واکنش شریعتمداری به افشای حقوق نجومی بگیران؛ «انگور را دانه دانه می‌خورند!»
به گزارش راهبرد معاصر؛ حسین شریعتمداری مدیر مسئول روزنامه کیهان در یادداشتی تحت عنوان «انگور را دانه دانه می خورند!» نوشت:
۱- شخصی را حکایت کرده اند که سبدی از انگور پیش روی نهاده و به خوردن مشغول بود. او برخلاف معمول، انگور را با خوشه به دهان می کشید و در یک چشم بر هم زدن می بلعید و چوب خالی از دانه های انگور را بیرون آورده و به این سوی و آن سوی پرتاب می کرد. عابری با مشاهده این حالت به او گفت؛ عموجان! انگور را دانه دانه می خورند، نه خوشه، خوشه!. و یارو درحالی که به خوردن مشغول بود، در پاسخ گفت؛ آنکه دانه دانه می خورند بادمجان است، نه انگور!.
۲- دیروز فیش های حقوقی کارکنان شرکت دولتی پتروشیمی امیرکبیر منتشر شد. حالا نیم نگاهی به سه نمونه از میزان حقوق های ماهیانه سه تن از مدیران این شرکت بیندازید.
« ف - ر»، مدیر مالی ۲۱۵ میلیون تومان. « ع - ج»، مدیر منابع انسانی ۱۲۵ میلیون تومان و « ح - الف» رئیس حراست (کسی که وظیفه اش گزارش پلشتی ها به مقامات مسئول است) ۸۴ میلیون تومان ...
۳- همه ساله بیش از ۷۰ درصد بودجه کل کشور به شرکت های دولتی (از جمله شرکت یاد شده) اختصاص داده می شود (سال گذشته ۷۵ درصد بودجه و امسال اگرچه هنوز رقم رسمی اعلام نشده است ولی گفته می شود که درصد آن افزایش هم یافته است).
بر اساس آمار موجود از ۳۹۸ شرکت دولتی، ۳۲۳ شرکت زیانده هستند و سؤال این است که هفتاد و چند درصد بودجه کشور که از سفره توده های مردم برداشته می شود، به حلقوم چه کسانی ریخته می شود؟! بدیهی است که شرکت های کارآمد و مدیران لایق بیرون از این دایره اند.
۴- همان دیروز، یکی از کانال های خبری نزدیک به دولت خبر داد که آقای رئیسی، رئیس جمهور محترم کشورمان بلافاصله بعد از انتشار خبر حقوق های نجومی مورد اشاره، دستور برکناری مدیران شرکت یاد شده را صادر کرده اند. اقدامی درخور تقدیر که از جناب رئیسی غیر از این هم انتظار نرفته و نمی رود. ولی این اقدام اگرچه شایسته تحسین است ولی کامل نیست و به دو اقدام بسیار ضروری و حیاتی دیگر نیاز دارد.
اول؛ اینکه مدیران حرامخوار برای مجازات به قوه قضائیه معرفی شوند.
دوم؛ در حالی که بیش از سه ماه از شروع به کار دولت انقلابی و مردمی جناب رئیسی می گذرد، کار بررسی صلاحیت برخی از مدیرانی که در دولت قبل به بدنه قوه اجرائیه تزریق (بخوانید تحمیل) شده اند و از شایستگی لازم برای حضور در مسئولیت های حساس برخوردار نیستند، صورت نپذیرفته است.
بدیهی است که دولت از مدیران و مسئولان شایسته فراوانی برخوردار است و تعداد نالایق ها اندک و کم شمارند ولی همین تعداد اندک با اقدامات پلشت خود، از یک سو برای ملت و دولت مشکل می آفرینند و از سوی دیگر به موقعیت و شخصیت مدیران لایق فراوانی که ساختار اصلی دولت را تشکیل داده اند، لطمه می زنند.