به گزارش راهبرد معاصر؛ اواخر هفته گذشته، آنتونیو گوترش دبیر کل سازمان ملل متحد در گزارشی محرمانه به اعضای شورای امنیت که یک نسخه از آن به رویتِ خبرگزاری رویترز نیز رسیده، اعلام کرد: منشا موشک های کروز و تسلیحاتِ استفاده شده در حمله سالِ گذشته به تاسیسات نفتی آرامکویِ عربستان، ایرانی بوده است. گوترش همچنین در گزارش خود گفته است: ایالات متحده آمریکا در نوامبر سال 2019 و فوریه سال 2020، چندین محموله تسلیحاتی را نیز توقیف کرده که منشا ارسالیِ تمامی آن ها هم ایرانی بوده است. دبیر کل سازمان ملل در ادامه گزارش خود افزوده است: ایران احتمالا با نقل و انتقالاتِ تسلیحاتیِ غیرقانونیِ خود در منطقه، قطعنامه شورای امنیت در سال 2015 را که به نوعی توافق هسته ای ایران(برجام) را مورد تایید قرار می داد نیز نقض کرده است.
*مقاله خبرگزاری رویترز از گزارش محرمانه آنتونیو گوترش مبنی بر نقش ایران در حمله به تاسیسات نفتی آرامکو
ارائه گزارش آنتونیو گوترش در برهه کنونی که تنش ها میان ایران و ایالات متحده آمریکا در منطقه خاورمیانه و حتی ورایِ آن(به عنوان مثال، تنش میان دو کشور در زمینه مراودات اقتصادی ایران و ونزوئلا)، به اوج خود رسیده، حاملِ اهدافی است که بایستی آن ها را به دقت مورد بررسی قرار داد. در ادامه، به اهدافِ اصلی این مساله اشاره می شود:
تاکید بر ضرورتِ تمدید تحریم های تسلیحاتی ایران
یکی از مهمترین اهدافی که به نظر می رسد انتشار گزارش دبیر کل سازمان ملل متحد در برهه کنونی در پیِ آن است، پیگیریِ دستورکارِ تمدید تحریم های تسلیحاتی ایران از سوی آمریکا است که پیشتر، نیویورک تایمز در گزارشی در تاریخِ 26 آپریل سال جاری میلادی، از نیتِ دولت آمریکا در این زمینه پرده برداری کرده بود. در این راستا، از آن زمان، آمریکایی ها با بهره گیری از تمامی ظرفیت های سیاسی خود و حتی به رغمِ مخالفت چین و روسیه با این مساله، اعلام کرده اند که واشنگتن مصمم است تا تحریم های تسلیحاتی ایران که قرار است بر طبق برجام در 5 ماه آینده لغو شوند را بار دیگر تمدید کند و امیدوار است دیگر کشورها نیز با این موضوع همراهی کنند. آن ها اینگونه استدلال کرده اند که عدمِ تمدید تحریم های تسلیحاتی ایران، فاجعه ای برای صلح و امنیت بین المللی خواهد بود. درست اندکی بعد و در سناریویی مشابه(از نظر اجرایی)، شاهدیم که یک خبرگزاری نظیر رویترز، همچون نیویورک تایمز که از نیت (محرمانه) دولت آمریکا در رابطه با تمدید تحریم های تسلیحاتی ایران پرده برداری کرده بود، با دستیابی به مدارک "محرمانه"، از گزارش دبیر کل سازمان ملل متحد به اعضای شورای امنیت مبنی بر تهدید تسلیحاتی ایران علیه صلح و امنیت بین المللی خبر می دهد و مخصوصا نسبت به صادرات غیرقانونی تسلیحات از سوی ایران به دیگر مناطق جهان هشدار می دهد.
