به گزارش راهبرد معاصر، مراسم بزرگداشت یکصدویکمین سال تأسیس شورای عالی آموزش و پرورش با حضور اعضای شورای عالی و جمعی از فرهیختگان، اندیشمندان و صاحب نظران حوزه نظام تعلیم و تربیت در سالن اجتماعات دبیرستان شاهد شهدای هفتم تیر برگزار شد.
علیرضا کریمیان مدیرکل آموزش و پرورش شهر تهران در این برنامه ضمن گرامیداشت یاد شهدا به ویژه شهدای دانش‌آموز و فرهنگی، اظهار کرد: باید برای آینده شورای عالی آموزش و پرورش با توجه به زیست بوم‌های نوظهور برنامه داشته باشیم؛ این شورا قطع و یقین باید برای چنین شرایطی خود را آماده کند و برنامه داشته باشد.
وی به موضوعات دیگر چون اقتصاد آموزش و پرورش و جایگاه آموزش و پرورش در کشور اشاره کرد و افزود: نیروی انسانی از دیگر موارد است که یکی از چالش‌های آموزش و پرورش محسوب می‌شود.
کریمیان ادامه داد: آموزش و پرورش شهر تهران در فضای تعامل با شورای عالی آموزش و پرورش، بحث رتبه‌بندی مدارس را در نظر دارد؛ نگاه ما مسأله محور و با تأکید بر موضوعات و مسائلی است که مدارس با آن مواجه هستند.
* شورای عالی آموزش و پرورش چگونه ایجاد شد؟
پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و بر اساس مطالعات و بررسی‌های مقدماتی لزوم استمرار فعالیت این شورا احساس شد و به همین منظور لایحه قانون تشکیل شورای عالی آموزش و پرورش از طرف وزارت آموزش و پرورش تهیه و برای تصویب به «شورای انقلاب اسلامی ایران» تقدیم شد. این لایحه در 15 ماده و 4 تبصره در بهمن‌ماه سال 1358 به تصویب شورای مذکور رسید و برای اجرا به وزارت آموزش و پرورش ابلاغ شد.
در سال 1381 برای ارتقای جایگاه و نقش شورای عالی در فرایند تعلیم و تربیت، اصلاحاتی در قانون شورا به عمل آمد و قانون اصلاح لایحه قانونی راجع به تشکیل شورای عالی‌آموزش و پرورش مشتمل بر 5 ماده به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید. براساس این اصلاحیه، تغییراتی در لایحه قانونی راجع به تشکیل شورای عالی آموزش و پرورش مصوب جلسات مورخ ۲۷ بهمن ۵۸ و ۱۶ فروردین ۵۹ شورای انقلاب جمهوری اسلامی و قانون اصلاح موادی از قانون تشکیل شورای عالی آموزش و پرورش مصوب ۲۵ آذر ۶۵ مجلس شورای اسلامی به‌وجود آمد.
براساس این تغییرات، شورای عالی آموزش و پرروش به عنوان مرجع سیاست‌گذاری در حوزه آموزش عمومی و متوسطه در چارچوب سیاست‌های کلی نظام و قوانین و مقررات موضوعه شناخته شد که سازمان اداری آن با بودجه و تشکیلات مستقل زیر نظر شورای عالی آموزش و پرورش فعالیت می‌کند و وظیفه پشتیبانی علمی، پژوهشی و خدماتی متناسب با وظایف و مسئولیت شورا، نظارت بر حسن اجرای مصوبات و توسعه ارتباطات با مجریان و مردم را به عهده دارد.
ایران در دوره قاجاریه و به‌خصوص در عصر ناصری دچار تحولات جدیدی در عرصه‌های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی شد. از آنجا که به تدریج ناکارآمدی نظام آموزش سنتی آشکار و ناتوانی آن در پاسخ‌گویی به نیازهای جدید بیش از گذشته احساس شد، تاسیس مدارس به سبک جدید در دستور کار نخبگان فرهنگی سیاسی وقت قرار گرفت. این امر مستلزم طراحی و اجرای نظام نوین آموزشی اعم از ساخت و تاسیس مدارس ایجاد ساختار جدید، استفاده از تکنولوژیهای آموزشی، تولید محتوا، آموزش معلمان و... بود. برای این منظور انجمنی متشکل از موسسان و حامیان مدارس نوین تحت عنوان «انجمن معارف» در سال 1275 هـ. ش تشکیل شد که بعد از تغییرات و تحولات گوناگون، اکنون ما آن را با عنوان «شورای عالی آموزش و پرورش» می شناسیم. در واقع شورای عالی آموزش و پرورش را می‌توان پایه‌گذار اساس و ساختار بنیاد فرهنگ جدید معاصر ایران به طور اعم و نظام آموزش نوین به طورخاص تلقی کرد؛ به طوری که حوزه ماموریت شورا تا اواسط دهه چهل عرصه گسترده‌ای از امور فرهنگی، آموزشی، علمی کشور را در برمی‌گرفت که امروزه به چندین وزرات‌خانه و سازمان واگذار شده است.
تاسیس انجمن معارف در سال 1275 هجری شمسی نقطه عطفی در تاریخ علمی و فرهنگی کشورمان بود. در این انجمن که وزیر علوم و تنی چند از فضلا و دانشمندان عضویت داشتند، علاوه برتأسیس مدارس و تالیف و تدوین چند کتاب درسی و انتشار روزنامه معارف، کتابخانه ملی نیز بنیان نهاده شد. در اسفند 1300 هجری شمسی قانون تأسیس شورای عالی معارف مشتمل بر 15 ماده به تصویب مجلس شورای ملی رسید و در سال 1316 با تصویب فرهنگستان ایران، وزارت معارف به «وزارت فرهنگ» و به تبع آن شورای عالی معارف هم به «شورای عالی فرهنگ» تغییر نام پیدا کرد. در دی 1331 قانون تشکیل شورای عالی فرهنگ مشتمل بر 12 ماده و 10 تبصره به تصویب مجلسین سنا و شورای ملی رسید.
در سال 1343 وزارت فرهنگ به سه وزارتخانه آموزش و پرورش، آموزش عالی، و فرهنگ و هنر تفکیک شد و شورای عالی فرهنگ نیز به «شورای عالی آموزش و پرورش» تغییر نام داد و در شهریور 1345 قانون تشکیل شورای عالی آموزش و پرورش مشتمل بر 9 ماده و 5 تبصره از تصویب کمیسیون مجلسین وقت گذشت./ فارس