به گزارش «راهبرد معاصر»؛ جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا در سخنرانی اخیر خود اعلام کرد، به ارتش کشورش دستور داده است شروع به ساخت «بندر دریایی» یا «اسکله موقت» در سواحل غزه برای انتقال کمک های بشردوستانه به این منطقه کند که حدود 2.3 میلیون فلسطینی در آنجا زندگی می کنند.
به نظر می‌آید این موضع گیری تأیید می‌کند رئیس‌جمهور آمریکا و دولتش از زمان آغاز جنگ در نوار غزه در هفتم اکتبر 2023 همچنان به حمایت بی‌پایان خود از اسرائیل ادامه می دهند و از این کار دست برنخواهند داشت؛ تا جایی که برخی واشنگتن را طرف کلیدی جنگ غزه می بینند.
ارتش ایالات متحده مدت هاست ایده مونتاژ اسکله شناور را به عنوان راهکاری برای انتقال تدارکات به ساحل در مناطقی که بنادر ناکافی هستند یا در جنگ آسیب دیده اند، مطرح کرده است
این تصمیم آمریکا پس از افزایش انتقادات بین‌المللی از اسرائیل پس از خودداری از ورود کمک‌های بشردوستانه به غزه گرفته شد، در حالی که گزارش‌های بین‌المللی نشان دهنده رنج مردم فلسطین در نوار غزه از کمبود شدید مواد غذایی و تجهیزات بهداشتی و درمانی است. حال باید دید هدف آمریکا از ساخت بندر دریایی تسهیل ورود کمک ها به غزه است یا اهداف دیگری در سر دارد؟
مورد متناقضی که به تازگی در اظهارات شب جمعه بایدن آشکار شد، آنجا بود که در کنگره گفت، هدف از این اقدام رساندن کمک های بشردوستانه بیشتر به نوار محاصره شده غزه است و نشان می‌دهد ظاهراً هیچ نیروی آمریکایی در عرصه میدانی وجود نخواهد داشت. این در حالی است که ایالات متحده به حمایت از رژیم اشغالگر ادامه می دهد.
جنبه بشردوستانه طرح که رئیس جمهور آمریکا اعلام کرد، ارسال کمک های امدادی به نوار غزه و ایجاد بیمارستان های سیار برای درمان مجروحان جنگی است. روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز می نویسد، روند ساخت بیمارستان ها با همکاری سایر کشورهای خاورمیانه انجام خواهد شد، زیرا تأسیسات جدید و روند ارسال کمک ها به نوار غزه را قبرس فراهم می کند، اما باز هم مشکل اصلی حل نخواهد شد، زیرا توزیع کمک بشردوستانه با ادامه جنگ و بمباران شدید اسرائیل در جنوب و مرکز غزه همخوانی ندارد. 10 مارس فرماندهی مرکزی ایالات متحده از حرکت کشتی فرانک اس بیسون از ایالات متحده به شرق مدیترانه خبر داد که حامل نخستین تجهیزات برای ایجاد اسکله موقت در غزه است.
ارتش ایالات متحده مدت هاست ایده مونتاژ اسکله شناور را به عنوان راهکاری برای انتقال تدارکات به ساحل در مناطقی که بنادر ناکافی هستند یا در جنگ آسیب دیده اند، مطرح کرده است. این مفهوم به عنوان «تدارکات ساحلی مشترک» شناخته می شود و می تواند شامل ساخت پل های شناور، کشتی های تخصصی مجهز به جرثقیل و کشتی ها پشتیبانی باشد.
به نوشته روزنامه اسرائیلی یدیعوت آحارونت، هیئت نظامی آمریکایی در حالی که اسرائیل از سرعت برنامه ریزی آمریکایی ها برای اجرای این برنامه شگفت زده شده بود، از شمال نوار غزه بازدید و نقاط مناسب را برای استقرار اسکله بررسی کرد.
پیش بینی می شود ساخت این بندر 30 تا 60 روز طول بکشد، اما می تواند صدها یا هزاران سرباز آمریکایی را در کشتی های خارج از سواحل در خود جای دهد؛ هرچند طبق اظهارات جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده سربازان آمریکایی به خاک غزه پا نخواهند گذاشت.