در یک نمای کلی، اینطور به نظر می آید که آمریکا دستور کار خود در قبال ایران را ابتدا با سروصدای رسانه ای آغاز، سپس تلاش های سیاسی خود را با محوریت وزارت خارجه این کشور و مخصوصا شخصِ "برایان هوک" مسوول گروه اقدام ایران در این وزارتخانه پیگیری کرده و حال، نوبت به مرحله جدیدی از این سناریو رسیده تا با استفاده از دبیر کل سازمان ملل متحد، به نوعی دستورِ کارِ نامشروعِ آمریکا علیه کشورمان، با مهرتاییدِ سازمان ملل متحد، ماهیتی قانونی بیابد و راه برای انجام اقدامات غیرقانونی علیه ایران در عرصه بین المللی هموار شود. از این منظر، شاید بهترین توصیفی را که بتوان از گزارش دبیر کل سازمان ملل متحد در موردِ منشاِ ایرانیِ موشک های به کار گرفته شده در حمله به تاسیسات نفتی آرامکو و همچنین ادعایِ توقیفِ تسلیحاتِ ایرانی از سوی آمریکا در منطقه خاورمیانه ارائه کرد، بازیِ شخصِ دبیر کل در زمینِ آمریکا است.
پیگیری دستور کارِ ایران هراسی در عرصه بین المللی
یکی دیگر از اهداف اصلیِ گزارش اخیر دبیر کل سازمان ملل متحد علیه ایران و مانور عملیات روانیِ رسانه های غربی و منطقه ای حول آن، پیگیریِ دستور کارِ ایران هراسی و ارائه چهره ای سیاه و مخدوش از کشورمان است. اساسا دستور کارِ ایران هراسی و جعلِ واقعیت هایِ ایران، از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی، از سوی جریان های مخالف با کشورمان در برهه هایِ زمانی مختلف و در موارد گوناگون پیگیری شده است و اقدام اخیر دبیر کل سازمان ملل علیه ایران را نیز باید تحت فشارهای آمریکا و دیگر کشورهای غربی و در راستای همین راهبرد، ارزیابی کرد.
به طور کلی، ماموریت اصلی دستورکارِ ایران هراسی، مدیریتِ جنگ نرم بر علیه کشورمان با رسوخ به اذهان و قلوبِ افکار عمومیِ بین المللی و تلاش جهتِ توجیه و مشروعیت بخشی به اقدامات غیرقانونی بر علیه کشورمان است. در این راستا، پشتیبانی همه جانبه رسانه های غربی از سخنان و موضع گیری های مقام های غربی علیه ایران، حاکی از نقش برجسته رسانه ها به عنوان بازیگران برجسته معادله جنگ نرم، در پیگیری دستور کار جریان هایِ غربی و مخالف با نظام جمهوری اسلامی ایران، در مشروعیت زدایی از کشورمان در عرصه بین المللی است.
اجماع سازیِ بین المللی علیه ایران
یکی دیگر از اهدافِ گزارش اخیر دبیر کل سازمان ملل متحد علیه کشورمان و مانور جریان های سیاسی و رسانه ای غربی و منطقه ای در مورد آن، تسهیلِ روندِ اجماع سازی بین المللی علیه کشورمان است. در واقع، این جریان هایِ مخالف با جمهوری اسلامی ایران سعی دارند جبهه خود در نبرد با ایران را با پشتوانه تبلیغات و امکانات گسترده ای رسانه ای، توسعه دهند و از این رهگذر، با اجماع سازیِ بین المللی علیه این کشور، راه را جهت اقدامات ضدایرانی خود در عرصه بین المللی، و لو با شیوه های غیر قانونی و نامشروع، هموار سازند.
بدون تردید، مقام های آمریکایی در شرایطی که مسوول سیاست خارجی اتحادیه اروپا "جوزف بورل" تاکید کرده که آمریکا به عنوان کشوری که از برجام خارج شده، حقِ نابود کردنِ کل آن را ندارد و نباید ورای اختیارات و محدوده خود رفتار کند، فقط و فقط، به تلاش های سیاسیِ اینچنینی جهت قانع کردن طرف های مختلف بین المللی در راستای اقدام علیه ایران امید دارند و سیاه نمایی علیه ایران و اجماع سازی ِمبتنی بر آن را، تنها گزینه پیشِ روی خود جهت اقدام علیه کشورمان می بینند.