
به گزارش «راهبرد معاصر»؛ وقتی تصمیم گرفتم ۴۸ ساعت بدون هوش مصنوعی زندگی کنم، پیشبینی میکردم این موضوع بر برخی جنبههای زندگی روزمرهام تأثیر خواهد گذاشت. برای نمونه، میدانستم نمیتوانم مستندهای پیشنهادی نتفلیکس تماشا کنم یا ایمیلهای بازاریابی تولید شده به وسیله ربات را بخوانم. با وجود این، چیزی که انتظار نداشتم این بود تلاشم برای اجتناب از هرگونه تعامل با هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی تقریباً بر تمام جنبههای زندگیام تأثیر بگذارد (چه میخورم، چه میپوشم و چگونه رفت و آمد میکنم).
چتر هوش مصنوعی انواع دیگری از نرمافزارها را نیز دربر میگیرد که قادر به یادگیری و تکامل هستند
من آزمایش کردم تا ببینم هوش مصنوعی چقدر در زندگی روزمره ما فراگیر است. بیشتر مردم میدانند هوش مصنوعی و رسانههای اجتماعی وقت ما را با تبلیغات هدفمند پر میکنند و چتباتها را در وبسایتهای رزرو بلیط هواپیما به کار میگیرد. میخواستم تمام هوش مصنوعیهای پنهان را شناسایی کنم و ببینم زندگی بدون آنها چگونه خواهد بود. بنابراین، دو روز را صرف تظاهر به کسی میکنم که از هوش مصنوعی استفاده نمیکند.
در تحقیقاتم با نظرات کاملاً متناقضی مواجه شدم. آیا هوش مصنوعی بیش از حد مورد توجه و صرفاً به عنوان ابزار تصحیح املا مورد ستایش قرار گرفته است، همانطور که برخی در مصاحبههای من اصرار داشتند؟ یا اینکه همانطور که دیگران ادعا میکردند، بزرگترین کشف از زمان کشف آتش است (در واقع، بزرگتر از آتش، زیرا جایگزین انسان خواهد شد)؟
آیا با مجبور کردن ما به اطاعت از الگوریتمهای جانبدارانه، آزادی انتخاب را از ما میگیرد یا همانطور که گرت وینتر، مدیر بخش توزیع شرکت سرمایهگذاری خطرپذیر NewLab استدلال میکند، زندگی ما را به روشهای سادهای بهبود میبخشد.
وینتر به من گفت: مردم فکر میکنند هوش مصنوعی ترسناک است، اما در واقع زندگی ما را به شیوههایی که حتی متوجه نمیشویم بهبود میبخشد و اجازه میدهد به معنای واقعی کلمه راحتتر نفس بکشیم.
قبل از اینکه آزمایشم را در دوشنبه ای تصادفی از ماه اکتبر شروع کنم، باید به سؤالی اساسی پاسخ میدادم، «هوش مصنوعی را چگونه تعریف میکنم»؟ بسیاری از مردم این اصطلاح را با هوش مصنوعی مولد مرتبط میدانند که ناگهان سال ۲۰۲۲ ظهور کرد. این فناوری مقالات تحقیقاتی را به زبان انگلیسی دانشگاهی تولید و تصاویری از مشتریان خندان را برای تبلیغات نوشیدنیهای غیرالکلی خلق میکند.
اما چتر هوش مصنوعی انواع دیگری از نرمافزارها را نیز دربر میگیرد که قادر به یادگیری و تکامل هستند (ازجمله یادگیری ماشینی که از اوایل دهه ۲۰۰۰ رواج یافته است). نرمافزار یادگیری ماشینی خود یا پیشبینیهایش را بر مبنای دادههای جدید بهروزرسانی میکند. وقتی برنامه نقشهخوانی Waze میانبری به خانه والدینتان مییابد، میتوانید از یادگیری ماشینی تشکر کنید. برای دوری از هوش مصنوعی، تصمیم گرفتم از تولید هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی اجتناب کنم.
از همان لحظه نخست که در آپارتمانم در نیویورک از خواب بیدار شدم، میدانستم هوش مصنوعی همه جا هست. در حالی که هنوز در رختخواب بودم، به طور غریزی دستم را به سمت آیفونم دراز کردم تا آن را جلوی صورتم بگیرم و قفلش را باز کنم. اما نه! تشخیص چهره به وسیله هوش مصنوعی پشتیبانی میشد و من درست مانند سال ۲۰۱۷ رمز عبورم را وارد کردم.
