به گزارش راهبرد معاصر؛ مقام معظم رهبری در واکنش به فایل صوتی ظریف ابراز تعجب و تأسف کردند و گفتند: «آمریکایی‌ها سالها است که از نفوذ معنوی ایران در منطقه و عوامل آن یعنی نیروی قدس و شهید سلیمانی به‌شدت ناراحتند و اساساً سردار سلیمانی را به همین علت به شهادت رساندند، بنابراین نباید چیزی گفته شود که حرف آنها را تأیید کند... نباید جوری حرف زد که از آن، برداشت قبول نداشتن سیاست‌های کشور شود و دشمنان از آن مطالب شاد شوند.»
مساله دقیقا همین‌جا است که ظریف بدون آنکه سیاست‌های کلان نظام را قبول داشته باشد، در هشت سال گذشته به عنوان معتمد نظام در اجرای سیاست خارجی، سکان وزارت خارجه را به عهده گرفته است. ظریف به دفعات در حرف و عمل در نقطه مقابل سیاست‌های بالادستی نظام قرار گرفته است و همین عدم باور درونی نسبت به سیاست‌های اصولی نظام جمهوری اسلامی، خسارات زیادی را در دوره مسئولیت وی موجب شده است.
روحانی هشت سال کسی را مسئول دیپلماسی کشور قرار داده است که به گفته خودش روابط بین‌الملل را حتی در میانه یک جنگ واقعی در چارچوب اختلافات لفظی معنا میکند و آن را در ساحت دعوای دو طفل می بیند که می‌تواند با گفت‌وگو حل شود. معلوم است این تفکر با جهان‌بینی حاج قاسم -در کف میدان جنگ و رودررو با واقعیت مناسبات بی رحم حاکم بر دنیا- سازگار نیست و آن را مزاحم اقداماتش می داند. گفتمانی که به ادعای قول خودش زبان دنیا را بلد است؛ اما تصورش از واقعیات میدانی دنیا، سورئالیستی است: هزل، رویا گونه و مجازی! در جهانی که ظریف تصویر کرده است، جایی برای بسیاری از واقعیات نیست و یا در عمل نادیده گرفته می‌شود.
پارادایم ظریف می گوید درست است که آمریکا بزرگترین زرادخانه اتمی دنیا را دارد و تنها کشوری است که از آن استفاده کرده و یک فاجعه کشتار جمعی را در هیروشما و ناکازاکی رقم زده است و در حال حاضر دست کم 1700 سلاح هسته‌ای در اختیار دارد، هرچند دولت های اروپاییِ طرف مذاکرات برجام از بزرگترین فروشندگان سلاح در دنیا هستند و سلاح‌های تولیدی آنها همین الان در غرب آسیا ابزار تروریست‌ها و متجاوزین برای کشتار مردم بی‌دفاع است، گرچه رژیم صهیونیستی به هیچ نهاد بین‌المللی اجازه بازدید از تاسیسات هسته‌ایش را نمی‌دهد و صدایی از دولت‌های غربی در نمی‌آید؛اما باید خواستگاه نگرانی‌های آنان درباره برنامه هسته‌ای ایران را درک کرد!
این‌ها خلاصه‌ای از تفکراتی بود که ظریف و هم‌فکرانش است که نه تنها پشت بلندگو بارها گفته‌اند، بلکه در اقدامات عملی آنها هم مشهود است. عملکرد هشت ساله دولت روحانی برای این تفکر آبرویی باقی نگذاشته است و حامیان آنها می‌خواهند به هر نحوی شکست‌ها را به امور دیگر نسبت دهند. روایت‌های ظریف از شرح ماوقع این سالها در فایل صوتی -که به حق شکستن نمکدان حاج قاسم است- توسل به خلاف‌گویی‌هایی است که می‌خواهد شکست این پارادایم را پوشش داده و به دخالت‌های «میدان» و «نخواستن‌ها» و «نگذاشتن‌ها»ی نظام مرتبط کند.