در عین حال، وال استریت ژورنال به نقل از مقام بلندپایه اروپایی نوشت، کمک ها از قبرس به سکویی در نزدیکی غزه که به وسیله ایالات متحده ایجاد می شود، تحویل داده خواهد شد. ایالات متحده این طرح را با هماهنگی اتحادیه اروپا، قبرس، امارات و سازمان ملل متحد تهیه و قطر با کمک مالی برای حمایت از کشتی‌های تجاری انتقال دهنده کمک به غزه موافقت کرده است.
برخی تحلیلگران سیاسی معتقدند، سخنرانی بایدن تبلیغات انتخاباتی است تا به بخشی از مردم آمریکا که از عملکرد دولتش که در جنایت نسل کشی در نوار غزه دست دارند، خشمگین هستند، اطمینان خاطر دهد.
ایالات متحده این طرح را با هماهنگی اتحادیه اروپا، قبرس، امارات و سازمان ملل متحد تهیه و قطر با کمک مالی برای حمایت از کشتی‌های تجاری انتقال دهنده کمک به غزه موافقت کرده است
درواقع این اظهارات تلاشی برای جلب نظر اقشار مختلف ازجمله جوانان، لیبرال‌های مترقی و اقلیت‌های مسلمان و عرب در آستانه انتخابات ریاست‌جمهوری و تلاش برای تطهیر وجهه آغشته به خون کودکان و غیرنظامیان بی دفاع فلسطینی است که به وسیله اشغالگران با سلاح های آمریکایی کشته شده اند.
در هر صورت اگر تصمیم بایدن جدی باشد، ساخت اسکله شناور تقریباً یک تا 1.5 ماه زمان نیاز دارد که مدت زمانی طولانی نسبت به اتخاذ سیاست گرسنگی دادن به اهالی غزه است؛ سیاستی که به ویژه اقشار آسیب پذیر مانند کودکان، سالمندان، بیماران و مجروحان را که تعدادشان از 70 هزار نفر فراتر رفته است، دربر می گیرد.
به نظر می آید اقدام دولت بایدن در مقابل امکان و سهولت باز کردن کریدورهای زمینی موجود که واجد شرایط دریافت کمک های غذایی و پزشکی هستند، مانند گذرگاه رفح و کرم شالوم گامی دیرهنگام و اجرانشدنی است. اقدام دولت بایدن شبیه بازی چماق و هویج به مدیریت اسرائیلی-آمریکایی است که قصد دارند در چارچوب محلی شروع به مدیریت صحنه امداد و تلاش ها را برای تثبیت نقش دولت غزه و نهادهای اداری داخلی فلسطین نقش بر آب کنند.
بی تردید اگر دولت آمریکا نگران ریخته شدن خون فلسطینیان بود و از کشتن آنها یا سیاست گرسنگی دادن خودداری می‌کرد، بهتر بود یا اینکه از حمایت تسلیحاتی اشغالگران اسرائیلی دست بردارد و تل آویو را ملزم کند با هماهنگی قاهره گذرگاه های رفح، کرم شالوم و سایر گذرگاه های زمینی را که راه حلی سریع تری برای نجات جان کودکان و غیرنظامیان بی دفاع فلسطینی است، باز کنند.
جایگزین مناسبی وجود ندارد
گرچه سازمان ملل متحد به طور مستقیم با بیان اینکه هر راهی برای افزایش دسترسی به کمک‌ها خوب است، نظر مثبت خود را بیان کرد، اما اعتقاد دارد تمرکز بین‌المللی باید بر ورود کمک‌های بشردوستانه از مسیر زمینی به نوار غزه و توزیع گسترده آن باشد.
یکی از اعضای کمیته اجرایی سازمان آزادیبخش فلسطین اقدام دولت بایدن را در چارچوب فریب افکار عمومی جهان، دادن آدرس غلط و تلاش آمریکا برای دور زدن تقاضای شکستن محاصره غزه دانست و گفت: کریدور دریایی مدنظر ایالات متحده نشان دهنده تسلیم شدن در برابر محاصره و فرمول اسرائیل است و خطر راه حل های ارائه شده به وسیله طرف آمریکایی در این مورد نهفته است.
گذرگاه رفح تنها راه ارتباط غزه با جهان خارج به شمار می رود، به ویژه با توجه به موضوع ورود کمک های بشردوستانه در جنگ که در آن اسرائیل ورود کمک ها به نوار را محدود کرده است و خطر وقوع قحطی مناطق شمالی را تهدید می کند. در دو هفته گذشته کمک های محدودی به وسیله مصر، اردن، امارات، قطر و فرانسه با پرتاب هوایی کمک ها انجام شد، اما بخشی از آنها به دریا افتاد.