به گزارش راهبرد معاصر؛ چگونه بفهمیم کرونا داریم یا نه؟ اگر کرونا را در گام های اول تشخیص دهیم هم درمان راحت تر خواهد بود و هم از انتقال آن به سایر افراد جلوگیری می شود. ویروس کرونا این روزها با شتاب بیشتری در جامعه جولان می دهد و هر روز شاهد مرگ روزانه بیش از 170 نفر از هم وسنانمان هستیم. در ادامه درباره اینکه چگونه بفهمیم کرونا داریم یا نه؟ برایتان توضیح داده ایم.
شیوع ویروس کرونا در کشور، این روزها زندگی همه را به هم ریخته است و همه نگران وضعیت خودشان هستند؛ در این شرایط عدم آگاهی بسیاری از هموطنان از نحوه ابتلا به ویروس کرونا< علامتهای آن و یا مشابهتهای بین این ویروس و دسگر بیماریها مدیریت افکار عمومی در این زمینه را سخت کرده است؛ این روزها اگر در خانه، محل کار معابر عمومی و یا در فروشگاهها به هنگام خرید مایحتاج ناگهان سرفهتان بگیرد بیاختیار اطرافیانتان از شما فاصله گرفته و شما را به مبتلابودن به بیماری کرونا متهم میکنند.
در اولین واکنش به علامات ویروس کرونا باید گفت که هر سرفهای ناشی از کرونا نیست و این نکته مهمی است که شما بتوانید علائم بیماری کرونا را از بیماریهای مشابه و شایع تشخیص دهید.
دلیل اهمیت این تشخیص نیز در این است که مراجعه به مراکز درمانی که بهصورت بالقوه، مکانهایی با سطح آلودگی بالای ویروسی و میکروبی (در مقایسه با سایر مکانهای عمومی) محسوب میشوند، خطر ابتلای شما به سایر بیماریها را افزایش میدهد.
بنابراین توجه داشته باشید که اگر بیماری شما، یک بیماری ساده مثل آنفلوانزا باشد، با مراجعه به مراکز بهداشتی درمانی، کلینیکها، مطبها و بیمارستانها، ناخواسته خود را در معرض خطر ابتلا به کرونا قرار دادهاید.
متخصص بیماری های عفونی، استفاده از سی تی اسکن را به علت قیمت مناسب و حساسیت بالا رایج ترین روش تشخیص کرونا در کشور دانست.
شروین شکوهی، درباره انواع آزمایش های تشخیص کرونا، توضیح داد: یکی از تست هایی که از ابتدای شیوع کرونا استفاده می شد، تست ملکولی « RT-PCR» است که با نمونه گیری از حلق، بینی و یا از طریق «برونوسکپی» انجام می شود و احتمال مثبت شدن تست در هریک از این روش ها با دیگری متفاوت است.
وی با اشاره به اهمیت میزان حساسیت و ویژگی در تست های کرونا توضیح داد: در حساسیت یک تست، نتیجه منفی و در ویژگی تست ها نتیجه مثبت اهمیت دارد.
شکوهی با بیان اینکه تست های یاد شده ویژگی بالایی دارند، گفت: اما میزان حساسیت این نوع تست ها با یکدیگر متفاوت است.
وی میزان حساسیت تست ملکولی « RT-PCR» که برای تشخیص کووید ۱۹ نمونه آن از حلق گرفته می شود را ۳۰ درصد، بینی را ۶۰ درصد و حساسیت تستی را که نتیجه آن از طریق نمونه برونوسکپی بررسی می شود، بیشتر از نمونه حلق و بینی عنوان کرد.
این متخصص درباره معنای حساسیت تست ها توضیح داد: برای مثال اگر گفته می شود میزان حساسیت یک تست ۳۰ درصد است و نتیجه آن تست منفی شده، به این معناست که ۳۰ درصد می توان گفت که یک بیمار مبتلا به کووید ۱۹ نیست و درباره ۷۰ درصد احتمال آن نمی توان صحبتی کرد.
شکوهی با بیان اینکه تست مولکولی « RT-PCR» در ابتدای شیوع بیماری به علت در دسترس نبودن، گران قیمتی و میزان پایین حساسیت چندان توسط پزشکان مورد استفاده قرار نگرفت، افزود: پزشکان به همین خاطر برای تشخیص کرونا از سی تی اسکن که حساسیت قابل قبولی دارد و با کم کردن اشعه، برای بیمار مشکل چندانی ایجاد نمی کند و قیمت مناسبی دارد استفاده بیشتری می کنند.
وی با بیان اینکه عکس برداری ساده از سینه حساسیت و ویژگی بالایی ندارد، گفت: تست دیگری که اخیرا رایج شده و به دنبال حذف آن هستیم، تست «سرولوژی» است که بسیاری از کسانی که برای تشخیص کرونای بیمار از این تست استفاده می کنند، توانایی معنا کردن آن را ندارند.
این متخصص با بیان اینکه این نوع تست، مثبت و منفی کاذب زیادی دارد و کاربرد قابل قبولی در تشخیص بیماری ندارد، گفت: کاربرد این تست آن است که از طریق آن تشخیص داده شود چه کسانی در گذشته به این ویروس آلوده شده اند.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی افزود: البته تست های دیگری نیز برای تشخیص کرونا وجود دارد که در کشور ما از آن ها استفاده نمی شود و رایج ترین تست ها همین انواعی که نام برده شد، اما هیچ یک از این تست ها نمی تواند ابتلا و یا عدم ابتلا به کرونا را قطعی ثابت کند.
شکوهی درباره افرادی که بدون داشتن علامت بیماری اقدام به انجام تست کرونا می کنند، توضیح داد: انجام چنین تست هایی در صورتی مطلوب است که بعد از مشخص شدن نتیجه تست، قدرت و اراده ای برای انجام اقدامات لازم وجود داشته باشد.
وی ادامه داد: هرچقدر تست های بیشتری انجام شود مبتلایان بی علامت بیشتری شناسایی می شوند، اما شناسایی این افراد به تنهایی کافی نیست و این موضوع زمانی کارایی دارد که فرهنگ فرد مبتلا به سطحی رسیده باشد که اگر فهمید مبتلاست قرنطینه را رعایت کند و یا اینکه ارگان های مربوطه این قدرت را داشته باشند که فرد مبتلا را ملزم به رعایت قرنطینه کنند.