تغییر در سیاست منطقه‌ای امارات
به گزارش راهبرد معاصر؛ یکی از مهم‌ترین اهداف امارات در تغییر مسیری که به نظر می آید در برخی موضوعات سیاست خارجی مانند از سر گیری روابط با کشور سوریه در پیش گرفته را می توان در چارچوب دورشدن از سیاست های سال‌ها گذشته این کشور در خصوص بحران سوریه و مقابله با برخی از اهداف منطقه ای جمهوری اسلامی تحلیل کرد.
اماراتی در سال های گذشته با همه راهبردهایی که امنیت کشورهای منطقه را تامین می کرد، مخالفت می کردند. لذا به نظر می رسد سران امارات در تلاش هستند تا در این رابطه تجدیدنظر کنند. هرچند به تغییر مسیر امارات در هفته های اخیر چندان نباید اعتماد کرد؛ چرا که ممکن است امارات با توجه به تغییرات سریعی که در رویکردهای سیاسی می دهد چندان قابل اطمینان نباشد.
آنچه در این بین حائز اهمیت است، تامین امنیت منطقه و حفظ منافع ملت‌ها در منطقه غرب آسیا بخصوص حوزه خلیج فارس و نزدیکی دولت هاست. ضمن اینکه نباید اقدامات خصمانه این کشورها به فراموشی مطلق سپرده شود، اما به دلیل حفظ منافع عمومی می توان درباره آنها با توجه به اهداف مد نظر تغافل انجام داد و شرایط و نیاز منطقه به حفظ آرامش، باید مد نظر قرار داده شود.
امارات، امروز تلاش می کند تا نقش جدیدی در حوزه کشورهای عربی بازی کند و از زیر تسلط سیاست‌های استعماری رژیم آل سعود خارج شود. به همین دلیل به سمت بشار اسد حرکت کرده و کوشش می کند نقش منفی خود را در تقویت تروریسم در سوریه با از سر گیری ارتباط با این کشور به اصلاح کند. به نظر می رسد اماراتی ها از جانب بخشی از کشورهای عربی ماموریت یافته تا صندلی سوریه را در اتحادیه عرب به این کشور بازپس بدهد.
آنچه بن زاید در دیدار با آقای بشار اسد مطرح کرد باید مورد توجه قرار بگیرد، چرا که سوریه را به عنوان یک کشور مستحکم و مقاوم قلمداد می کنند و می گویند ستون فقرات کشورهای عربی در اتحادیه عرب، سوریه است. در حالی که تا چند سال پیش روی رفتن بشار اسد از عرصه سیاست تاکید داشتند . امروز با توجه به اینکه بشار اسد در جبهه مقاومت تعریف می‌شود، استحکام وی به مفهوم تقویت جبهه مقاومت به شمار می‌رود. حضور بشار اسد در اتحادیه عرب می تواند فرهنگ مقاومت در اتحادیه ای که ضد مقاومت و ضد هر گونه ایستادگی در مقابل نظام سلطه است، را تقویت کند. گسترش ادبیات و فرهنگ مقاومت در منطقه موضوع مهمی است، که امید می رود سوریه در تحقق این موضوع نقش مهمی ایفا کند.
بی تردید سران امارات به سرعت نمی توانند به ایران نزدیک شوند. اقدامات صورت گرفته توسط امارات بر علیه جمهوری اسلامی -اعم از تقویت تروریسم علیه مقاومت و همچنین اقداماتی که امروز در یمن انجام می دهند- چالش ها و موانعی برای نزدیکی کامل امارات به ایران به شمار می‌رود.
مسلما رئیس جمهور سوریه با آگاهی تمام با کشورهای عربی وارد ارتباطاتی می شود و قطعا برای بازگشت به اتحادیه عرب و همچنین تعمیق و گسترش روابط با امارات، شروطی خواهد داشت. در مجموع نزدیک شدن کشورهای منطقه و گسترش تعاملات منطقه ای به نفع همه کشورهای منطقه است، لذا از این روند باید حمایت به عمل آورد و خوشحال بود، ضمن اینکه خیانت هایی که برخی کشورها در حق مردم منطقه کردند، نباید فراموش شود، چرا که آنها از اصلی ترین حامیان تروریسم در منطقه، یعنی رژيم صهيونيستي حمایت کردند.
نزدیکی کشورهای منطقه به همدیگر، رشد، پیشرفت و نفوذ کشورهای منطقه به وسيله ایجاد ارتباطات سیاسی، باید با این هدف صورت بگیرد که به غاصب سرزمین های اسلامی اجازه کمترین تعدی و تجاوزی به منطقه داده نشود. لازم به ذکر است که دیدگاه دو کشور آمریکا و رژيم صهيونيستی به این دیدار بسیار منفی بود و از همین اظهار نظرها می‌توان به تداوم و استمرار دشمنی این دو کشور پی برد. بطور مثال در یدیعوت احرونوت آمده: دیدار «غافلگیرکننده» رئیس سوریه از امارات، نماد بازگشت او به جهان عرب است.
این سفر که جهان عرب را شگفت زده کرد و خشم ایالات متحده را برانگیخت. تمایل به "صلح صنعتی"، ترس از رها شدن امنیت خلیج فارس از سوی آمریکا، ترس ناشی از کنار گذاشتن مرتجعین منطقه خلیج فارس در مذاکرات هسته ای، و "طرح گام به گام" برای کاهش نقش آفرینی تهران از سوریه از علت‌های پشت سر این سفر ارزیابی شده است. واشنگتن که روابطش با امارات در ماه‌های اخیر به دلیل اختلافات آشکار بر سر جنگ یمن و پرونده هسته‌ای ایران به شدت سرد شده است، این سفر را با عبارات غیرمعمول شدیدی مورد انتقاد قرار دادند. پرایس، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا گفت که ایالات متحده از این تلاش آشکار برای مشروعیت بخشیدن به بشار اسد "عمیقاً ناامید و ناراحت است."