محمدصادق کوشکی، کارشناس مسائل سیاسی در گفتگو با راهبرد معاصر پاسخ می دهد:
محمد صادق کوشکی: اصلاح طلبان بارها نشان داده اند که وقتی توانسته اند به اتحاد رسیده اند اصلاح طلبی دو بار بر سر آقای روحانی به توافق رسید و این نشان می دهد قدرت اصلاح طلبان در به اجماع رسیدن بیشتر است.
جلیلی، فتاح و نیکزاد, کدام گزینه معرفی خواهد شد؟
طرح موضوع حضور سعید جلیلی در انتخابات 1400 و معرفی وی به عنوان نامزد نهایی جبهه پایداری به شکل همزمان در رسانههای اعتدالگرا و اصلاحطلب در حال پیشروی است، آنان بر این باورهستند که فضا و جو اجتماعی بیش از پیش به ضرر پرویز فتاح بوده و این مسئله باعث تقویت احتمال حضور سعید جلیلی در انتخابات شده است.
امروز در شرایطی که سیاستهای نئولیبرالی و عملکرد ناامید کننده دولت تدبیر و امید، بیشترین شکافهای اجتماعی را به بار آورده، اصلاحطلبان سعی دارند با تکیه نمادین بر عدالت خواهی، خود را مصلح جامعه جا بزنند و با این نقشآفرینی تازه، راه خود را از راه دولت مورد حمایت خویش، جدا کنند. اصلاحطلبان آگاهند در موقعیتی مشکلات معیشتی دغدغهی اصلی مردم شده است، دیگر شعارهای لوکسی نظیر جامعه مدنی و توسعهسیاسی، خریداری نخواهد داشت و باید برای جلب نظر مردم، ادعای عدالتخواهی کنند؛ به بیانی اگر جریان اصلاحات میخواهد زنده شود، مجبور است در فاصله یکسال تا انتخابات ریاستجمهوری 1400، شعار عدالتخواهی سر بدهد.
خیالپردازی اصلاح طلبان در مورد بازگشت آمریکای جو بایدن به برجام؛
برخی از اصلاح طلبان نه صرفا در رویکردی سیاسی، بلکه واقعا گمان میکنند با روی کار آمدن یک دموکرات در آمریکا، ایران بهشت میشود! این در حالی است که دموکراتها در کشور خودشان هم نمیتوانند بهشت تخیلی اصلاحطلبان را ایجاد کنند چه برسد به کشوری که از اساس با آن مشکل دارند. سابقهی برجام نشان میدهد گره مشکلات اقتصادی در داخل و به دست جوانان این مرز و بوم باز میشود و بایدن و ترامپ، با رفت و آمدشان گرهای باز نخواهند کرد.
محمدرضا تاجیک، در مصاحبه تفصیلی با راهبرد معاصر بررسی می کند:
محمدرضا تاجیک: باید در خلاء های جامعه امروز و در درس ها قرار گرفت. ستون های گفتمان را باید در این حفره ها بنا کرد و بر این درس ها استوار کرد، باید وارد فضای زندگی روزمره مردم شد. از این رو بی تردید روح این دوران ِ کنش، «روح عدالت» است و شاید انضمامی ترین مفهومی که می توان یافت عدالت است.
راهبرد معاصر بررسی می کند:
جریان اصلاحطلب با یک چرخش استراتژیک از لیبرالیسم ِ بی پرده و صریح به سمت و سوی عدالت گرایی، سوسیالیسم و گاهاً نوعی عدالت شبه لیبرالیسمی جان رالزی تغییر ماهیت داده اند.