به گزارش «راهبرد معاصر»؛ 28 صفر، سالروز رحلت پیامبر مکرم اسلام حضرت محمد مصطفی(ص) و شهادت امام حسن مجتبی(ع) است. جهان اسلام در این روز به یاد یکی از غمانگیزترین لحظات تاریخ خود میافتد؛ رحلت پیامبری از جنس نور و مهربانی.
این روز نه تنها یادآور پایان حیات زمینی پیامآور رحمت، بلکه فرصتی است برای بازنگری در پیامهای جاودانهای که حضرت محمد(ص) به عنوان آخرین فرستاده خداوند برای بشریت به ارمغان آورد؛ پیامهایی از جنس مهربانی، صلح، عدالت و کرامت انسانی.
حضرت محمد(ص) دین و آیینی برای بشر آورد که معجزه اش قرآن و کلام خدا بود
حضرت محمد (ص) در زمانی به رسالت مبعوث شد که جهان در جهل، خشونت، تبعیض و بیعدالتی فرو رفته بود. عربستان آن روز، سرزمینی بود که دختران را زندهبهگور میکرد، بردهداری رایج بود و جنگهای قبیلهای جان انسانها را بیارزش کرده بود. در چنین فضایی، پیامبری ظهور کرد که نه با شمشیر، بلکه با اخلاق، صداقت و مهربانی دلها را فتح کرد.
او به رحمةً للعالمین معروف شد، رحمتی برای جهانیان. نه فقط برای مسلمانان، بلکه برای همه انسانها، حیوانات و حتی طبیعت. در سیره پیامبر مکرم اسلام آمده است، هرگاه کودکی میدید، لبخند میزد و با وی مهربانانه سخن میگفت. با یتیمان همغذا میشد، به فقرا احترام میگذاشت و حتی در برابر دشمنانش نیز کرامت انسانی را حفظ میکرد. حضرت محمد(ص) صلح و مهربانی را برای جامعه بشریت به ودیعه گذاشت، صلحی که از دل کویر سوزان عربستان به همه جهان منتشر شد.
حضرت محمد(ص) دین و آیینی برای بشر آورد که معجزه اش قرآن و کلام خدا بود. اسلام برخلاف تصویرهای تحریفشدهای که گاه بهوسیله رسانههای مغرض یا گروههای افراطی ارائه میشود، دینی بر پایه صلح، محبت، و همزیستی بنا شده است. واژه اسلام از ریشه «سلم» به معنای صلح و آرامش میآید. در قرآن کریم بارها به نیکی، بخشش و دعوت به راههای مسالمتآمیز تأکید شده و آمده است: «ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ» بدی را با نیکی پاسخ بده. (سوره فصلت، آیه ۳۴)
حضرت محمد مصطفی(ص) پیامبر صلح و آرامش بود، نه جنگ و در زندگی خود بارها از خشونت پرهیز کرد. در فتح مکه، با وجود سالها آزار و شکنجه از سوی قریش، نه تنها انتقام نگرفت، بلکه همه را بخشید و گفت: «اذهبوا فأنتم الطلقاء» بروید، شما آزاد هستید.
پیامبر مکرم اسلام یکهزار و 400 سال پیش با پیام مهربانی، صلح و محبت اسلام را برای جامعه بشری به ارمغان آورد، اما با نگاهی به جهان امروز، بهویژه در سرزمینهای مظلوم فلسطین، غزه و دیگر نقاط درگیر جنگ و اشغال، قلب هر انسان آزادهای به درد میآید. کودکانی که نه تنها از حق آموزش، بازی و زندگی محروماند، بلکه قربانی مستقیم نفرت، خشونت و سیاستهای نژادپرستانه شدهاند و امروز از آب و غذا هم محرومند.
رژیم صهیونیستی با ایجاد گرسنگی و تشنگی های طولانی و جلوگیری از توزیع کمک های بشردوستانه به دنبال نسل کشی و کشتار کودکان است؛ همان کودکانی که وقتی پیامبر به آنها میرسید با محبت و لبخند و بازی پاسخشان را می داد، امروز با دشمنی و خباثت صهیونیست ها با مرگ و گرسنگی دست و پنجه نرم میکنند.
در غزه، کودکان با گلوله و گرسنگی شهید میشوند؛ نه بهخاطر گناهی، بلکه بهخاطر اینکه در سرزمینی به دنیا آمدهاند که عدهای آن را اشغال کردهاند و میخواهند با نابودی آنها سرزمین شان را به طور کامل تصاحب کنند. صهیونیستها و حامیانشان با بیرحمی تمام، آب و غذا را از این کودکان دریغ میکنند. این جنایتها نه تنها نقض آشکار حقوق بشر، بلکه نشانهای از سقوط اخلاقی در دنیای مدرن است.
در برابر این خشونتها، پیامبر اسلام (ص) حتی در سختترین شرایط کودکان را گرامی میداشت. در جنگها، دستور میداد به کودکان، زنان و سالخوردگان آسیبی نرسد. وی میفرمود: «من لا یَرحم لا یُرحم» کسی که رحم نکند، مورد رحمت قرار نمیگیرد.
اگر جهان امروز را با دوران پیامبر (ص) مقایسه کنیم، درمییابیم با وجود پیشرفتهای علمی و فناوری، انسانیت در بسیاری از نقاط جهان عقبگرد کرده است. پیامبر اسلام (ص) در عصر جاهلیت با اخلاق و مهربانی، جامعهای نو بنا کرد؛ اما امروز، در عصر اطلاعات، برخی قدرتها با بیاخلاقی و خشونت، جوامع را ویران میکنند.
در سیره پیامبر (ص)، مهربانی نه یک شعار، بلکه سبک زندگی بود. وی با بردگان همسفره میشد، با دشمنان گفتوگو میکرد و حتی حیوانات را مورد توجه قرار میداد. در مقابل شاهدیم برخی دولتها و گروهها حتی کودکان را از ابتداییترین حقوق انسانی محروم کردهاند و با قساوت تمام آنها را با گرسنگی و حتی هدف قراردادن مستقیم شهید می کنند.
اگر جهان امروز را با دوران پیامبر (ص) مقایسه کنیم، درمییابیم با وجود پیشرفتهای علمی و فناوری، انسانیت در بسیاری از نقاط جهان عقبگرد کرده است
در این دنیای پر از خشونت، نفرت و بیعدالتی، بازگشت به سیره پیامبر اسلام (ص) میتواند راهی برای نجات باشد. اگر جهانیان پیامهای مهربانی، صلح و عدالت پیامبر مهربانی را سرلوحه قرار دهند، شاید بتوانند در برابر موجهای نفرت ایستادگی کنند.
آموزش مهربانی به کودکان، ترویج گفتوگو بهجای خشونت و دفاع از مظلومان، ازجمله راههایی است که میتواند جهان را به سوی نور هدایت کند. همانگونه که پیامبر در تاریکی جاهلیت چراغی از امید روشن کرد، امروز نیز میتوان با الهام از این الگو، چراغی در دل تاریکیهای جهان برافروخت.