به گزارش «راهبرد معاصر»، پیش از انتخاب آیتالله رئیسی و رویکار آمدن دولتسیزدهم جریان اصلاحات با رسانهها و انتقادات فردی مجلس یازدهم را مورد هجمه قرار دادند. این روند تا پس از انتخاب آیتالله رئیسی و روی کار آمدن دولت سیزدهم ادامه داشت و اکنون این جریان که در دولت یازدهم و دوازدهم سکوت اختیار کرده بود و با وجود کاستیها و مدیریت غلط و پر اشتباه حسنروحانی هیچگونه انتقادی را نه در رسانههای خود عنوان میکردند و نه فعالان رسانهای این جریان منتقد وضع موجود بودند. اکنون بیشترین انتقادات را به دولت نوپای آیتالله رئیسی ابراز میکنند اما انتقاداتی که هیچگاه از جنس انتقادات سازنده نبوده و صرفا با اهداف سیاسی و تخریب عنوان میشوند. روند تخریب دولت و مجلس در ماههای اخیر شیوهای جدید به خود گرفته و با کوبیدن به طبل اختلاف بین دولت و مجلس تلاش میکنند حواشی را بر متن خدمت به مردم قالب کند و علاوه بر دلسردی مردم از بهبود شرایط حاصل از 8 سال مدیریت غلط اصلاحطلبان در کشور مسئولان را درگیر پاسخگویی به حواشی کرده تا از مسئولت اصلی خود یعنی ارائه خدمت به مردم بازبمانند. از این رو «راهبرد معاصر» با ناصر ایمانی کارشناس و تحلیلگر سیاسی به گفتگو نشسته و درباره تناقضاتی که در ماه های اخیر رسانه های اصلاحطلبان در این موضوع بدان پرداخته اند را بررسی کرده است، که در ادامه آن را میخوانیم؛
ناصر ایمانی کارشناس و تحلیلگر سیاسی در گفتوگو با «راهبرد معاصر» دو سناریوی رسانههای اصلاحطلب را از زمان روی کار آمدن دولت سیزدهم مورد موشکافی قرار داد و در این باره گفته است: رسانههای اصلاحطلب و حامیان آنها طی چند ماه گذشته بعد از سرکار آمدن دولت آیتالله رئیسی، مرتباً سناریویی را مطرح کردند با این عنوان که، یکدست شدن کشور! آنها دائما این موضوع را تاکید میکردند که مجلس و دولت یکدست شدهاند.
وی در این باره افزود: عمدتا منظور این رسانهها از یکدست شدن کشور، کنایه زدن به دولت و مجلس بود. اما بعد از گذشت دوران انتخابات و معرفی اعضای کابینه، اینکه برخی از وزرای معرفی شده آیتالله رئیسی از مجلس رای اعتماد نگرفتند، برخی از لوایحی که دولت به مجلس پیشنهاد داد، یا تصویب نشد یا تغییر پیدا کرد یعنی مسائل مطابق خواسته دولت مدیریت نشد، ضمن اینکه برخی از نمایندگان نسبت به عملکرد برخی از وزرا نیز انتقاداتی مطرح کردند موجب شد اصلاح طلبان از تاکید و مانور برروی سناریوی اول عقب نشینی کرده و سناریوی دوم را کلید بزنند.
ناصر ایمانی دراین باره خاطر نشان کرد: سناریوی جدید اعلام اختلاف بین دولت و مجلس است. سناریوی دوم با آنچه در ابتدای روی کار آمدن دولت سیزدهم مطرح کردند نشان داد تناقضات و عدم همخوانی تحلیلهای اصلاحطلبان از روند فعالیتهای مجلس و دولت و همکاریهای فی مابین ماحصل ذهنیت آنهاست نه موضوع دیگری.
این تحلیلگر سیاست داخلی خاطر نشان کرد: قطعا این موضوع ممکن نیست که مجلس ودولت طی چهار ماه دچار آنچنان اختلافهایی شوند که همکاری آنها یا همان سناریوی اولی که رسانههای اصلاح طلب عنوان میکردند از بین برود! واقعیت این است که هیچگاه یکدستی مورد نظر اصلاح طلبان به غیر از یکی بودن دیدگاه سیاسی حاکم بر دولت و مجلس وجود نداشته است. اما مجلس هیچ گاه یکدستی مد نظر اصلاح طلبان را قبول ندارد. یکدستی مورد نظر رسانههای اصلاح طلب به این معناست که نمایندگان مجلس مطیع دولت هستند!
ناصر ایمانی در این باره تصریح کرد: در حالی که اصلاحطلبان تلاش بسیاری کردند تا تعبیر خود ساخته ذهنی خود را در جامعه جا بیاندازند، اما نه تنها این تعابیر درست نبود، بلکه اینک مشخص شده که اصلا تعبیر ناصحیحی از ارتباط دولت و مجلس به مردم ارائه دادند.
وی در این باره افزود: به واقع مجلس هیچ گاه به طور مطلق دراختیار دولت نبوده و نخواهد بود. چرا که نمایندگان مجلس، اصطلاحا وکیل الدوله نیستند، تعبیری که پیش از این برای مجلس قبلی بیان میشد. واقعیت این است که مجلس وظایف خود را در قبال کشور و مردم انجام میدهد. هر چند بر عملکرد دولت سیزدهم و مجلس یازدهم هم انتقاداتی وارد است. قطعا دولت و مجلس کامل نیستند و نقاط ضعفی دارند، اما این مطلب که مجلس مطیع خواستههای دولت است از ابتدا تعبیر ناصحیحی بود. خوشبختانه اینک مشخص شده که اصلاحطلبان تعبیر اشتباهی را میخواستند به افکار عمومی تلقین کنند، چرا که مجلس در مسائلی که با دولت اختلاف نظر داشته باشد با صراحت اختلاف نظر خود را در آن موضوع مطرح میکند.