به گزارش راهبرد معاصر، کامران کرمی با اشاره به تمایل عربستان برای گفتگو با ایران، اظهار داشت: تمایل عربستان در مذاکره با ایران چند دلیل است؛ یکی از اصلیترین متغیرها فشار آمریکا و سعودیها است. البته این فشارها به منزله اینکه آمریکا سعودیها را تشویق به مذاکره با ایران کند، نه، بلکه به دلیل بحث بازبینی در روابط آمریکا و عربستان است که بایدن در دوران انتخابات ریاست جمهوری وعده آن را داد، ولیعهد عربستان تقریباً این فشار را احساس کرد و قبل از بحث ورود به مذاکره با ایران به سمت تنشزدایی با قطر حرکت کرد و در همان زمان بحث تلطیف روابط با ترکیه هم مطرح شد.
وی اضافه کرد: بنابراین یکی از اصلیترین متغیرهایی که بر عربستان برای گرایش به سمت مذاکره با ایران خیلی تاثیرگذار بوده، بر اساس متغیر آمریکا و فشارهای بر عربستان بوده است؛ به ویژه از این نظر که ولیعهد عربستان احساس میکرد که اگر به سمت تنشزدایی حرکت نکند و این پروندهها همچنان پروندههای تنشزایی در روابط عربستان با کشورهای منطقه باشد، ممکن است این وضعیت و موقعیت ولیعهد عربستان را در سلسله مراتب قدرت در داخل عربستان هم به خطر بیندازد.
این کارشناس مسائل غرب آسیا در ادامه افزود: بنابراین دلیل دوم احساس نگرانی محمد بن سلمان از تهدید موقعیت خودش در داخل عربستان بود به ویژه که در بحث قتل خاشقچی این احتمال میرفت که آمریکاییها بخواهند موقعیت ولیعهد عربستان را به خطر بیاندازند.
کرمی با بیان اینکه دلیل سوم بحث منطقهای است، تصریح کرد: یعنی عربستان و ایران در شرایطی وارد فاز مذاکره شدند که منطقه در یک شرایط سرریز بحران بود. یعنی پروندههای تنشزایی که در روابط عربستان و ایران وجود داشت، مثل سوریه، عراق و تا حدی یمن، به نوعی اینها از آن بحران اولیه فاصله گرفته بودند و یک چشم اندازی برای حل و فصل بحران برایشان پیدا شد.
این کارشناس مسائل غرب آسیا در پایان گفت: بنابراین دلیل سوم هم سرریز شدن بحران در روابط عربستان و ایران بود که دو کشور را به این سمت برد که بتوانند به سمت مذاکره حرکت کنند و میزبانی عراق هم در واقع تایید کننده این مسئله است که خود عراق هم از آن شرایط بحرانی بعد از داعش فاصله گرفته و به دنبال بازیابی قدرت و نقش منطقهای خودش با مذاکراتی است که بین ایران و عربستان انجام میشود؛ بنابراین این سطح و متغیر نقش خیلی مهمی در گرایش عربستان به سمت مذاکره با ایران داشته است./میزان