حالا که قفل گوشیام باز شده چه کارهایی میتوانم انجام دهم؟ کار زیادی نمیتوانم بکنم. نه فیسبوک، نه اینستاگرام. فیدهای رسانههای اجتماعی به وسیله هوش مصنوعی تنظیم میشوند و پر از تبلیغات تولید شده به وسیله هوش مصنوعی هستند. پادکستها چطور؟ نه. بسیاری از پادکستها از نرمافزار ویرایش مبتنی بر هوش مصنوعی استفاده میکنند.
آیا باید اخبار را دنبال کنم؟ طبق نظرسنجی آسوشیتدپرس سال ۲۰۲۴، ۷۰ درصد روزنامهنگاران گزارش کردند، سازمانهایشان از ابزارهای هوش مصنوعی مولد برای تحقیق یا اهداف دیگر استفاده میکنند. من از رویدادهای جاری بیخبر خواهم ماند که میتواند امتیاز اضافی عالی باشد.
فیدهای رسانههای اجتماعی به وسیله هوش مصنوعی تنظیم میشوند و پر از تبلیغات تولید شده به وسیله هوش مصنوعی هستند
چک کردن ایمیلم هم غیرقابل قبول بود، زیرا جیمیل از یادگیری ماشینی برای فیلتر کردن پیامهای ناخواسته استفاده میکند. بنابراین، آیفونم را در کشو گذاشتم.
در واقع، تقریباً همه چیز در زندگی ما تحت تأثیر هوش مصنوعی مولد و یادگیری ماشینی قرار دارد (چه در طراحی، تولید، بازاریابی یا حمل و نقل). دیگر سؤال این نیست آیا فناوریهای جدید چیزی را تحت تأثیر قرار میدهند یا خیر، بلکه سؤال این است تأثیر تا چه حد خواهد بود.
تصمیم گرفتم به همه چیز در زندگیام از یک تا ۱۰ نمره بدهم. اگر چیزی وجودش را تقریباً بهطور کامل مدیون هوش مصنوعی یا یادگیری ماشینی باشد، مانند ایمیلهای تصادفی که صندوق ورودیام را پر میکنند، نمره ۱۰ میگیرد.
درباره درخت بیرون پنجرهام چطور؟ اداره پارکها و تفریحات شهر نیویورک از خودروهای مجهز به اسکنر برای سرشماری درختان با استفاده از برنامه هوش مصنوعی استفاده و سلامت بیش از ۶۰۰ هزار درخت را در پیادهروهای شهر رصد میکند. بنابراین، درخت افرا در محله من تحت تأثیر هوش مصنوعی قرار گرفته است، اما فقط کمی. این درخت امتیاز یک از 10 دریافت کرده است.
معمولاً قبل از ترک آپارتمان، آب و هوا را با تلفن همراهم بررسی میکنم. اما برنامههای هواشناسی از دادههای یادگیری ماشینی استفاده میکنند. بنابراین به روش سنتیتر متوسل شدم (دستم را از پنجره بیرون بردم). دما حدود ۲۱ درجه سانتیگراد بود و من به ژاکت نیاز نداشتم، گرچه چتر هم برده بودم زیرا نمیدانستم باران میبارد یا نه.
برای رفتن به رستوران و ملاقات با همکارانم، استفاده از تاکسی های اینترنتی ممنوع بود، زیرا آنها از هوش مصنوعی برای قیمت گذاری، سفارش و برنامه ریزی استفاده می کنند. درباره سفارش تاکسی چطور؟ هنوز ممنوع است. تولیدکنندگان خودرو از هوش مصنوعی برای طراحی قطعات استفاده می کنند و بیش از نیمی از خودروهای مدرن به ویژگی های یادگیری ماشینی مانند حسگرهایی که هنگام انحراف از مسیر به شما هشدار می دهند، مجهز هستند.
به مترو فکر کردم. سازمان حمل و نقل شهری از نرمافزار مبتنی بر هوش مصنوعی برای نظارت بر الگوهای فرار از پرداخت کرایه استفاده میکند و تابلوهای الکترونیکی بالای سکوها (آنهایی که نشان میدهند قطار بعدی پنج دقیقه دیگر است) با کمک هوش مصنوعی مولد کدگذاری شدهاند. بنابراین، در مقیاس من، مترو امتیاز دو کسب کرد.
