پاداش استقلال به بازيكن حاشيه ساز

به گزاش راهبرد معاصر؛  شاید در ظاهر این بازگشت چنین تعبیر شود که مدیرعامل جدید باشگاه استقلال به دنبال ایجاد فضایی متفاوت نسبت به آنچه در دوران مدیریت مددی رقم خورد، باشد اما پرواضح است که آجورلو و دیگر سیاست‌گذاران باشگاه استقلال هر هدفی پشت بازگرداندن مظاهری داشته باشند، پایه‌گذار بدعتی غلط در باشگاه استقلال شده‌اند و نه تنها کمکی به اعتبار این باشگاه نکرده‌اند بلکه با تمدید دوباره قرارداد مظاهری مهر تأیید زده‌اند بر تمام رفتار‌های نادرستی که این دروازه‌بان با مدیران سابق و به طور کلی باشگاه استقلال داشته است.

برای اینکه این بازگشت بیشتر زیر سؤال برود کافی است به عملکرد آقای دروازه‌بان در لیگ بیستم نگاهی بیندازیم. رشید مظاهری به جز معدود بازی‌هایی، هیچ‌گاه نتوانست نقش یک دروازه‌بان کم اشتباه و قابل اتکا را در ترکیب تیمش بازی کند و با فراز و نشیب‌های خود کاری کرد که سید حسین حسینی نیز آرام آرام به جایگاه سابق خود بازگردد و قفس توری را از این دروازه‌بان پس بگیرد.

این وضعیت در حالی رخ داد که مظاهری ابتدای فصل بیستم با هیاهوی بسیاری گام به استقلال گذاشت و در شرایطی که سید حسین حسینی نتوانسته بود در فینال جام حذفی مقابل تراکتور عملکرد مطلوبی از خود به نمایش بگذارد، توانست از فضای آن روز‌ها نهایت بهره را ببرد و دستمزد قابل توجهی نیز دریافت کند؛ مبلغی که در زمان مدیریت سعادتمند برای مظاهری در نظر گرفته شده بود (گفته می‌شود ۷ میلیارد تومان)، به حدی نامتعارف بود که مدیران بعدی استقلال روی این توافق حساس شده و بار‌ها از این دروازه‌بان خواستند دستمزدش را کاهش دهد اما مظاهری هرگز حاضر به انجام این کار نشد و در عوض با انتشار استوری‌های انتقادی علیه مددی و دیگر مدیران استقلال و ایضاً غیبت در تمرین استقلال و اعتراض کوشید فضا را به سود خود پیش ببرد که البته تا حدی موفق بود، چون مدیران استقلال به طور کلی در تأمین خواسته‌های مربیان و بازیکنان ناکام بودند و اظهارات مظاهری نیز با تأیید هواداران استقلال در فضای مجازی همراه شد.

با این وجود اما رشید هم بعد‌ها در فینال جام حذفی مقابل فولاد محک خورد و در شرایطی که می‌توانست با عملکرد خوب از خودش دفاع کند اما در رقابت پنالتی‌ها ناکام بود تا همان اتفاقی که فصل پیش برای حسینی رخ داد برای او هم تکرار شود و مشخص شود که او از لحاظ فنی هرگز برتری محسوسی نسبت به حسینی ندارد و حتی در برخی خصوصیات پایین‌تر از دروازه‌بان قدیمی استقلال هم هست.

دروازه‌بان بی‌قرار و ناآرام استقلال تا جایی پیش رفت که به دلیل خلف وعده مدیران سابق حتی حاضر به همراهی این تیم در سفر به امارات برای بازی با الهلال عربستان نیز نشد و بعد از این بازی نیز قراردادش را به شکل یکطرفه با باشگاه فسخ کرد تا مشخص شود کمترین علاقه‌ای به این باشگاه ندارد و بیشتر در فکر منافع شخصی خودش است.

مظاهری قبل از آمدن به استقلال نیز همین رفتار را با تراکتور داشت و نشان داد دروازه‌بانی نیست که چندان بتواند روی تعهداتش حساب کرد. با این حال اما مدیران باشگاه استقلال بی‌آنکه عقبه مظاهری را ملاک قرار دهند و رفتار‌های نامناسب او در روز‌های اخیر را به دقت ارزیابی کنند در اقدامی بحث‌برانگیز حکم به بازگشت او دادند.

این بازگشت در شرایطی که فرهاد مجیدی بعد از جذب علی رضایی مدعی شده بود که دروازه‌بان جوان می‌تواند در آینده به یک دروازه‌بان بزرگ تبدیل شود در تضاد است چرا که اگر سرمربی استقلال نیز به اظهاراتش ایمان داشت هرگز به بازگشت دروازه‌بانی پرحاشیه تن نمی‌داد و به یکی از عوامل بازگشت مظاهری تبدیل نمی‌شد.

او و آجورلو اما بدون توجه به پیش شرط‌های اخلاقی که یک باشگاه برای عقد قرارداد با بازیکنان باید لحاظ کند، حکم به بازگشت مظاهری دادند در حالی که استقلال اساساً در پست او نیازی به بازیکن جدید نداشت و می‌شد در این فصل وعده ساختن دروازه‌بان جدید در استقلال نیز آرام آرام محقق، تا کسی مانند سید حسین حسینی، وحید طالب لو و حتی مهدی رحمتی برای استقلال ساخته شود اما سرمربی و مدیرعامل باشگاه استقلال راه دیگری را پیش گرفتند.

ضمن اینکه هرگز تضمینی وجود ندارد که مظاهری دوباره با بن‌بست‌های مالی در باشگاه استقلال سیاست سکوت پیشه کند و همان رفتار‌هایی که در لیگ بیستم داشت را تکرار نکند. شاید اگر درباره بازگشت این دروازه‌بان احساسات بر اعمال یک تصمیم آینده‌نگرانه و عقلانی غلبه نمی‌کرد باشگاه استقلال می‌توانست یک دروازه‌بان جدید را به فوتبال ایران معرفی کند اما با بازگشت مظاهری قرار نیست اتفاق ویژه‌ای در استقلال رخ دهد و فصل بیست و یکم نیز به تناوب شاهد حضور مظاهری و حسینی در قفس توری خواهیم بود./ایران ورزشی