به گزارش راهبرد معاصر؛ دیپلماسی عمومی تک بعدی، مغفول ماندن دیپلماسی اقتصادی کارامد و عدم تعاملات در امور استراتژیک زیربنایی، حاکم بودن روابط امنیتی در اولویت تعامل با عراق، اظهار نظرهای گاه و بیگاه نسنجیده، پرهزینه و شوک آور و مصداق مداخله جویی برخی مقامات کشور، فقدان حضور کافی افراد حرفهای، خلاق و اهل دیپلماسی در مصدرهای تصمیمسازی و اجرایی کردن آن در کنار تداوم تبدیل شدن عراق به زمین بازی و رقابتجویی قدرتهای مختلف منطقهای و فرامنطقهای و ... باعث شده تا هر از گاهی در تظاهراتها علیه ناتوانی دولت این کشور، نام و پرچم ایران نیز در سیبل حملات معترضین عراقی قرار گیرد!
سال گذشته در بصره شاهد همین روال بودیم که به آتش زدن کنسولگری ایران انجامید.
گفتن این توجیهات که اینها توطئه سعودی است و یا معترضین اقلیتند و نماد اکثریت نیستند حتی اگر بطور نسبی نیز درست باشد صرفا پاک کردن صورت مساله بوده و نتیجه آن بازتولید چرخه معیوب روابط فعلی با عراق و گسترش نگاههای ضد ایرانی در این کشور میشود؛ آنهمدر زمانی که هردو کشور و ملت در یک وضعیت مکملی و نیازمندی طبیعی برای گسترش روابط قرار دارند!
در کل و بدون تعارف باید تاکید کرد که در عراق و بطور کلی در سیاست خارجی منطقهای در خاورمیانه نیازمند بازبینی جدی و ساختاری هستیم.
منبع: آزادی امروز
شرم بر رسانه های زنجیری