.
اینکه بخواهیم تا سال‌های سال در کنار نام زهرا، به جای «عنکبوت مقدس» و «نرگس» خاطره دیگری را به یاد بیاوریم چیزی را به جلو نمی‌برد. کاش امثال آقای قاسمی به جای نوشتن جملات شعاری و ماندن روی آن اتفاق سپری شده، صرفا از امروز بنویسند.
البته که احتمال تکرار این معضل در جامعه وجود دارد. بررسی چرایی‌اش به ساعت‌ها کار کارشناسی نیاز دارد، اما حداقل کار فعالان رسانه‌ای می‌تواند دست گرفتن چراغی باشد و نه قی کردن حرف‌های کوچه و بازار.
این حقیقت کاملا آشکار است که فرو رفتن در گذشته آورده‌ای برای هیچ یک از ما نخواهد داشت و قطار در حال حرکت با تمام سنگ‌هایی که می‌خورد به راهش ادامه خواهد داد.