بیماری مجید تخت روانچی سرطان است؟

به گزارش راهبرد معاصر؛ یک نشریه آمریکایی روز جمعه به نقل از مقام‌های آمریکایی و ایرانی مدعی شده دولت «دونالد ترامپ» درخواست وزیر خارجه ایران برای دیدار با «مجید تخت روانچی»، نماینده ایران در سازمان که در بیمارستانی در نیویورک بستری است را رد کرده است.

 نشریه «فارن‌پالیسی» با اشاره به محدودیت عبور و مرور وضع‌شده برای مقام‌های ایران جهت تردد در نیویورک نوشته است: «وزیر خارجه ایران تلاش کرد با مجید تخت روانچی که بیرون از محوطه نزدیک به مقر سازمان ملل در بیمارستانی در نیویورک بستری بود ملاقات کند، اما دولت آمریکا این درخواست را رد کرد.»

همچنین خبرنگار نیویورک تایمز درتوییترخود نوشت: تخت روانچی، سفیر ایران در سازمان ملل، به سرطان مبتلا و در بیمارستانی در نیویورک بستری است. ظریف درخواست عیادتش را داشت.

وزارت خارجه آمریکا به او اجازه نداده و گفته است ابتدا یک زندانی آمریکایی در ایران باید آزاد شود.

ظریف برای خروج از منطقه محدود و مشخص شده برای او در نیویورک نیاز به اجازه دولت آمریکا دارد».

با سفر هیات ایرانی به نیویورک و انتشار تصاویر آن برخی رسانه ها از غیبت تخت روانچی در ملاقات ها بر خلاف عرف معمول خبر دادند و گمانه زنی کردند. حالا مشخص شده که دلیل این غیبت بیماری سرطان تخت روانچی و بستری بودن در بیمارستان بوده است.

دعای عراقچی برای تخت روانچی

مجید تخت روانچی کیست؟

تخت روانچی دانش‌آموخته کارشناسی ارشد مهندسی عمران از دانشگاه کانزاس، کارشناسی ارشد اقتصاد سیاسی از دانشگاه فوردهام و دکترای علوم سیاسی از دانشگاه برن است و فعالیت شغلی خود را از ابتدای دهه ۱۳۶۰ در وزارت امور خارجه آغاز کرد.

 

تختت روانچی از ۱۳۶۷ تا ۱۳۶۸ رئیس اداره سازمان ملل در وزارت امور خارجه بود و از ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۷ بعنوان سفیر ایران در سازمان ملل، فعالیت می‌کرد. تخت‌روانچی در فاصله سال‌های ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۴سفیر ایران در سوئیس بود و از ۱۳۹۲ نیز معاون وزیر امور خارجه می‌باشد.

تخت‌روانچی با زبان‌های انگلیسی، فرانسه و آلمانی آشنایی دارد، متأهل و دارای دو فرزند است. همسر او خواهر سیروس ناصری است.

از جمله سوابق شغلی او می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
۱۳۶۷–۱۳۶۵: معاون اداره مجامع بین‌المللی، وزارت امور خارجه
۱۳۶۸–۱۳۶۷: رئیس اداره سازمان ملل، وزارت امور خارجه
۱۳۷۱–۱۳۶۸: رایزن، نمایندگی ایران در سازمان ملل
۱۳۷۵–۱۳۷۱: سفیر، نمایندگی ایران در سازمان ملل
۱۳۷۷–۱۳۷۵: سفیر و معاون نماینده دائم ایران در سازمان ملل
۱۳۸۱–۱۳۷۷: دستیار ویژه وزیر امور خارجه
۱۳۸۵–۱۳۸۱: سفیر ایران در سوئیس و لیختن اشتاین
۱۳۸۸–۱۳۸۵: مشاور وزیر امور خارجه