به گزارش راهبرد معاصر؛ برخی شواهد، بیانگر تشدید بحران‌ها در مرز روسیه و اوکراین و حرکت طرفین به سوی یک درگیری مخرب می‌باشد. بدیهی است که در معادله‌ی نبرد مسکو و کی‌یف، طرف اوکراینی و بازیگران اروپایی ناتو بدترین هزینه‌ی ممکن را پرداخت خواهند کرد زیرا برخلاف آمریکا که در موقعیت جغرافیایی متفاوتی قرار دارد، به زمین اصلی جنگ با روس‌ها تبدیل می‌شوند.
نکته‌ای که در این میان بیش‌از هر چیزی به چشم می‌آید، مربوط به بازی خاص واشنگتن در قبال بحران اوکراین است: از ارسال تجهیزات نظامی به اوکراین گرفته تا امتناع از اعزام نظامیان آمریکایی در صورت وقوع نبرد! از اصرار بر گسترش ناتو به شرق تا تاکید بر راهکار دیپلماتیک در حل بحران‌های امنیتی موجود میان روسیه و ناتو!
بدون شک اصلی‌ترین دشمن اوکراین ، روسیه نیست! مقامات آمریکایی از سال 2014 میلادی و پس از سقوط دولت یانوکویچ در کی‌یف تلاش کرده‌اند تا از ظرفیت ژئوپلیتیکی اوکراین به مثابه اهرمی بازدارنده و مداخله‌گر علیه روسیه استفاده نموده و از این طریق، استراتژی مهار همه جانبه مسکو در نظام بین‌الملل را کلید بزنند. با این حال، اوکراین در این معادله حکم شریک استراتژیک واشنگتن را ندارد بلکه مقامات دو حزب دموکرات و جمهوریخواه در آمریکا صرفا این کشور را ابزار و زمین‌بازی خود در تقابل با مسکو تلقی می‌کنند.
این نگاه ابزاری طی روزهای اخیر بیش از هر زمان دیگری در مواضع جوبایدن رئیس جمهور آمریکا و دیگر مقامات این کشور ظهور و بروز پیدا کرده است. بایدن حتی یک‌بار تاکید کرد که در صورت وقوع منازعه‌ای محدود (میان روسیه و اوکراین)، می‌توان نسبت به حل‌وفصل ماجرا امیدوار بود! این اظهار نظر رئیس جمهور آمریکا با خشم زلنسکی رئیس جمهور اوکراین مواجه شد. در هر حال، نتیجه‌ی بازی چشم بسته‌ی کی‌یف در زمین واشنگتن چیزی جز «تشدید مولفه‌های بحران‌ساز» در اروپا نبوده است.
در این میان، پاسخ کتبی ناتو به درخواست روسیه در ارتباط با تضمین امنیتی نتوانسته است مقدمات رضایت مقامات کرملین را فراهم سازد. مطالبات مسکو از غرب در این معادله مشخص است: چشم‌پوشی از گسترش ناتو در شرق اروپا و دوم عقب‌نشینی همه نیروهای نظامی که پس از سال ۱۹۹۷ در کشورهای شرق اروپا مستقر شده‌اند.
مخالفت ناتو با این موارد، منجر به ایجاد گره‌های کور استراتژیک و ژئوپلیتیکی در اوکراین و اروپا شده است. پارلمان اوکراین در سال ۲۰۱۴ تصمیم به عضویت در پیمان ناتو گرفته؛ مصوبه‌ای که به علت مخالفت روسیه تا کنون اجرایی نشده است. در این میان، مقامات آمریکایی ابایی از قربانی کردن بازیگران اروپایی ناتو و اوکراین پای اهداف خود ندارند. تجربه‌ی دهه‌های اخیر در حوزه‌ی روابط بین‌الملل نشان داده است که «متحدان آمریکا» در اکثر موارد به قربانیان نهایی بازی نامتوازن و غیرقابل پیش‌بینی دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان تبدیل خواهند شد. زمان زیادی به طول نخواهد انجامید که این قاعده در قبال تحولات اوکراین نیز به اثبات برسد!