به گزارش «راهبرد معاصر»؛ در روزگاری به سر می بریم که بی شباهت به ابتدای انقلاب نیست؛ روزهایی که همه مستکبران و زورگویان دنیا قصد داشتند انقلاب نوپای ایران را در نطفه خفه کنند و برای رسیدن به این منظور از هیچ تلاشی رویگردان نبودند؛ از آشوب و اغتشاش و به آتش کشیدن زندگی مردم گرفته تا شهادت پیر، جوان، زن، کودک و بمبگذاری در کوچه، خیابان، مدرسه، مسجد، مجلس و ترور مردان تراز اول انقلاب؛ حالا این دشمنی ها رنگ و بوی عصر جدید و فناوری روز گرفته و جنگ رسانه ای، ترکیبی و تحریم های همه جانبه علیه نظام و انقلاب ادامه دارد.
هر روز که می‌گذرد، شاهد حربه های جدیدی از سوی رسانه های وابسته به قدرت های بیگانه و دشمنان نظام و ملت ایران هستیم. حربه ها رنگ و بوی دیگری دارند، روزی رویگردانی از پلیس و آسیب به آنها به سبب وارونه سازی واقعیت ها و روز دیگر تحریم خرید محصولی خاص برای ضربه اقتصادی و حالا هم بی اعتنایی به پرچم و سرود ملی در دستور کار است تا این تصویر بی محتوا القا و به همه دنیا مخابره شود که مردم ایران دیگر از نظام سیاسی خود دل بریده و تعلق خاطری به آن ندارند.
شاید آنجا که بازیکنان تیم ملی فوتبال ساحلی با بی‌احترامی به پرچم و سرود ملی، قلب میلیون‌ها ایرانی را به درد آوردند و پایه‌گذار بدعتی در عرصه ورزش شدند، تصور نمی کردند چه ذوق زدگی عجیبی برای دشمن به همراه آورده اند
درست در همین بلوای رسانه ای و جنگ ترکیبی دشمن علیه نظام و انقلاب یک سؤال حقایق بی شماری از علل اتفاقات و چرایی انتخاب این مسیر شوم را به وسیله دشمن افشا می کند و آن اینکه گردانندگان معرکه به دنبال چه و دنبال کنندگان آنها چه چیزی برای آینده متصور هستند، چه تکلیفی بر گردن مردم و مسئولان درقبال حمایت از جمهوری اسلامی وجود دارد و این غائله به کدامین سوی رهنمون خواهد شد؟
این موضوع از سویی موجبات جری شدن برخی اغتشاشگران متوهم را فراهم کرده است که می توانند با بی احترامی به پرچم و سرود ملی مسیر جریان ها را به سوی خود تغییر دهند و از سوی دیگر موجبات دلسردی و نگرانی بخشی از جامعه که خود را متعلق به این نظام می دانند فراهم می کند؛ موضوعی که تکلیفی مهم در حمایت از کیان ملی برای همه ایجاد کرده است.
شاید آنجا که بازیکنان تیم ملی فوتبال ساحلی با بی‌احترامی به پرچم و سرود ملی، قلب میلیون‌ها ایرانی را به درد آوردند و پایه‌گذار بدعتی در عرصه ورزش شدند، تصور نمی کردند چه ذوق زدگی عجیبی برای دشمن به همراه آورده اند؛ دشمنی که دلسوز مردم نیست و امنیت، آرامش و پیشرفت مردم را نمی خواهد.
واکنش های مردم به حرکت ضد ارزشی بازیکنان تیم ملی فوتبال ساحلی عمق ناراحتی از جوانانی که قرار بود قهرمانان و افتخارآفرینان کشور باشند را به خوبی نشان داد، آنجا که پدر شهیدی از کام تلخ خانواده شهدا بعد از این اقدام می گوید و در مقابل، دشمنان ابدی ایران از رفتارهای تنش‌آفرین و بی‌حرمتی‌شان به پرچم و سرود ملی ذوق‌زده می شوند و این سؤال ایجاد می شود که آنها در زمین چه کسی بازی می‌کنند؟
همخوانی نکردن بازیکنان و کادر فنی تیم والیبال نشسته در بازی نهایی جام جهانی در بوسنی نیز آن قدر غیرمنتظره، عجیب و باورنکردنی بود که حتی حرکت زیبا و تحسین برانگیز آنها در به جا آوردن سجده شکر دسته‌جمعی بر پرچم مقدس ایران و بوسیدن این نماد ملی پس از قهرمانی نیز نتوانست بر این اتفاق سرپوش بگذارد. رسانه‌های معاند به جای بازتاب این حرکت زیبا، بر بی‌اعتنایی اعضای تیم به سرود ملی مانور دادند و قهرمانی ارزشمند آنها را بی ارزش کردند. هرچند عنوان می شود این حرکات تحت تأثیر فضای رسانه ای و عجولانه بوده است، اما باید پرسید این افراد بدون کیان ملی، سرود و پرچم ایران آزاد چه آینده ای برای خود متصور هستند؟
باید عنوان کرد، نظام جمهوری اسلامی ایران از ابتدای انقلاب تاکنون به سبب اهداف و آرمان های والایی که در راستای عدالت، آزادی خواهی و کوتاه کردن دست استکبار جهانی داشته، مورد دشمنی دشمنان غداری قرار گرفته است؛ دشمنانی که با انواع دشمنی ها برای برانداری نظام و نابودی این ملت آزاده دست زده، اما نتیجه ای نگرفته اند و این بار کیان و امنیت ملی را هدف قرار داده اند.