حالا، شاید دوچرخه امنترین گزینه باشد؛ نه «دوچرخه شهری» که از یادگیری ماشینی برای پیشبینی تقاضا و مکانیابی دوچرخهها استفاده میکند. در عوض، دوچرخه پسرم را از زیرزمین ساختمانمان قرض گرفتم.
متأسفانه، احتمال داشت در سفرم مرتکب چندین تخلف رانندگی شوم. وزارت حمل و نقل شهر نیویورک از یادگیری ماشینی برای تحلیل ترافیک و جریان عابران پیاده استفاده میکند.
بالاخره به مقصد رسیدم. برای همکارانم توضیح دادم سعی داشتم از تعامل با هوش مصنوعی اجتناب کنم، اما متوجه مردی در نزدیکی شدم که ایرپاد، آخرین مدل Pro3 به گوش داشت که شامل یک ویژگی هوش مصنوعی است که زبانها را به صورت آنی ترجمه میکند. چگونه هزینه غذایم را پرداخت کنم؟ این گیجکننده بود. شرکتهای کارت اعتباری از هوش مصنوعی برای تشخیص فعالیتهای کلاهبرداری استفاده میکنند و خودپردازی که من برای برداشت پولم از آن استفاده میکنم نیز همین کار را میکند.
فکر میکردم پرداختهای نقدی در مقیاس هوش مصنوعی ارزش کمتری نسبت به کارتهای اعتباری دارند، بنابراین با اسکناسهای ۲۰ دلاری پرداخت کردم. یکی از همکاران گفت، «بیا قبل از رفتن سلفی بگیریم». جواب دادم، «این کار را انجام نمی دهد، چون دوربینهای گوشیهای هوشمند از هوش مصنوعی برای تعیین فوکوس و تنظیم نور استفاده میکنند». اما با یک دوربین تاشوی قدیمی کداک در کیفم آماده بودم.
روز بعد سخت گذشت و چند ساعت آخر تجربهام را صرف نوشتن مقاله کردم. نمیتوانستم از مکبوک پرو خودم استفاده کنم، زیرا پر از ویژگیهای یادگیری ماشینی است، ازجمله ترکپدی که طوری آموزش دیده که لمسهای تصادفی را نادیده بگیرد.
من با ماشین تحریری که چند روز قبل خریده بودم شروع به کار کردم. صدای کلیکش را دوست داشتم، اما جوهر روی نوارش بود. سپس با وجود نگرانیام از اینکه تولیدکنندگان این ابزارهای نوشتاری ساده جزو ۵۱ درصد شرکتهایی هستند که طبق نظرسنجی Résumé Builders از هوش مصنوعی برای استخدام استفاده میکنند، به خودکار و کاغذ روی آوردم. از آنجایی که منبع تغذیه خورشیدیام تمام شده بود، با نور شمع مینوشتم که کمی راحتتر بود.
قبل از شروع آزمایش یادداشتهایی را که چاپ کرده بودم، مرور کردم. اینجا باید اعتراف کنم؛ بخشی از تحقیقات من از ChatGPT گرفته شده است، زیرا جزو بیشتر روزنامهنگارانی هستم که کارشان به وسیله هوش مصنوعی متحول شده است. من از آن سؤالاتی پرسیدم، مانند «اداره پارکها چگونه از هوش مصنوعی استفاده میکند»؟ که تا حدودی مرا به سمت شمارش درختان سوق داد.
این چند ساعت گذشته چه احساسی داشتم؟ کمی نگران فراگیر بودن هوش مصنوعی هستم. شفافیت بیشتری میخواهم. به نظر میآید مهم است بدانیم چه زمانی تصویر یا ایمیلی به وسیله هوش مصنوعی تولید میشود و میخواهم کنترل بیشتری روی الگوریتمهایی که بر زندگی من تأثیر میگذارند، داشته باشم.
همچنین درباره اینکه جهان در پنج سال آینده چگونه خواهد بود، مطمئن نیستم؛ اما مطمئنترم که هوش مصنوعی به طور فزایندهای در زندگی روزمره ما دخیل خواهد شد.