آنچه مسلم است، اینکه قصد دشمن از هدف قرار دادن کیان ملی برهم زدن امنیت و درنهایت تجزیه ایران اسلامی است. این همان دشمن قسم خورده ای است که برای تحقق آنچه می خواهد دست به انقلاب های مخملی در کشورها می زند؛ انقلاب هایی که چیزی جز هرج و مرج و خسارت های عظیم به جوامع به دنبال ندارد، لذا لازم است تک تک مردم ایران بر یکپارچگی و وحدت و حمایت از نظام اجماع داشته باشند.
نقد و نارضایتی از ساختار مدیریتی در همه جوامع و شاید بیشتر از ایران در همه کشورها وجود دارد، اما این مهم می تواند با همدلی و انعکاس مشکلات به دولتمردان و کسانی که در عرصه حکمرانی انجام وظیفه می کنند، اصلاح شود؛ اما خط گیری از جبهه هایی که مخالف نظام و ملت انقلابی بوده و هستند، نمی تواند مشکلات را حل کند؛ زیرا کسانی که آن سوی مرزها خط مشی تعیین می کنند، دلسوز مردم نیستند و اگر کسی دلسوز مردم ایران باشد، مردم و آحاد جامعه و نخبگان و تحصیلکردگان و دانشمندان آن جامعه هستند، نه آنهایی که برای اغتشاش و آشوب و اعتراض سلاح جنگی و کوکتل مولوتف وارد می کنند و جنگ های خیابانی آموزش می دهند.
نظام جمهوری اسلامی ایران از ابتدای انقلاب تاکنون به سبب اهداف و آرمان های والایی که در راستای عدالت، آزادی خواهی و کوتاه کردن دست استکبار جهانی داشته، مورد دشمنی دشمنان غداری قرار گرفته است
حمایت علنی و صریح از نظام و وحدت برابر دشمنی که آینده ای مانند افغانستان و تجزیه و تکه تکه شدن آن متصور است، می تواند تضمین کننده ایرانی آباد باشد که جوانان دلسوزش موشک و واکسن می سازند، ماهواره پرتاب می کنند و تلسکوپی در کلاس جهانی با وضوح عکس هایی بالاتر از هابل می سازند.
اگر مردم بدانند دستاوردهای ۴۳ سال اخیر آن هم در اوج تحریم های ریز و درشت جهانی به نخبگانی ختم شده که دانشگاه های بزرگ دنیا برای جذبشان رقابت دارند و دانشمندان جهان حیرت زده انگشت به دهان این دستاوردها در عرصه های نظامی، فضایی، پزشکی، ژنتیک و مهندسی هستند، در حمایت علنی لحظه ای شک نمی کنند. لازم است دستاوردهای طلایی و اتفاقات مبارک انقلاب اسلامی در بوق و کرنا شود تا جهان به حدیث پیامبر مکرم اسلام (ص) ایمان بیاورد که «دانش اگر در ثریا هم باشد، مردمانی از سرزمین پارس به آن دست می یابند».
جهان سرمایه داری در حال افول و قدرت و آینده در دستان کشورهایی به جز آمریکا و متحدانش است؛ این مهم را تحلیلگران غربی بارها عنوان کرده اند و از قدرت ایران در پس پیشرفت های عظیم ملی، آن هم بدون کمک های خارجی وحشت دارند و تاکنون به هر حربه ای چنگ انداختند موفق نشدند و چاره ای جز دروغ های شاخدار و فریب برای اختلاف های داخلی و تجزیه ندارند.
شاید راهکار دیگری که سبب می شود مردم خودجوش به میدان بیایند، مبارزه علنی و شدید و اقدامات محکم در راستای مبارزه با فساد و مفسدان جامعه باشد، زیرا مردم وقتی بدانند نظام در راستای عدالت حرکت می کند و تبعیض‌های ناروا را کنار می زند، حمایت خود را به شکل عملی و در مقابل دشمنان نشان می دهند.
نباید از جنگ رسانه‌ای دشمن غافل شد، زیرا در جنگ رسانه‌ای حقایق وارونه جلوه داده می شود و باید ظرافت‌های رسانه‌ای رعایت شود و مواظب بود دشمن از کاه، کوه نسازد و برای مردم چالش درست نکند و افتخاراتی که مردم ایران در عرصه علم، فناوری و پیشرفت و جنبه‌های مختلف به دست آورده اند و سبب شده است کشورمان در جمع 10 کشور نخست دنیا قرار بگیرد، بیشتر جلوه داده شود تا امید ایجاد شود و نظام در مقابل دشمنان تضعیف نشود.
کسانی که صددرصد موافق سیاست های نظام هستند و کسانی که مخالف هستند باید در راستای فهم و درک صحیح واقعیت ها کنار هم بنشینند. لازم است قدرت صبر جمعی و درک متقابل از موضوعات داشته باشیم که خدای ناکرده به تصمیم‌های یکجانبه و اظهارنظرهای تک بعدی نرسیم و لازمه آن گفت و گو به وسیله رسانه‌ها، نشست ها، کنار هم بودن‌ها، درک واقعیت ها و نشستن نسل جوان در کنار پیشکسوتان نظام و انقلاب است.
نسل جوان باید مشکلات را بیشتر درک کنند و به مرور زمان واقعیت ها برایشان مشخص شود و چه بسا راهکاری برای برون رفت از مشکلات داشته باشند که به کارگزاران منتقل شود.